De fans van Umberto Eco kunnen zich verheugen want 33 jaar na de eerste adaptatie loopt er een 8-delige mini-adaptatie van “The Name of the Rose” (2019) op Play. Deze Italiaans-Duitse miniserie is in regie van Giacomo Battiato. Neen, het is geen perfecte adaptatie en dat was de eerste filmadaptatie ook niet. Sommige boeken zijn nu eenmaal zo complex om er een audio-visuele prent van te maken, ook al was dat ook iets wat met vroeger zei over The Lord of the Rings.
Korte inhoud: Noord-Italië, 1327. De franciscaner monnik Willem van Baskerville (John Turturro), gevolgd door de jonge novice Adso van Melk (Damian Hardung), bereiken een geïsoleerde benedictijnenabdij om er deel te nemen aan een geschil over armoede tussen vertegenwoordigers van de Franciscaner orde en het pausdom van Avignon, waarbij ook inquisitor Bernardo Gui (Rupert Everett) aanwezig is. Bij aankomst in de abdij zijn de twee echter betrokken bij een keten van mysterieuze sterfgevallen.
Het is een ambitieuze reeks en de eerste episode heeft waarschijnlijk al meer gekost dan die eerste filmversie The Name of the Rose (1986) van de Franse regisseur Jean-Jacques Annaud. En toch maakt deze serie één ding glashelder, en dat is hoe goed die eerste adaptatie was – ook al vond Umberto Eco de film zelf heel oppervlakkig. Uiteraard kan je in 8 episodes van elk 50 minuten wel meer stof uit het boek halen, maar de serie lijkt als een nodeloze directors cut waarbij de deleted scenes terug in de montage werden gewrongen en die enkel maar de duurtijd spijzen ten nadele van de dynamiek en de dramatische curve.
Ook de casting valt tegen met misschien twee uitzonderingen. John Turturro is zowat de enige acteur die het ensemble recht houdt. En dat was voor hem een passie-project want hij acteerde niet alleen, had een producerende rol en was ook nog eens één van de 4 scenaristen. Hij heeft misschien niet diezelfde charisma als een Sean Connery, toch zet hij hier een knappe vertolking neer. De rol van Adso in de serie is ook beter gecast dan Christian Slater, ook al heeft Damian Hardung een pak meer scènes om zijn karakter gestalte te geven. We zien hem zelfs een echte relatie opbouwen met het meisje gespeeld door Nina Fotaras.
Maar voor de rest hebben we toch te maken met tenenkrullende vertolkingen, met aan kop deze van Rupert Everett die Vincent-Prince-gewijs naar de de Franciscaner orde gluurt om dan met snot uit de neus in zijn eigen vel een kruisteken kerft. Bernard Gui is een echt bestaand figuur die door Umberto Eco wel wat overdreven slecht werd geportretteerd, maar hier krijgen we zowaar de nog meer extreme karikaturale versie van de inquisiteur. Ook de rol van The Abbot gespeeld door Person of Interest acteur Michael Emerson is een karikatuur van een figuur die in zijn besloten kamertje een beeld van Maria opsmukt met gouden sieraden. Ik kan me niet meer herinneren of dit in het boek voorkwam, maar ik had dit gewoon niet op deze manier verfilmd.
De serie heeft een probleem met zijn tempo en heel wat van de scènes missen slagkracht en komen heel klungelig over, ook al was de intentie nobel om meer van het boek in de tv-serie te steken. Maar zoals gezegd in de intro, het is een moeilijk te adapteren boek en misschien hebben we een Peter Jackson nodig om dit kluwen te ontwarren. Ook het nevenplot die de serie uitwerkt rond Anna (Greta Scarano) werkt voor geen meter en is meer verwarrend dan echt een toevoeging van het nu al complexe drama. Want dit is niet alleen een Sherlock-Holmes-verhaal maar tevens een verhaal over een debat over de toekomst van de Kerk, te midden van heksen, zwarte katten, homoseksuele relaties, seks en moord met een allesomvattend filosofische diepgang over de ‘angst van het weten’. De filmversie, ook al was het een beknopte samenvatting van het boek, had op z’n minst de verdienste om ons op het puntje van onze stoel te duwen met een evenwichtig verhaal tussen het conflict met de kerk en de moorden in de abdij.
En tot slot, ik mis die akelige muziek van James Horner uit de filmversie van 1986. De muziek van Volker Bertelmann in de serie heeft zo goed als geen impact. Kan ik de serie aanraden? Eigenlijk niet. Als je echter tijd van je leven wil spenderen aan The Name of the Rose, begin dan misschien met het boek te lezen, want deze Rose wil je niet 8 uur lang zien verwelken.
Recensie door Dave op 8 juni 2019
De eerste episode was nog wel ok maar nadien kwam de serie maar niet op dreef. Ik denk dat je er meer van zal houden wanneer je de film niet hebt gezien.
Mooie meeslepende onderhoudende aanvulling op het boek en de eerdere film uit 1986.
Goede vertolkingen , soms een tikkeltje langdradig, maar nooit word het saai , verzorgde decors , settings , kostuums.
Alles oogt indrukwekkend authentiek!
Wie van een ( middelleeuws) moord mysterie houd , zit met deze mini serie perfect .
Ook wie het boek las , en de film zag , zal zich niet vervelen met deze nieuwe bewerking , althans ik toch niet , Aanrader !