Psychopatische seriemoordenaars doen het altijd goed in televisieseries, want ondanks hun weerzingwekkende daden zijn het doorgaans – toch op tv – fascinerende personages waar je graag alles over wil weten. Ook de nieuwe serie “Prodigal Son” (2019-) (vertaling: ‘Verloren zoon’) van Chris Fedak en Sam Sklaver, tapt in het bekende vaatje van het privéleven van psychopaten seriemoordenaars en loopt daarmee in de pas met “Hannibal” of “Bates Motel”. Het duurt een paar afleveringen voordat “Prodigal Son” zijn draai vindt en de rode draad is misschien iets te dun om te spreiden over twintig afleveringen, maar de serie kan teren op sterke vertolkingen en kijkt lekker weg.
Korte inhoud: Dr. Martin Whitley (Michael Sheen) is een van de meest gerenommeerde chirurgen ter wereld. In de operatiezaal redt hij het leven van menig patiënt en de man is een veel gevraagd deskundige in het buitenland. Maar velen weten echter niet dat Whitley ook een geheim leven leidt. Thuis heeft hij immers minstens 23 jonge vrouwen vermoord. Wanneer hij in de jaren ‘90 eindelijk gearresteerd wordt, blijken zijn vrouw Jessica (Bellamy Young) en zijn twee kinderen Malcolm en Ainsley nergens van op de hoogte te zijn.
Jaren later is zijn zoon Malcolm Bright (Tom Payne) een van de beste profilers in het land en werkt hij als deskundige samen met de NYPD. Bright vormt o.a. een team met Gil Arroyo (Lou Diamond Phillips), de rechercheur die destijds zijn vader heeft gearresteerd. Ainsley Whitley (Halston Sage) is ondertussen opgeklommen tot een toonaangevende onderzoeksjournalist van een lokaal televisienetwerk, en hun moeder Jessica begeeft zich in de New Yorkse jetsetkringen.
Maar allemaal worstelen ze met de erfenis van Martin Whitley, de man die hen belogen heeft en hen allemaal een knoert van een trauma heeft bezorgd. Malcolm is diegene die er het slechtst aan toe is. Hij heeft nachtmerries, insomnia, hallucinaties, bindingsangst en een resem andere psychologische problemen. Maar hij is ook een briljant denker en kan zich als geen ander in het hoofd van een moordenaar verplaatsen. Ook al moet hij daarvoor soms samenwerken met zijn eigen vader…
Bijzonder origineel kunnen we “Prodigal Son” niet noemen, de serie combineert enkele elementen uit andere series. Maar zoals gezegd zijn psychopaten interessante figuren en ook rond Martin Whitley hangt een waas van mysterie en intrige. Zoals hij in zijn privécel vastgebonden aan de muur hangt en bezoekers worden gewaarschuwd zeker niet over de rode lijn te stappen, doet hij ontegensprekelijk denken aan Hannibal Lecter. Whitley gelooft in zijn eigen goedheid en ondanks alles gelooft hij dat hij een goede vader en echtgenoot is geweest voor zijn gezin.
Nooit hebben ze iets gemerkt van het dubbelleven van Whitley. Enkel Malcolm heeft ooit een jonge vrouw in een kist gezien, maar zijn geheugen speelt spelletjes met hem en Whitley beweert dat zijn zoon droomt. ‘The girl in the box’ vormt dan ook de rode draad door de afleveringen die per aflevering telkens één moordzaak behandelen, maar ondertussen loopt het privéleven van de personages verder. Om de zoveel afleveringen wordt de vrouw in de kist nog eens opgerakeld om tijdens de laatste drie afleveringen eindelijk opheldering te krijgen.
De diverse moordzaken die in de afleveringen aan bod komen, zijn niet altijd even origineel en doorwinterde speurneuzen zullen de daders meestal wel raden voordat de NYPD ze effectief arresteert. Toch heeft “Prodigal Son” zijn charmes en dat ligt vooral aan de vertolkingen van vader en zoon Whitley. Malcolm Bright wordt gespeeld door Tom Payne die vooral bekend is uit “The Walking Dead”. Payne, met ondoordringbare blauwe ogen, weet een goede balans te vinden tussen de professionele genialiteit van Malcolm Bright en zijn traumatische verleden.
© Warner Home Video
De ster van “Prodigal Son” is echter de Brit Martin Sheen die gestalte geeft aan dr. Martin Whitley. Whithley is een bijzonder charismatisch man die iedereen om zijn vinger windt en het is dan ook duidelijk hoe hij zijn slachtoffers voor hem heeft gewonnen. Maar Whitley is ook een onvoorspelbaar en gevaarlijk man, die de grens tussen goed en kwaad niet beseft. Met dergelijk personage kan je als acteur snel de verkeerde kant opgaan, maar Sheen speelt Whitley als een geloofwaardig psychopaat met bijzonder creepy trekjes. In de scènes met Whitley ben je altijd op je hoede want de sfeer kan heel snel omslaan en er hangt altijd elektriciteit in de lucht.
De andere personages zijn vrij clichématig: de ambitieuze journaliste die haar eigen vader ziet als carrièrekans (Ainsley Whitley), de overbezorgde moeder met schuldgevoelens (Jessica Whitley), de nerdy pathologe Edrisa Tanaka (Keiko Agena), de harde rechercheur JT Tarmel (Frank Harts) tegenover de zachtere rechercheur Dani Powell (Aurora Perrineau), rechercheur Gil Arroyo die ook zijn geheimen heeft en de love interest met een dubbele agenda Eve Blanchard (Molly Griggs). Voor de uitwerking van deze personages gaan de makers zeker geen originaliteitsprijs krijgen.
Misschien had “Prodigal Son” iets gebalder gekund met enkele afleveringen minder. Niet elke aflevering is immers even sterk en sommige moorden zijn wel erg ongeloofwaardig en over the top. Maar al bij al is dit een televisieserie die lekker wegkijkt met interessante personages en goede vertolkingen van de twee hoofdrolspelers.
De DVD met daarop de twintig afleveringen van het eerste seizoen zijn verkrijgbaar sinds 2 december. De serie staat ook op Streamz en zal vanaf 17 januari 2021 op Vijf uitgezonden worden. Een tweede seizoen komt er in 2021 aan, het eerste seizoen eindigt dus met een cliffhanger.
Review Prodigal Son Season 1 (2020)
Recensie door Karen op 11 januari 2021
