Wat doe je als alleenstaande moeder wanneer plots een drugsdealer in je huis binnenvalt en 5 dagen onderdak eist. Dat is de premisse van deze Ierse thriller A Good Woman Is Hard to Find (2019). De film had op het BIFFF moeten uitkomen maar gezien dit festival in quarantaine gaat denk ik dat deze film direct op DVD en Blu-ray zal verschijnen. En dat is toch wel spijtig want dergelijke films moet je eigenlijk zien op het grote scherm. De inleving is net iets intenser op een groot doek in het donker. Op 8 mei zou de film moeten uitkomen in de States, rijkelijk laat gezien de eerste vertoningen al in juli van 2019 waren.
Korte inhoud: Sarah is sinds kort weduwe, nadat haar man neergestoken werd. Heden voedt ze haar zoontje Ben alleen op. Tot haar afgrijzen starten de autoriteiten geen onderzoek naar de moord op haar man. Op een dag ontmoet ze Tito die een crimineel verleden met zich meedraagt en haar daarin meesleurt. Sarah wil er niets mee te maken hebben, maar ruikt tegelijkertijd de kans om Tito te gebruiken in haar voordeel. Ze hoopt via hem meer te weten te komen over de moord op haar man.
Dit is de derde langspeelfilm van de Britse Abner Pastoll en het script werd geschreven door Ronan Blaney. Leuk detail, de film werd opgenomen in Noord-Ierland én in België met het Franse productiehuis Frakas Productions. Ik vermoed dat het budget ergens rond de 3 à 4 miljoen euro heeft gekost en meer moet zo’n film ook niet kosten. Wat meteen opvalt is de cast en dan in bijzonder de Ierse hoofdrolspeelster Sarah Bolger (The Spiderwick Chronicles) die in deze film zowel een huismoeder als een femme fatale lijkt te spelen, een droomrol voor elke actrice. Haar tegenspeler is de drugdealer Tito gespeeld door de Ierse Andrew Simpson.
Het lijkt enerzijds een sociaal drama van een alleenstaande moeder die de eindjes aan elkaar moet zien te knopen en dan nog eens een drugdealer die een nieuwe wending kan geven aan de teneur van haar leven. Na 25 reviews op Rotten Tomatoes staat de film nog steeds op 100%, ook al moet je Rotten Tomatoes met een dikke korrel zout nemen want hun reputatie is al een tijdje om zeep qua betrouwbaarheid. De sterktes van de film ligt niet alleen bij de vertolking van Bolger, maar ook de atmosfeer lijkt heel verstikkend door wanhoop, armoede en de herinnering aan decennia van geweld in Ierland. Iedereen lijkt op het hoofdpersonage neer te kijken, ook al is het verlies van haar man niet haar schuld.