Demonische gruwel met Saint Maud

Er is veel te doen rond de nieuwe horrorfilm Saint Maud (2019) over een verpleegster die haar volledige toewijding geeft aan een mysterieuze vrouw met alle demonische gevolgen vandien. Het wordt uitgegeven door A24 en dus is het zeker de moeite waard op de film een kans te geven wanneer deze hopelijk bij ons deze zomer in de bioscopen zal draaien, als het al niet eerder op een streamingdienst verschijnt.

Korte inhoud: De jonge Maud (Morfydd Clark) is een verzorgster die zich om de stervende Amanda (Jennifer Ehle), een gepensioneerde danseres geteisterd door kanker, bekommert. In de periode dat ze met elkaar omgaan ontwikkelt Maud een obsessie voor de dame. Ze gaat zelfs zó ver dat ze Amanda’s ziel van de verdoemenis wil redden en zet hierbij haar eigen leven op het spel.

Het is de debuutfilm van Rose Glass, die de voorbije 10 jaar al een 5 tal kortfilm had gemaakt en nu uitpakt met een toch wel indrukwekkende langspeelfilm die ze tevens zelf schreef. Het enige spijtige is dat de film eigenlijk in de bioscoop had moeten draaien in april van 2020, net op het moment Covid-19 alle bioscoopcomplexen tot sluiting dwong. Nu krijgt het in de States op 29 januari een nieuwe release, ook al zal deze beperkt zijn gezien het virus daar buiten controle is. Ik vermoed dat deze film snel zal verschijnen op VOD en Blu-ray.

Morfydd Clark portretteert de schijnheilige Maud met een intense stoïcisme die een verontrustende kwetsbaarheid onthult. Glass legt een tedere relatie vast met een empathische blik die een etherische, dromerige sfeer aanneemt. En het zal niet lang duren voordat Mauds dogmatische openhartigheid een onverzoenlijke kantje oproept die haar geest in een verstikkende samenvloeiing van sluipende twijfel en paranoia brengt. Deze film roept meteen echo’s op van William Friedkin’s The Exorcist (1973), en uiteraard zijn er honderden horrorfilms en series met bezeten burgers, maar deze film lijkt me toch iets eleganter en meer diepgaand in zijn uitwerking.