Met deze film keerde Mel Gibson na 7 jaar en een pak schandalen terug naar de filmwereld, in iets wat wel iets weg had van Payback (1999) en Ransom (1996). Deze Edge of Darkness (2010) werd geregisseerd door Casino Royale regisseur Martin Campbell, die een beetje de plaatsvervanger werd van John McTiernan (Die Hard, Predator, Last Action Hero) die toen achtervolgd werd door justitie vanwege afluisterpraktijken.
Korte inhoud: Thomas Craven (Mel Gibson) is een detective, wiens dochter Emma (Bojana Novakovic) vlak voor zijn huis is vermoord. Hij gaat ervan uit dat hijzelf het doelwit was, maar als Craven in het verleden van zijn dochter duikt, ontdekt hij dat ze een dubbelleven leidde. Daarbovenop ontdekt hij dat er afspraken zijn tussen de bedrijfswereld en de overheid, waarbij ze iemand inhuren om het bewijs te vernietigen.
Mel had wat meer rimpels in het gezicht maar nog niet veel van zijn charisma verloren en opnieuw is hij op bekend terrein, met name de Vendetta-toer. En in die periode had je zoiets van een vendetta-vague met films als Law Abiding Citizen (2009), True Grit (2010), Taken (2008) en Inglourious Basterds (2009). Eigenlijk had De Niro in deze film moeten zitten maar hij bedankte voor de rol. In plaats van De Niro is dan maar gekozen voor sexy beast Ray Winstone die de rol vertolkt van een CIA-agent die zaakjes met een geurtje moet opknappen. De film die gebaseerd is op de mini-serie Edge of Darkness (1985) die ook al geregisseerd werd door Martin Campbell.
Het grootste probleem van deze prent zijn de oninteressante ondersteunende karakters. Mel Gibson blaast leven in een rol die eigenlijk niet zo veel om het lijf heeft. Het is zijn vertolking die ervoor zorgt dat deze film niet volledig mislukt. Ray winstone wordt verspild als een stoere vent die langzaam groeit op het karakter van Gibson. De wraakplotlijn werkt voor het grootste deel en probeert de zaken wel wat ingewikkelder te maken maar de karakters zijn kartonnen borden. Ze kunnen geen enkele emotie leveren die iets oplevert voor het publiek. Personages komen en gaan zonder enige verbinding.
© Warner Home Video
Kortom, Edge of Darkness is een complotthriller die niet echt overtuigt. Nochtans zit er ergens wel een goed verhaal in mocht de eerste act iets sneller worden opgebouwd, de karakters beter uitgeschreven en uiteindelijk het einde iets meer geloofwaardig. Terwijl het hoofdpersonage de detective-rol speelt en als het ware de broodkruimels volgt, is hij ook een vader die rouwt om de tragische dood van zijn dochter, wat zeker wat emotie opwekt en een motief meebrengt. Toch had ik het gevoel dat het iets van een tv-film was en dat ondanks het 80 miljoen dollar prijskaartje. De Blu-ray van Edge of Darkness kwam uit op 11 november 2010.
***Related Post***
05/08/2008: Robert De Niro niet in Edge of Darkness
Review Edge of Darkness (2010)
Recensie door Dave op 13 juli 2020
Dit is gewoon Taken met Mel Gibson ipv Liam Neeson, met dat verschil dat de dochter hier al dood is.
Waren er geen plannen voor een Lethal Weapon 5??
Ik vond die zwaar tegenvallen. Gibson had beter achter de camera gebleven. Zijn Apocalypto heeft me gesmaakt, alsook Passion, maar zijn acteerwerk is toch niet zo bijzonder.
Toch wel één van zijn mindere films. Normaal ben ik wel een fan van alles waarin hij opduikt.