Begin deze maand verscheen het tweede – en meteen ook laatste – seizoen van de anthology-serie “Castle Rock” (2018-2019) die zich afspeelt in het fictieve universum uit de boeken van Stephen King. Na het interessante, maar ook ietwat onevenwichtige, eerste seizoen is dit tweede seizoen veel beter uitgebalanceerd, met sterke acteerprestaties en een beter script dan seizoen één. Jammer dat streamingdienst Hulu de stekker na twee seizoenen al uit deze serie trekt want “Castle Rock” verdiende op basis van de kwaliteit en originaliteit van de eerste twee seizoenen een vervolg.
Korte inhoud: Annie Wilkes (Lizzie Caplan) en haar dochter Joy (Elsie Fisher) reizen van het ene plaatsje in de Verenigde Staten naar het andere. Hun auto is hun enige bezit en ze lijken wel op de vlucht voor iets uit hun verleden. Moeder en dochter kennen alleen elkaar en voor de zestienjarige Joy wordt het mentaal steeds zwaarder om op te groeien zonder leeftijdsgenoten in de buurt. Maar dan houden ze halt in het kleine dorpje Castle Rock waar ze hun intrek nemen in een bungalow op een trailerpark.
Annie gaat aan de slag als verpleegster in het plaatselijke ziekenhuis, terwijl Joy optrekt met de andere kinderen die in het bungalowpark wonen. Castle Rock lijkt hen eindelijk een vaste verblijfplaats te kunnen bieden, totdat er vreemde dingen beginnen te gebeuren. De bipolaire Annie is er rotsvast van overtuigd dat ze verkrachter John ‘Ace’ Merrill (Paul Sparks) vermoord en begraven heeft op een bouwterrein, maar Ace duikt enkele avonden later levend en wel terug op.
Pater familias van Castle Rock is de terminale Reginald ‘Pop’ Merrill (Tim Robbins), de pleegvader van Ace en Chris Merrill (Matthew Alan) en van de Somalische wezen Abdi (Barkhad Abdi) en dokter Nadia Howlwadaag (Yursa Warsama). Voor de vierhonderdste verjaardag van Castle Rock staan er allerlei festiviteiten op het programma in het dorp. Maar ook Pop Merril heeft in de gaten dat er vreemde zaken gebeuren in zijn geliefde dorp. Zitten de eerste inwoners van Castle Rock hier misschien voor iets tussen?
Draaide het eerste seizoen van “Castle Rock” voornamelijk rond de zonderlinge jongeman The Kid (Bill Skarsgård) en advocaat Henry Deaver (André Holland), dan zijn in het tweede seizoen Pop Merrill en vooral Annie Wilkes de hoofdpersonages. Inderdaad, diezelfde Annie Wilkes die later in ‘Misery’ auteur Paul Sheldon terroriseerde en bekend is geworden door de Oscarwinnende vertolking van Kathy Bates in de film uit 1990. In “Castle Rock” is Wilkes eind dertig en heeft ze een dochter Joy. Maar ze heeft ook dan al een duister verleden dat in de loop van de tien afleveringen duidelijk wordt.
Elk personage uit “Castle Rock” worstelt met zijn eigen demonen. Pop Merrill heeft een geheim voor zijn Somalische pleegkinderen en staat aan het einde van zijn leven na een slepende ziekte. Joy Wilkes houdt van haar moeder, maar wil zich liever losbreken van haar verstikkende liefde en haar eigen leven leiden. Terwijl Annie Wilkes zelf duidelijk psychologisch niet helemaal spoort. Wanneer net zij als eerste vreemde dingen gewaar wordt in het dorp, gelooft daarom haast niemand haar.
“Castle Rock” neemt de tijd om de personages aan de kijker voor te stellen en het duurt dan ook enkele afleveringen voordat er echt iets gebeurt. Net als in het eerste seizoen is de sfeerzetting zeker geslaagd en er hangt een voortdurende waas van ongemakkelijkheid rond de eerste afleveringen. Je weet dat er iets niet klopt, maar je kan er nog niet de vinger op leggen.
© Warner Home Video
De vijfde aflevering is een kantelpunt in het seizoen. In deze aflevering getiteld ‘The Laughing Place’ nemen de makers ons mee in het verleden van Annie Wilkes. Het is een sterke aflevering die je meer informatie biedt over hoe Wilkes zo geworden is en die je meer sympathie en begrip voor het personage geeft. In de laatste vijf afleveringen wordt stilaan duidelijk wat er in Castle Rock en meer bepaald in the Marsten House (uit ‘Jerusalem’s Lot’) aan de hand is en neemt de pure onvervalste Stephen King horror het over. De finale is niet echt superverrassend te noemen, maar rond het tweede seizoen wel op een bevredigende manier af.
Annie Wilkes wordt uitstekend gespeeld door Lizzie Caplan die we kennen uit “Masters of Sex”, “Das Boot” of de Now You See Me-films. Caplan weet het bipolaire karakter van Wilkes op een natuurlijke manier over te brengen, met een eigenaardig loopje erbij. Vaak balanceer je tussen medelijden, schrik en afschuw voor het personage. Ook de andere acteurs zitten goed in hun rol en zijn geloofwaardig.
Zoals eerder aangehaald is dit tweede seizoen meteen het laatste. De Amerikaanse streamingdienst Hulu geloofde niet meer in het project en trok na twee seizoenen de stekker eruit. Jammer, want het tweede seizoen is wat mij betreft meeslepender en beter dan het eerste seizoen en het universum van Stephen King biedt nog heel veel verhalen en personages voor een vervolg. Jammer, want het opduiken van het personage van Bill Skarsgard in het tweede seizoen laat zien dat de makers nog wat in petto hadden voor een derde seizoen.
De DVD met daarop de tien afleveringen van het tweede seizoen en als extra de korte docu Annie Wilkes: Mother of Sorrow is sinds 2 december 2020 verkrijgbaar.
Review Castle Rock Seizoen 2 (2018-2019)
Recensie door Karen op 14 december 2020
