Ik blijf het bizar vinden dat je een film uitbrengt over een nog levend persoon en zijn/haar verhaal verfilmt en met die persoon geen contract hebt. Dat zou nu het geval zijn met Hustlers (2019) van Lorene Scafaria, een geslaagde prent die een beetje de terugkeer is van Jennifer Lopez en die reeds beladen is met heel wat nominaties en awards. Hustlers is gebaseerd op een verhaal van New York Magazine uit 2015 over een groepje strippers rond de figuur van Samantha Barbash, die klanten drogeerde om zo hun creditcardgegevens te ontfutselen.
Lopez zit uiteraard in het vizier want zij is de producente van de film en draagt dus de auteursrechtelijke verantwoordelijkheid. Volgens Barbash is dat personage van Ramona Vega, op haar gebaseerd en wordt zij hierdoor uitgebuit. Volgens Vanity Fair vindt ze ook dat de filmmakers zich schuldig maken aan laster, omdat Vega in de film drugs gebruikt in het huis dat ze deelt met haar dochter. Naar verluidt zou ze 6’000 dollar hebben gekregen voor haar participatie, terwijl de film ondertussen een ware box-office hit is geworden. Het productiebudget lag op 20 miljoen dollar en bracht ondertussen al een slordige 160 miljoen dollar op. Er zou zelfs zijn geprobeerd om Barbash aan boord te krijgen voor een korte endcredit reportage, maar dat is er dus niet van gekomen.
Jennifer Lopez in Hustlers © 2019 The Searchers
Niemand wist uiteraard dat de film zo’n succes zou worden en met een productiebudget van 20 miljoen dollar neem je uiteraard ook een financieel risico. De claim van 40 miljoen is uiteraard buiten proportie, maar er zijn precedenten waarin productiehuizen een deel van hun winst hebben moeten overdragen naar rechthebbenden. Zelfs omgekeerd. Ik herinner me nog een artikel waarin actrice Scarlett Johansson een laster proces won tegen Franse schrijver die haar had gebruikt in één van zijn boeken zonder haar toestemming. De rechter heeft in deze zaak niet om al haar claims ingegaan maar de auteur heeft zijn boek wel moeten aanpassen. Laster, schending van de persoonsrechten en inbreuk op de privacy zijn zaken waar niet licht wordt overgegaan. Dit hebben gezegd worden auteurs niet zo vaak aangeklaagd, want vaak zorgt een mogelijk proces voor meer publiciteit dan wat de aanklager had gehoopt. Het is tevens ook moeilijk om iemand aan te klagen voor iets wat fictie is – ook al is het losjes gebaseerd op waargebeurde feiten.
In de zaak van Hustlers hadden de producers misschien wel beter iets op papier gezet tijdens het schrijven van een script dat gebaseerd is op waargebeurde feiten en personen. Dit hebben gezegd weet ik niet of Samantha Barbash eigenlijk wel een zaak heeft, want ik zou niet zeggen dat Jopez haar personage verkeerdelijk in een slecht daglicht heeft gezet, integendeel. En laster kan alleen gelden wanneer iemand ‘(1) verkeerdelijk en (2) met slechte bedoelingen in een (3) negatief daglicht wordt gezet en hiervan (4) schade ondervindt’. Uiteraard verwijst ze naar een scene waarin ze drugs gebruikt in het huis dat ze deelt met haar dochter, maar wat ik me kan herinneren was hier niks negatiefs aan. Er is een scene waarin ze drugs aan het koken/bakken zijn maar ik zie – ik ben ook geen advocaat/rechter – de laster niet meteen. En in de film heet haar personage ook een andere naam en ze trekt er fysiek zelfs niet op (J-Lo is duidelijk latina zonder plastische chirurgie aan de borsten of lippen), en dus zal de “imago schade” toch nog aangetoond moeten worden voor een echte ‘laster-claim’. Maar dat is mijn opinie, wat denken jullie?