Blijkbaar was er ook ruimte voor tv-films op het BIFFF want The Shift (2020) is exact het soort low budget tv-films dat ze aan de lopende band maken in Brussel. Meestal Belgo-Franse co-producties voor de Waals-Franse markt, deze film is een Belgo-Italiaanse co-productie. Wat deze prent kwam doen op een filmfestival heb ik het raden naar, en al zeker op het festival van de Fantastische film, want er is hier eigenlijk niets “fantastisch” aan. Meer nog, ik vond het zelfs geen bijzonder goede tv-film en werd tevens geregisseerd door iemand (Alessandro Tonda) die geen flauw benul heeft van hoe je acteurs moet coachen, laat staan een verhaal boeiend te houden zonder dat je je als toeschouwer constant ergert aan de domheid van de acties van de protagonisten.
korte inhoud: Na een aanslag van twee moslim-jongeren in een Brusselse school is een ambulance snel ter plaatse om eerste hulp te bieden. Maar zonder het te beseffen is het slachtoffer die ze eerste zorg geven in de ambulance-wagen net één van de jongeren die zijn bommengordel nog niet tot springen heeft gebracht. Wat volgt is een intense rit door Brussel, in een drukke stad, waar zowel het leven van de ambulancier Isabelle (Clotilde Hesme) en haar collega op het spel staat, maar misschien ook heel wat mensen rondom het voertuig.
Er zijn niet echt veel verrassende wendingen buiten het concept van de terrorist in de ambulance-wagen. Het probleem, en er zijn er zoveel dat ik het echt kort zal houden, is dat veel van die personages in de film voor geen meter geloofwaardig zijn. Zowel niet in datgene wat ze doen of wat zeggen. Op geen enkel moment had ik het gevoel dat Isabelle – die de hoofdactrice is van The Shift – een doorwinterde hulpverlener was die niet op de zoveel minuten een angstreactie krijgt. Uiteraard had de film dan waarschijnlijk nog geen 10 minuten geduurd. Ook de jonge terrorist weet precies niet goed wat hij wil, maar sympathiek is hij nooit in de film en bijgevolg ga je ook niet meevoelen met hem. En dan is er nog de klassieke politie-interventies en commando’s die hun tactiek bespreken op een dak in Brussel omdat … zoiets mooie beeldjes levert. Hoewel, een rooftop-scène filmen op een grijze dag zonder zon is al even triestig als een voetbalmatch zonder publiek. Clotilde Hesme is geen slechte actrice. Ik ken al haar tv-werk niet maar ik vond haar wel overtuigend in het drama Angèle et Tony (2010), vanwaar ik haar kende. De rest van de cast was mij onbekend.
Gezien dit een filmdebuut is moet ik mild zijn, maar er zit nul creativiteit of vernuft in deze prent. Er is zelfs geen noemenswaardige kleurcorrectie en dit wanneer België de beste color-graders heeft in Europa. Op het einde blijf je ook nog eens serieus op je honger zitten want het draait uit op een sisser. Iets wat je 15 minuten in het verhaal al kon vermoeden. Het script werd geschreven door de italiaan Davide Orsini, samen met de regisseur, wat mogelijks een verklaring is voor de kleuterdialogen en de slechte vertalingen. Het is werkelijk om van te huilen en zou op filmscholen moeten vertoond worden van wat je net met vermijden en hoe je betere dialogen kan schrijven die niet alleen de plot vooruithelpen maar tevens de karakters iets meer uitwerkt. Deze ambulancerit duurt niet langer dan 82 minuten en dat is misschien wel het enige positieve puntje, het is snel voorbij. The Shift kregen we te zien via het BIFFF op 12 april 2021.
Review The Shift (2020)
Recensie door Dave op 12 april 2021
