Eigenlijk was deze 4de sequel voor niks nodig, en het is toch verbazingwekkend hoe deze animatieprent ons toch kan weten mee te sleuren in een nieuw avontuur. Ja de plot van Toy Story 4 (2019) van Josh Cooley is hoofdzakelijk recyclagewerk uit de vorige films en je zou met gemak deze Pixar/Disney prent onderuit kunnen halen wijzend op de verloren dynamiek tussen Woody (Tom Hanks) en Buzz Lightyear (Tim Allen). Hun relatie is ondergeschikt aan de komst van twee, toch wel erg leuke karakters: de half-suïcidale Forky (Tony Hale) en de nerdy waaghals Duke Kaboom (Keanu Reeves).
Korte inhoud: Andy is inmiddels te oud voor speelgoed en heeft zijn collectie gegeven aan de 4-jarige Bonnie die steeds minder met cowboy Woody speelt. Wanneer ze tijdens haar kennismakingsdag een poppetje maakt van een plastic vorkje en afval, heeft ze een nieuwe favoriete pop: Forky. Die begrijpt echter niet wat hij moet doen en tijdens een familiereisje verdwijnt hij spoorloos. Woody, die weet hoe belangrijk Forky is voor Bonnie, besluit alles op alles te zetten om Forky terug te brengen. Daarvoor moet hij zijn weg zien te vinden in een voor hem onbekende wereld vol spannende avonturen en verrassende ontmoetingen.
Wat deze Toy Story saga zo uniek maakt is dat het volledig inzet op de emotie en minder op de komedie – ook al vind ik deze film misschien wel de grappigste van de vier. En los van de ontbrekende dynamiek met Buzz, draait Toy Story uiteindelijk rond Woody. Hij is het hoofdkarakter en zijn avonturen zijn uiteindelijk het hart van de films. De relatie tussen Woody en Bo Peep (Annie Potts) brengt veel vreugde. Toy Story (1995) bracht eigenlijk voor ons een soort setup van hun wereld en wie de verschillende personages waren. Toy Story 2 (1999) bracht meer avontuur en zette alles klaar voor Toy Story 3 (2010) wat toch aanvoelde als een afronding van de saga. En kijk, nu hebben we vier. En meestal is dat ook het punt waarin je eigenlijk al alles verteld hebt en met iets nieuws voor de dag moet komen. En in plaats om de climax van deel 3 te overstijgen, kozen scenaristen Andrew Stanton en Stephany Folsom ervoor om meer in te zetten op karakter-interacties ingebed in een toch wel leuk verhaaltje. Het voelt luchtig en het werkt.
© 2019 Walt Disney Studios Motion Pictures
Voor Woody ligt de motivatie compleet anders in vergelijking met de vorige films. Hij was de favoriet van Andy (John Morris) en hij motiveerde ook iedereen om op te komen voor hem. Maar nu hebben we Bonnie (Madeleine McGraw) en hij beseft dat hij niet haar favoriete speelgoed is en heeft er zich al bij neergelegd. En dat is meteen ook de reden waarom hij meer een band zal scheppen met Bo. En op één of andere manier gunnen we hem dat. Hij heeft al voldoende zijn nek uitgestoken voor de groep, hij mag nu wel eens aan zichzelf denken. En dit is niet het ‘Woody op pensioen’ verhaal, integendeel. Daar waar het derde deel het einde was van het verhaal van Andy, is deze film misschien meer de afronding van het verhaal van Woody. Ik vermoed zelfs dat er ook geen Toy Story 5 zal komen, ook al was deze de meest succesvolle van de vier met een wereldwijde omzet van boven de 1 miljard dollar.
Zoals het er nu uitziet, brengt deze vierde Toy Story een uitstekende toegevoegde waarde aan één van de beste geanimeerde films van onze moderne tijd en het zou me zelfs niet verbazen mocht het zelfs de Oscar winnen voor Beste Animatieifilm. Ondertussen is de film uit op DVD en Blu-ray met audio-commentaar en nog wat docu’s over Toy Story. Beschikbaar vanaf 15 januari 2019.
Review Toy Story 4 (2019)
Recensie door Dave op 15 januari 2020
