Bad Times at the El Royale (2018) **** Blu-ray review

Wij hebben genoten van deze Bad Times at the El Royale (2018), de tweede film van Drew Goddard die eerder met zijn debuut The Cabin in the Woods (2012) indruk kon maken. Niet alleen dat! Hij werd genomineerd voor een Oscar voor het script van The Martian (2015).

Korte inhoud: Zeven vreemden, ieder met een duister geheim, ontmoeten elkaar in de El Royale in de jaren ’60. De El Royale is een vervallen hotel in de buurt van Lake Tahoe in Californië. Gedurende de avond heeft een ieder zijn kans op verlossing. Voordat de hel losbarst.

Deze Bad Times at the El Royale is een overheerlijke misdaadthriller nabij het majestueuze Lake Tahoe waar een scheidingslijn ligt tussen twee staten. Gasten van de El Royale hebben de keuze om te verblijven in Californië of Nevada. Tijdens een nacht krijgt iedereen zijn laatste en ultieme kans om verlossing te krijgen. En er zijn heel wat gasten die avond, vertolkt door een aantrekkelijke cast gaande van Jeff Bridges, Cynthia Erivo, Dakota Johnson, Jon Hamm, Cailee Spaeny, Lewis Pullman, Nick Offerman tot Chris Hemsworth.

Klein weetje, de El Royale is gebaseerd op het beroemde Cal Neva Resort en Casino dat ooit eigendom was van Frank Sinatra. De locatie lijkt op zich wel een eigen karakter te zijn in de film, met geheime doorgangen en doorkijk wanden, en gebouwen met allerlei doorgangen lijkt dan ook wel een soort handelsmerk te worden van de regisseur. Het verhaal heeft dan weer iets weg van de ‘whodunit’ film Identity (2003) van James Mangold.

Voor het grootste deel is het concept achter deze film niet erg origineel, maar de uitvoering is dat wel. Drew Goddard doet een fenomenale klus op de manier hoe hij zijn eigen verhaal heeft aangepakt. Het script is solide en springt van de ene plotwending in de andere en houdt ons zo aan het lijntje. Ja, het is voornamelijk stijl boven inhoud, maar wanneer alles met zo’n verfijning behandeld wordt kan je hier niet al te kritisch tegenover staan. Mensen die op zoek zijn naar inhoud gaan dan beter een film zien van de Poolse Pawel Pawlikowski of de Spaanse Asghar Farhadi. Deze film is puur popcornvertier, maar dan van de betere soort.

Het acteerwerk tilt de film wel naar een hoger niveau. Maar ook al zet Jeff Bridges hier een degelijke vertolking neer, steelt Dakota Johnson toch wel show. Jon Hamm is gewoon zichzelf, en Cynthia Erivo verraste me al in de eerste film waarin ik haar zag, met name Widows (2018). En uiteraard is Chris Hemsworth perfect gecast voor dergelijke stijlvolle whodunit films. Hij komt pas laat in de film opdagen, maar is gemakkelijk het beste van wat dat deel te bieden heeft. Hij portretteert een charismatische sekteleider en niet alleen is hij boeiend in de rol, zodra hij arriveert, wordt de inzet van de hele film verhoogd. Ik waardeer het enorm dat de film tot het allerlaatst een geheim blijft. Als kijker wil je echt weten hoe alles eindigt en je zit van begin tot einde op het randje van je stoel.

© 20th Century Fox

Het lijkt bij momenten een beetje als Pulp Fiction in die zin dat we ook verschillende verhalen hebben die op het einde van de rit naar elkaar toekomen, en niet alle verhalen zijn even boeiend. Misschien had de montage wel 15 tot 20 minuten van de film hebben ingekort gezien 141 minuten misschien wel een beetje teveel van het goede is. Het gebruik van de flashbacks was nodeloos en alsook het gebruik van het split-formaat. Maak je film korter en dan heb je deze versleten narratieve truukjes niet nodig. Drew Goddard is een goede regisseur maar hij is Quentin Tarantino niet. Ik denk dat het beste van de film ligt in de goede vertolkingen. Je gaat echt leven met hen, en wanneer er iets met hen gebeurt voel je echt wel de emotie. Het is een bizarre film en heeft ook iets culty, maar dat zal de toekomst uitwijzen.

Ondertussen is Bad Times at the El Royale uit op DVD, UHD en Blu-ray met making of filmpjes en wat setfoto’s, maar spijtig genoeg geen audio-commentaar.