Het is nooit geen gemakkelijke taak om twee acteurs te casten die een familieband hebben, laat staan een acteur te casten die nu 27 jaar ouder is. Maar hier kon de casting gewoon niet beter zijn. Pennywise is niet verouderd en is terug als de moorddadige clown, meer creepy dan ooit tevoren, in de sequel It: Chapter Two (2019). De clown wil wraak nemen op de Losers Club, nadat hij 27 jaar geleden aan zijn einde kwam in It (2017). De film werd opnieuw geregisseerd door het horrorfenomeen Andy Muschietti.
Korte inhoud: 27 jaar na de aanvaringen met Pennywise is de ‘Loser Club’ volwassen. Als ze dan uiteindelijk een telefoontje ontvangen van Mike Hanlon, die ze vertelt dat het moorden opnieuw begonnen is, keren de leden van de club terug naar Derry om het voor een laatste keer op te nemen tegen Pennywise, de moordlustige clown.
En ook al is dit een film met het verhaal van de volwassenen, zijn er nog wel nieuwe flash-back scènes met de jongeren-cast. We zien ondermeer James McAvoy als Bill Denbrough, Jessica Chastain als Beverly Marsh, Jay Ryan als Ben Hanscom, Bill Hader als Richie Tozier, Isaiah Mustafa als Mike Hanlon, James Ransone als Eddie Kaspbrak en Andy Bean als Stan Uris. De rol van Pennywise wordt nog altijd vertokt door Bill Skarsgård, ook al zien we hem in de trailer in de gedaante van een oude vrouw. Bij de jongeren vermoed ik dat ze de de-againg techniek hebben gebruikt in post-productie want tieners (Jaeden Martell, Wyatt Oleff, Jack Dylan Grazer, Finn Wolfhard, Sophia Lillis, Chosen Jacobs en Jeremy Ray Taylor) veranderen nu eenmaal sneller op die leeftijd (cf. Stranger Things).
Deze tweede helft van het Stephen King verhaal werd geschreven door Gary Dauberman die ook al het eerste deel voor zijn rekening nam. De film werd opgenomen in 86 dagen wat vrij lang is voor een dergelijke horrorshoot, maar er zijn heel wat acteurs die hun moment in deze film moeten krijgen. De eerste film had een productiebudget van 35 miljoen dollar maar bracht wereldwijd een slordige 700 miljoen dollar op, en werd zo niet alleen de meest succesvolle Stephen King verfilming maar tevens de meest succesvolle R-rated film ooit. De verwachtingen zijn dus torenhoog, maar iets vertelt me dat deze film het toch minder goed zal doen, en dit omwille van verschillende redenen.
Laten we beginnen met de olifant in de ruimte, de film duurt bijna 3 uur lang. Je moet er als kijker wel iets voor over hebben. Tevens is de eerste film eigenlijk wel een vereiste om ten volle te kunnen genieten van deze prent. Vond je de eerste zwak, dat is deze film niet bestemd voor u. Want eigenlijk is het meer van hetzelfde maar nu met andere acteurs en vooral veel langer. Kon de film korter? Ik denk dat het zeker 30 minuten korter kon, maar het probleem is dat je al die personages hebt en deze elk hun moment in de film moet geven. Daarnaast zijn er nog de jongeren en als ook deze 7 karakters een invulling moeten krijgen dan zit je snel over de 2 uur duurtijd. In het boek en in de film begint het verhaal wel met de dood van één van de losers club, maar toch zit je nog met 6 verhaallijnen. De show wordt niet gestolen door McAvoy maar wel door Bill Hader. Het personage van Henry Bowers – ook al kwam hij voor in het boek – had ik compleet uit de film geschreven. Het heeft exact NUL meerwaarde, de scènes zijn onnozel, het personage wordt nauwelijks goed uitgewerkt en als er geknipt moet worden, dan moet je dat bij deze nutteloze karakters doen. Pennywise is de gruwel, investeer in hem!
Het tweede probleem is dat Pennywise nu niet alleen jaagt op kinderen maar ook op volwassenen. De film begint zelfs met een brutale scene waarin een bende een koppel homoseksuelen in elkaar timmertje en één van hen in het water dumpt. En of dat allemaal nog niet erg genoeg was vergrijpt Pennywise zich op het al toegetakelde lichaam. Ik bleef over met de vraag: “waarom?”. De clownoutfit is passend als lokmiddel tegenover kinderen, maar indien Pennywise nu ook jaagt op volwassenen, waarom dan nog de vermomming? Tevens zien we die bende niet meer terug in het verhaal en begin je al je 3 uur durende rit met een onafgewerkt verhaal. Waarom de makers niet hebben afgeweken van het boek en uiteindelijk een eerste moord hebben uitgeschreven op één van de losersclub ipv van dat gay bashing moment, dan had je gemakkelijk 15 minuten kunnen uitsparen en meteen ook een logische motivatie voor Pennywise hebben gegeven.
Een derde probleem, het is een pak minder angstwekkend dan de eerste film. De transformaties bij de eerste film waren echt wel creepy, maar hier liet het me allemaal wel wat koud. It gaat over generaties trauma, een overgeërfde pijn die nooit vergeten kan worden. En hoewel de ‘losers’ zich niet onmiddellijk herinneren wat het was dat ze als kinderen hebben meegemaakt, herinneren ze zich deze gruwel. Maar het verwerkingsproces is nog niet voltooid en dus moeten ze terug naar de bron. Maar het probleem is dat we een beetje in herhaling vallen. Het voel zelfs heel repetitief aan en dat is nooit bevordelijk voor de horror. Komt daar nog bij dat bepaalde freak-gezichten van de clown er echt wel belachelijk uitzien. De ene scène waar Penny er echt wel creepy uitziet is wanneer hij geen verf op zijn gezicht heeft maar deze aan het aanbrengen is.
Kortom, It Chapter Two is een ruime verbetering op de vorige film, zowel qua casting als qua production design en fotografie. Maar de film slaagt er niet in om het boek te bewerkingen in een geslaagde tweede helft. Uiteraard, mocht de regisseur te veel hebben afgeweken zoude, de Stephen King fans moord en brand hebben zitten schreeuwen. Dat kan goed zijn, maar het had misschien wel een betere film kunnen zijn. Nu is het gewoon een kopie van de eerste film, maar dan langer en met meer karakters. Morgen op 15 januari 2020 is de film beschikbaar op 4K Ultra HD, Blu-ray, DVD en Video on Demand. Op de Blu-ray vinden jullie de audio-commentaar van regisseur Andy Muschietti alsook heel wat making of filmpjes.
Recensie door Dave op 14 januari 2020
