Eén van de betere – om niet te zeggen beste – western tv-series is Deadwood. Vreemd genoeg heeft de serie maar 3 seizoen (2004-2005-2006). In 2006 werd gemeld dat HBO de bedenker/scenarist David Mich een verkorte zes-aflevering Deadwood seizoen 4 had aangeboden. Milch wilde echter de gebruikelijke 12 afleveringen omdat hij elke aflevering structureerde om een dag in het leven van de stad weer te geven. Hij dacht niet dat hij de show in minder afleveringen kon afronden. Seizoen 4 viel uit elkaar, en het is tot op vandaag met de filmversie Deadwood (2019) dat er niks met de franchise is gebeurd.
Het is onbegrijpelijk van HBO om zomaar te stekker uit de serie te trekken. Het was inderdaad geen goedkope serie (zeker vergeleken met een serie als The Walking Dead) maar de fans bleven trouw en de kwaliteit was van een hoog niveau. De serie speelt zich af in de jaren 1870 in Deadwood, South Dakota, voor en na de annexatie van het gebied door het Dakota Territory, en brengt de groei van Deadwood van kamp naar stad in kaart. Talrijke goudaders in het gebied lokken duizenden pioniers die elkaar op meedogenloze wijze beconcurreren. De grootste goudvondst in de Amerikaanse geschiedenis brengt grote groepen aasgieren naar het illegale stadje, waar alles en iedereen een prijs heeft. De gelukszoekers, onder wie een voormalige sheriff, een onscrupuleuze salooneigenaar en de beroemde revolverhelden Wild Bill Hickok en Calamity Jane, zijn allemaal even rusteloos en zullen er alles aan doen om te overleven.
En gedurende deze 3 seizoenen zien we nog meet historische figuren opduiken waaronder George Crook, Wyatt Earp, E. B. Farnum, George Hearst, Jack McCall en Charlie Utter. De verhaallijnen met deze personages bevatten historische waarheden en substantiële fictieve elementen. Milch gebruikte echte dagboeken en kranten van de inwoners van Deadwood uit die periode als inspiratie voor zijn personages en het uiterlijk van de show.
Deadwood ontving lovende kritieken, met name voor het script van Milch, maar zeker ook voor de vertolking van Ian McShane. De serie won ook acht Emmy Awards en één Golden Globe. Hoofdrolspeler Timothy Olyphant heeft nooit iets gewonnen voor de serie en in interviews leek hij ook te zeggen dat hij zichzelf niet zo goed vond. Anderzijds waren er wel heel wat goede vertolkingen gaande van deze van Molly Parker, Brad Dourif, John Hawkes en Paula Malcomson.
© Paramount Home Entertainment / HBO
De stijl van de serie is brutaal en grofgebekt (volgens verschillende bronnen zou het woordje ‘fuck’ bijna 2’980 keer gebruikt worden) en deze richting werd vastgelegd door regisseur Walter Hill, die eigenlijk al ervaring had met het genre door zijn Bruce Willis film Last Man Standing (1996). Toch is de serie geen actieserie met veel geweld, maar bovenal een drama serie met veel dialogen en karakterontwikkelingen. En er steekt uiteraard ook veel intrige in de serie. Eigenlijk had David Fincher de piloot moeten draaien maar ik denk dat we dan dat ruige kantje zouden verliezen, wat deze serie toch zo uniek maakt.