Het is geen slechte premisse voor een horrorfilm, maar zoals bij vele producties kan de uitvoering vaak teleurstellend zijn, of in dit geval irritant. Ik wist bij het zien van Fantasy Island (2020) nog niet wie de film had geregisseerd en geschreven. Toen ik het te weten ben gekomen wist ik meteen hoe laat het was. Het zijn in ieder geval 110 minuten geweest in mijn leven die ik misschien beter had kunnen spenderen aan gras zien groeien of kamikaze vogels zien rondvliegen in één van de vele stormen die we over ons heen krijgen. Het verschil met dat andere gedrocht Cats heeft deze prent wel een pak minder gekost (ook al denk ik dat het productiebudget wel wat hoger was dan het opgestelde 7 miljoen dollar). De film is gebaseerd op een serie uit de jaren 70.
Korte inhoud: Vijf kersverse gasten komen naar Fantasy Island waar ze, onder het toeziend oog van Mr Roarke (Michael Peña), hun grootse fantasie kunnen beleven. Halfbroers Brax (Jimmy O. Yang) en Bradley (Ryan Hansen) willen een weekendje ‘alles hebben’, maar Randall (Austin Stowell), Gwen (Maggie Q) en Melanie (Lucy Hale) willen een fout of misstand uit het verleden rechtzetten. Wanneer hun fantasie uitkomt, blijken er onvoorziene consequenties te zijn waardoor iedere droom ontaardt in een nachtmerrie.
Het is een PG-13 horrorfilm wat evenveel wil zeggen als dat er hier niets te rapen valt voor echte horrorfans. Fantasy Island is eerder bestemd aan teenagers en jonge twintigers. Eigenlijk was de serie waarop de film is gebaseerd verre van een horror-serie, maar eerder een melig drama. Regisseur, producent en scenarist Jeff Wadlow, die eerder al met co-scenaristen Christopher Roach en Jillian Jacobs gewerkt heeft aan die verwerpelijke Truth or Dare (2018). En die kerels hadden blijkbaar de smaak te pakken voor dergelijke cinematografische rotzooi.
En de zwakte van deze film zit hem niet in de production design, maar wel in het script met zijn kartonnen borden van personages – waarvan de meeste gewoon oerdomme zaken doen – en zijn slaapverwekkende scène-opbouw. Je zal geen enkele van die karakters sympathiek vinden en dan is het wel wat moeilijk om met hun “verhaaltje” mee te leven. Ze spelen de ganse film door irritante, bezopen en onbeleefde middelbare scholieren. En je krijgt wel een beetje het slasher-movie gevoel waarbij je niet kan wachten tot ze op vreselijke wijze zullen omkomen. En Michael Peña zet hier misschien wel zijn meest slechte rol neer. Hij kan uiteraard een zwak script inroepen als verdediging. Maggie Q is misschien wel de enige actrice die er nog wel een beetje door kan, de rest van de cast maakt hier echt wel een slechte beurt op vlak van timing en acteerwerk.
De makers hebben zeker hun inspiratie gezocht is het veel betere The Cabin in the Woods, maar wat ze blijkbaar niet hebben gevat is dat deze film een beetje de draak stak met de horror tropes, terwijl deze film dezelfde horrorclichés in beeld zet zonder enige vorm van ironie. Het meest spijtige is dat ze wel een poging ondernemen voor humor, maar dat er geen enkele grap ook daadwerkelijk landt. Het verhaal is op vele vlakken onwaarschijnlijk en ook al proberen de makers ALLES wat er in de film gebeurt uit te leggen, zit er niks van logica in.
© Sony Pictures Releasing
De toon gaat ook alle kanten uit, van horror, naar komedie, naar melige drama, met om de haverklap referenties naar andere films (met quotes) of zelfs verwijzingen naar andere films. Het was gewoon om zot van te worden. Het is een film geschreven door pubers, voor pubers. Het beste is misschien nog wel de cinematografie van Toby Oliver, bekend van ondermeer Get Out (2017). Nu ja, filmen in zo’n exotische oorden is net iets gemakkelijker om mooi te krijgen dan shooten in een stad. Elk schot ziet er goed ingelijst uit en het zit vol met geweldige kleuren. Het ziet er heerlijk stijlvol en opwindend uit. Ik wou echt dat hij zijn uitstekende camerawerk in een andere film kon laten zien. Hoe dan ook is het alweer een mooi visitekaartje van deze talentvolle cameraman. Voor de rest kan je deze Fantasy Island maar best vergeten. Dit project hadden ze beter toevertrouwd aan talentvolle makers want ik voel dat hier zoveel meer mee te doen was. Mocht je echter verzot zijn op dergelijke film, weet dat de film al overal in première is gegaan in de wereld met uitzondering van België. In de States kwam de film uit op Valentijn,
14 februari 2020.
Recensie door Alexander
