Freaks (2018) ***½ recensie

Indien jullie een geflipte film willen zien raad ik deze aan van Freaks (2018). Deze film is zowat in elk fantastisch filmfestival in de wereld vertoond geweest maar geraakt maar niet aan een filmdistributeur. Eind deze maand zal de film dan toch in een aantal zalen verschijnen in de States en wie weet ook bij ons, ook al is de kans vrij klein. Ik had de film in april gezien op het BIFFF maar toen de tijd niet gehad om de film te bespreken.

Korte inhoud: Een gestoorde vader (Emile Hirsch) sluit zijn 7-jarige dochter Chloe (Lexy Kolker) op in huis en waarschuwt haar voor de ernstige gevaren buiten. Maar de mysterieuze Mr. Snowcone (Bruce Dern) overtuigt het meisje om te ontsnappen. Achter haar voordeur ontdekt de dappere Chloe een bizarre, bedreigende en mysterieuze nieuwe wereld. Samen met Mr. Snowcone begint ze aan een diepgaande zoektocht naar familie, vrijheid en wraak.

Het is het soort film waar je als kijker nooit weet waar het verhaal ons naar toe zal brengen. Het enige probleem is dat de vele vragen die naar boven komen maar half worden beantwoord of dat de antwoorden vaak wat teleurstellen. Hoe dan ook heb ik wel genoten van deze trip die op haar manier een verhaal verteld over gebroken gezinnen en de impact dat dit heeft op kinderen.

Geschreven en geregisseerd door Zach Lipovsky en Adam B. Stein (die elkaar ontmoetten op Steven Spielberg’s realityshow On the Lot), begint Freaks in eerste instantie als een soort suspense-thriller waarin de vader zijn dochter verbiedt om ooit het huis te verlaten omwille van een bedreiging van buitenaf. Vertelt hij echter de waarheid of hebben we hier een soort 10 Cloverfield Lane (2016) verhaal? Is er een legitieme reden om Chloe opgesloten te houden, of is hij gewoon een geflipte ouder? Maar naarmate we meer te weten komen over het leven van Chloe, evolueert Freaks in een high-concept sciencefictionverhaal met een ambitieuzere wereldbouw dan wat je zou hebt kunnen verwachten. Het deed me wat denken aan The Cabin in the Woods. De makers zelf citeren films als Room (2015), The Florida Project (2017) en Beasts of the Southern Wild (2012) als hun inspiratiebronnen.

Voor ons is de vader van Chloe een flagrant verdacht figuur. Zijn redenering voor het opsluiten van Chloe is flinterdun: als de buitenwereld zo gevaarlijk is, waarom zegt hij dan tegen Chloe om bij hun buren in te trekken als er iets met hem zou gebeuren? En als ze in een gruwelijke dystopie leven, waarom is er dan zoiets banaals als een ijskar buiten het huis? En waarom is papa zo geobsedeerd om Chloe te leren ‘normaal’ te lijken terwijl hij haar belet een normaal leven te leiden? Maar voor Chloe is dit het enige leven dat ze ooit heeft gekend. En afgezien van zijn paranoia, lijkt papa ook een liefhebbende ouder. Je zit gevangen tussen het dilemma dat hij tegen zijn dochter liegt en een groeiend vermoeden dat het gevaar (wat dat ook moge zijn) daadwerkelijk reëel kan zijn.

Zach en Adam zijn geen debuutregisseurs maar het is wel de eerste keer dat ze op een project hebben samengewerkt, zowel op het script als in de realisatie, en het resultaat is bijzonder wel geslaagd. Ik hoop dus ook dat het duo samen nog meer films zal maken.