Het moet een slordige 28 dagen gelden zijn dat het Corona-virus uit China is doorgebroken in Italië en onze regering hier in België van nog geen echt kwaad bewust waren. Er werd voornamelijk tijd gespendeerd aan de discussies rond het Carnaval van Aalst. Gelukkig zitten we niet in het scenario van 28 Days Later (2002), de virus-uitbraak film van Danny Boyle, geschreven doro Alex Garland.
Korte inhoud: Drie activisten van het Animal Liberation Front zijn in het laboratorium aan de Universiteit van Cambridge binnengedrongen en er wilde chimpansees aangetroffen waar experimenten op worden gedaan. Een onderzoeker probeert de activisten tegen te houden en waarschuwt dat de chimpansees geïnfecteerd zijn met een virus genaamd ‘Woede’. Hierdoor zijn ze extreem gewelddadig. De activisten weigeren de man te geloven en laten een chimpansee vrij. Deze bijt één van de activisten in de nek en infecteert haar. Niet veel later worden de andere activisten en de onderzoeker ook besmet. 28 dagen later wordt Jim (Cillian Murphy), een Ierse koerier, wakker in een verlaten ziekenhuis in Londen. Als hij het ziekenhuis verkent, ontdekt hij dat hij de enige aanwezige is. Ook op straat is niemand te bekennen. De straten zien er verschrikkelijk uit, er is duidelijk iets ergs gebeurd.
Meestal is het in post-apocalyptische films is het vaak ‘iedereen voor zichzelf’. Mensen plannen, plotten en hamsteren van anderen. Als je het niet overleeft, is dat niet hun probleem. Toch wijkt deze film wat af van het stereotype en zie je de eerste karakters die bereid waren om elkaar te helpen, met name het gezin van Frank (Brendan Gleeson). Maar misschien was er al een kantelmoment geweest en moeten de overgeblevenen zich anders gaan opstellen. Het virus maakt zombies van mensen, en net zoals in World War Z (2013) zijn het van die snel lopende geïnfecteerden. Het duurt echter niet al te lang alvorens ze individuen aantreffen wiens burgerzin minder hoog op hun prioriteitenlijst staat. Degenen die de meeste hulp zouden moeten bieden, de militaire functionarissen, zijn eigenlijk de meest corrupte. In deze film worden de militaire unit gecommandeerd door Major Henry West (Christopher Eccleston). Ze proberen hun macht te misbruiken om Selena (Naomie Harris) en Hannah (Megan Burns) seksueel aan te vallen. Hun gedrag zal er echter toe leiden dat hun veilige zone ook aangetast zal worden.
De film lijkt de focus meer te leggen op de relaties tussen de personages dan de gore, de actie en de gruwel. Boyle en zijn cameraman Anthony Dod Mantle hebben de film op digitale video opgenomen, een toen nog controversiële keuze gezien de meeste – zo niet alle – bioscoopfilms opgenomen werden met 35mm filmpellicule. En dat was toen nog zo omdat enerzijds de resolutie beter was tov van het video-format wat bijzonder korrelig was, de resolutie van pellicule lag ook een pak hoger en filmcamera’s hadden ook de betere lenzen en deze waren niet comptabel op digitale camera’s. Uiteindelijk was de keuze ook de juiste. Het geeft de film een gevoel van urgentie en directheid, en de vlakheid van de beelden werkt vaker wel dan niet. Het enige spijtige is alles ook heel gedateerd aanvoelt en er nu ook geen mogelijkheid is voor een 4K restoratie- van de film, gezien de oorspronkelijke resolutie eigenlijk al niet zo heel veel betekent. Er zit niks van informatie in de witte en zwarte tinten, en dus is kleurcorrectie zelfs ook geen optie. Met 35mm kan je anderzijds wel een 4K scan maken.
© 20th Century Fox Home Entertainment
De speciale effecten zien er ook geweldig uit in dit formaat. Let op de overtuigende explosie van een tankstation vrij vroeg in de film. De wezens worden ook verrassend goed in beeld gebracht en de effecten die ze geloofwaardig maken, gaan bijna naadloos over op digitaal formaat. Enkel het einde van de film wringt aan alle kanten – Danny Boyle kan nog wel eens het einde van een film verneuken. Ofwel kan je het zien als een dwaas Hollywood einde ofwel was het pure ironie, maar dit was mij toch niet helemaal duidelijk.
Voor de opnames was het geen eenvoudige klus om Londen eventjes stil te leggen. Maar de politici had hun toestemming gegeven om heel vroeg in de ochtend 1 uur te shooten bij zonsopgang. Maar uiteraard was dat niet naar de zin van heel wat mensen met nachtdienst of met vroege ochtend dienst en bij de barrières waren er geregeld zware woordwisselingen. Daarom besloot Danny om mooie meiden in te huren, inclusief zijn eigen dochter, om te vragen aan de chauffeurs voor een uurtje geduld of om een andere weg te kiezen. En het werkte!
Deze review werd geschreven op 20 maart 2020 maar de Blu-ray is al een paar jaar uit.
Review 28 Days Later (2002)
Recensie door Alexander op 20 maart 2020
Het einde van de film rammelt wel aan alle kanten. In het begin wordt hij afgeschilderd als een slungel, en daarna ontpopt hij zich toch een killer die een gewapende militaire unit te lijf gaat.
Volgens mij de eerste film met lopende zombies.
Ik dacht dat de comic van The Walking dead een jaar later is uitgekomen na 28 Days Later, dus al dat ontwaken in de kliniek is 100% geplagieerd.
Ik heb die film 15 jaar geleden gezien en was gewend om apocalypse-films zoals Independence Day en Mad Max te zien, maar ik had het nog nooit zien afspelen in Londen, en zo realistisch. Het is ook de film die mijn obsessie met het werk van Danny Boyle / Alex Garland begon. Aangrijpend verhaal en waarschijnlijk The Walking Dead hier ook zijn inspiratie gehaald.
De muziek maakte die film voor mij zoveel spectaculairder.