Dark Waters (2019) *** Blu-ray recensie

Mocht je niet beter weten zou je denken dat Dark Waters (2019) eigenlijk een vervolg is op Foxcatcher (2014), gezien beide films draaien rond de machtige en stinkendrijke DuPont familie en het zijn allebei films die gebaseerd zijn op waargebeurde feiten én telkens met Mark Ruffalo als hoofdacteur. In Foxcatcher werd Ruffalo’s personage van Dave Schultz, een voormalig Olympisch gouden medaillewinnaar, het slachtoffer van John du Pont (gespeeld door Steve Carell), een lid van de DePont familie die het chemiebedrijf DuPont oprichtte aan het begin van de 19e eeuw. In Dark Waters is het nu Ruffalo’s personage van bedrijfsadvocaat Robert Bilott die de schroeven zet in de conglomeraat, die een chemische stof gebruikte in ondermeer hun Teflon pannen, die wereldwijd werden verkocht tot in 2013, en die kankerverwekkend waren.

Korte inhoud: ‘Dark Waters’ vertelt het waargebeurde verhaal over de blootlegging van een gruwelijk milieugeheim. Een advocaat, Robert Bilott genaamd, ontdekt een verband tussen een aantal mysterieuze sterfgevallen en chemiebedrijf DuPont, één van de grootste bedrijven ter wereld. Om de waarheid te achterhalen zet hij zowel zijn toekomst als zijn familie en zijn leven op het spel.

De film werd geregisseerd door Todd Haynes (Wonderstruck, I’m Not There, Velvet Goldmine) maar is eigenlijk ook wel voor een groot stuk een Mark Ruffalo film gezien hij ook co-producent is van het project. Hij heeft de rol aangenomen met dezelfde soort ingetogen ernst die hij eerder in zijn rol als journalist Michael Rezendes in Spotlight (2015) bracht. Hier is het personage een advocaat die werkt voor een bedrijf dat bekend staat om het verdedigen van grote conglomeraten, waaronder DuPont. Maar na een bezoek van Wilbur Tennant (Bill Camp), een boer die Bilott’s grootmoeder kent, laat hij zijn medeleven zien en stuit op iets vreselijk. Al snel vertegenwoordigt hij Tennant en alle andere mensen die jarenlang werden vergiftigd door DuPonts onverantwoordelijkheid. De chemische stof PFOA, die het menselijk lichaam niet kan afbreken, zou vandaag de dag in het bloed van 99% van de mensen voorkomen.

Het is geen plezierige film om te zien, en de regie is ook veel minder boeiend in beeld gebracht als pakweg de Michael Mann film The Insider (1999), maar het is wel een film die je moet gezien hebben om enige besef te hebben van de aanwezigheid van die gevaarlijke stoffen en hoe machtige ondernemingen zijn en hoe ze winst boven volksgezondheid zetten. In de film zien we hoe DuPont er alles aan doet om zijn speurwerk te verstoren. En, net zo vanzelfsprekend, maken veel van zijn collega’s bezwaar tegen zijn kruistocht tegen één van hun grootste klanten, hoewel Tom Terp (Tim Robbins), een senior partner bij de firma en dus de baas van Bilott, onverwachts zijn steun betuigt voor de omstreden advocaat. En de zaken worden thuis nog moeilijker, aangezien Bilott’s vrouw Sarah (Anne Hathaway), een voormalige advocaat die haar carrière opgaf om de kinderen groot te brengen, geïrriteerd is over hoeveel tijd haar man aan de zaak besteedt (bijna 20 jaar!) En gealarmeerd is dat zijn gedreven toewijding zijn gezondheid aan het vernietigen is.

© WW Entertainment Belgium / Dreamworks Pictures

Er is niet zo zot veel in dit David vs Goliath-verhaal dat we niet in talloze andere films hebben gezien, van Paul Newman’s The Verdict (1982) tot Erin Brockovich (2000) met Julia Roberts. Maar aan de hand van een artikel in het New York Times Magazine (“The Lawyer Who Became DuPont’s Worst Nightmare” door Nathaniel Rich), zorgen scripters Matthew Michael Carnahan (co-schrijver van de vergeetbare 21 Bridges van vorige maand en regisseur van Mosul) en Mario Correa ervoor dat de gerechtvaardigde verontwaardiging blijft borrelen. Het begin van de film brengt ook een mooie hommage aan Jaws (1975) waarin jongeren, onbewust van de gevaren, gaan skinny dippen in een vijver vol met chemisch afval. Op het einde van de rit zullen de kijkers boos en misschien ook wel wat meer alert zijn wanneer ze de baby melk geven uit een plastic papfles in plaats van één uit glas.

In de cast zitten toch wel een aantal kleppers, maar het huwelijk tussen de wat ingevallen en slome Mark Ruffalo (53) en de superknappe Anne Hathaway (38) is toch één waar de chemie minder sterk is als deze van de PFOA’s. Er zit ook een klein rolletje in de film voor Bill Pullman en gelukkig waren er ondertitels want de helft van de tijd had ik moeite om hem te verstaan. Tim Robbins is een fenomeen en hij blijft goed in om het even welke film, maar hij is ook 1m96 en dat is 27 cm groter dan Ruffalo en dus is de framing van de shots niet altijd even geslaagd.

Grappig weetje, de aandelen van DuPont zakten met meer dan 7 punten van 72.18 to 65.03 in de week dat Dark Waters in de States werd uitgebracht in de bioscoop (12 december 2019). Op de Blu-ray vinden jullie verschillende making of filmpjes, alsook een blik op een aantal mensen die het allemaal hebben meegemaakt en waarvan een deel zelfs heeft deelgenomen aan de verfilming.