Vanavond is Con Air (1997) te zien op VTM 2, een ideale gelegenheid om die film van Simon West hier te bespreken. Er is geen betere verstand-op-nul vertier als deze Jerry Bruckheimer en al zeker met een Nicolas Cage in de hoofdrol als de goedhartige gevangene die op het punt staat om op vrije voeten te komen.
Korte inhoud: Cameron Poe (Nicolas Cage) heeft lang in de gevangenis gezeten nadat er een dode viel in een poging zich te verdedigen. Nu mag hij vervroegd naar huis, maar hij zit wel op het vliegtuig waarmee de gevaarlijkste criminelen naar een nieuw type gevangenis worden gebracht. Cyrus Grissom (John Malkovich) heeft echter een plan uitgewerkt om al de criminelen te bevrijden. Cameron wil de grondtroepen onder leiding van Vince Larkin (John Cusack) helpen om de plannen van Grissom te dwarsbomen, maar dat loopt niet zo vlotjes.
Het leuke aan deze prent is dat je versteld staat van hoeveel talent aan deze popcorn actieprent heeft meegewerkt. Dave Chappelle, Mykelti Williamson, Ving Rhames, Steve Buscemi en Danny Trejo om er maar een paar te noemen. Dit is een macho-film en enkel Monica Potter en Rachel Ticotin moeten het zien te redden tussen al dat mannelijk geweld.
En bij een popcorn actiefilm hoort een pompende muziekscore van Mark Mancina en Trevor Rabin, naast nog een nummer van Trisha Yearwood, later gecoverd door Leann Rhymes, genaamd “How do I live”.
Er zitten heel wat plotgaten in deze prent, maar niet dat we ons daar druk over maken. Serieus, je zult niet veel films vinden die ongegeneerd zo overdreven, cheesy, belachelijk en tezelfdertijd ook gewoon leuk zijn om te zien. Con Air vat uitstekend samen waar de actiefilms uit de jaren 90 voor stonden. Weglopend in slow-mo van explosies? Check. Archetypische schurken en handlangers? Check. One-liners in overvloed? Check. Fastfoodfilms als deze kunnen ingewikkelde plots en overlange dialogen missen als kiespijn. Het moet vooruitgaan en elke 10 minuten moet er vuurwerk zijn. Ideaal voor een luie zaterdag-avond. Leun gewoon achterover en geniet van de rit.
Mijn enige probleem met deze prent, in contrast met gelijkgezinde actiefilms zoals The Rock (1996), is dat het script van Scott Rosenberg, los van het basis-idee, eigenlijk niet veel waard is. De film verliest snel zijn geloofwaardigheid met al zijn onmogelijke en over-the-top gewelddadige actiescènes, waar ik eigenlijk een beetje om moest lachen, omdat ze gewoon absoluut krankzinnig zijn, gevuld met genreclichés. Over het algemeen is het niet één van de beste actiefilms in de geschiedenis, maar het kijkt snel weg en je zal je niet vervelen.
***Related Post***
01/08/2014: Simon West brainstormt over Con Air 2 in space !
