De eerste Engelstalige film van de Zweedse regisseur Björn Runge kende in onze contreien een vrij geruisloze passage in de bioscoop. Jammer, want het sobere drama The Wife (2017) heeft wel degelijk zijn verdiensten. De grootste daarvan is de prestaties van Jonathan Pryce (High Sparrow uit “Game of Thrones”) en – vooral – Glenn Close. Deze laatste werd voor haar vertolking van Joan Castleman terecht genomineerd voor een Oscar voor beste actrice en won voor haar rol een Golden Globe. Close laat in The Wife zien dat actrices op leeftijd absoluut nog niet afgeschreven mogen worden en dat interessante rollen voor ‘oudere’ actrices wel degelijk nog bestaan.
Korte inhoud: ’s Morgensvroeg krijgt auteur Joe Castleman (Jonathan Pryce) een telefoontje uit Stockholm. Aan de lijn hangt Arvid Engdahl (Jan Mybrand), de voorzitter van het Nobelprijscommittee, die vertelt dat Castleman net verkozen is tot winnaar van de jaarlijkse Nobelprijs voor literatuur. Het is de ultieme bekroning van het omvangrijke oeuvre van Castleman die na de bekendmaking wordt overladen met felicitaties en aandacht.
In de schaduw van Castleman staat zijn vrouw Joan (Glenn Close). Tijdens haar studententijd ooit zelf een beloftevolle schrijfster, heeft Joan haar eigen carrière laten varen om die van haar man te steunen. Samen met hun zoon David (Max Irons) reizen de Castlemans naar Stockholm waar Joe de prijs officieel in handen krijgt. Zijn winst betekent uiteraard heel veel voor Joe, maar zijn gezin komt plots nog meer in zijn schaduw te staan en niet iedereen kan daar even goed mee omgaan.
Getooid met een pittig, kort grijs kapsel draait The Wife volledig rond Glenn Close en haar personage Joan Castleman. Aan het begin van de film zien we Joan als de begripvolle partner van een succesvolle auteur. Een partner die zich volledig in de schaduw zet van haar man. Ze draaft vrijwillig mee naar recepties, huldigingen en presentaties waar ze steeds wordt geprezen voor haar liefde en steun voor haar man, maar ook vooral ‘de vrouw van’ blijft.
De aankondiging dat haar man de Nobelprijs heeft gewonnen, zorgt echter voor een subtiele verandering bij Joan. Wat als ze jaren geleden haar eigen schrijfambities niet aan de kant had gezet? Voor haar omgeving kan Joan de schijn ophouden dat ze haar man 100% steunt, maar door het subtiele spel van Close weten de kijkers dat er vanalles in haar borrelt. Close weet de twijfel en berusting van Joan voortreffelijk weer te geven. Je voelt haast de innerlijke worsteling die Joan voert en die haar steeds meer parten begint te spelen. Dat het uiteindelijk tot een uitbarsting komt, mag voor Joe Castleman een verrassing zijn, voor de kijker is het dit allerminst.
Ironisch is dat in tegenstelling tot wat in de film gebeurt, Jonathan Pryce zich volledig in dienste lijkt te stellen zodat Close kan schitteren. The Wife is de film van Glenn Close, laat daar geen twijfel over bestaan. Zoals The Iron Lady de film was van Meryl Streep of The Queen van Helen Mirren. Films waarin alles ten dienst staat van het vrouwelijk hoofdpersonage en die lijken gemaakt voor prijsuitrijkingen.
© Remain in Light
Ook de regie van Runge laat toe om de acteurs te doen schitteren. Vooral aan het begin van The Wife ligt het tempo traag en krijgen de personages alle tijd om zich aan de kijker voor te stellen. In flashbacks kom je te weten hoe Joan en Joe elkaar hebben ontmoet en hoe het eraan toe ging in het begin van hun relatie. Een beetje jammer is dat het personage van Joe net iets minder wordt uitgediept dan dat van Joan.
Joe is een behoorlijk zelfingenomen figuur, een man die zijn eigen talent kent en daar graag mee uitpakt. Waarom hij echter zo goed is als schrijver, kom je niet te weten. Ook tegenover zijn zoon David, die nog worstelt met zijn eigen identiteit en graag in de literaire voetsporen van zijn vader zou treden, is Joe niet altijd even vriendelijk. Rond het gezin Castleman cirkelt in Stockholm ook nog de knappe fotografe Linnea (Karin Franz Körlof) en biograaf Nathaniel Bone (Christian Slater).
Deze Bone blijkt een belangrijke katalysator voor het tweede deel van The Wife waarin het tijdens de Nobelprijsceremonie tot een uitbarsting komt en waarin de puzzelstukjes die het scenario van Jane Anderson – gebaseerd op het gelijknamige boek van Meg Wolitzer – karig aanreikt, helemaal op hun plaats vallen. En waar de sympathie voor Joan Castleman alleen nog maar groeit.
De DVD van The Wife is reeds beschikbaar.
Beoordeling: 3.5 / 5
Recensie door Karen op 5 mei 2019