Ik geef toe, ik heb een boontje voor Gillian Anderson. Zij is dan ook de hoofdreden waarom het recensie-exemplaar van UFO (2018) bij mij in de brievenbus belandde. Andersons carrière is er eentje met pieken en dalen waarbij ze grotere producties als “The X-Files”, The Last King of Scotland, “The Fall” of “American Gods” met wisselend succes afwisselt met kleinere films als Playing by Heart, Shadow Dancer of deze sciencefictionfilm UFO. UFO loopt over van de goede bedoelingen, maar de uitwerking staat niet helemaal op punt.
Korte inhoud: Op de luchthaven van Cincinnati wordt in een bepaalde terminal door enkele passagiers een vreemd object in de lucht gezien. Foto’s en beelden worden gemaakt en de getuigen zijn zeker dat het om een UFO gaat. De FBI trekt de zaak naar zich toe, maar volgens hen gaat het om een doodgewoon vliegtuig en de zaak wordt voor de buitenwereld afgesloten.
Wiskundestudent Derek Echevaro (Alex Sharp) krijgt echter lucht van de zaak en hij besluit zijn briljante geest aan het werk te zetten om te bewijzen dat de FBI het bij het verkeerde eind heeft. Volgens Dereks berekeningen kan de waarneming immers onmogelijk een vliegtuig geweest zijn. Daarvoor kloppen verschillende variabelen, zoals snelheid, hoogte of hoek niet. Derek trekt de aandacht van special agent Franklin Ahls (David Strathairn) die zijn eigen onderzoek naar de waarneming voert.
Hoewel het tempo van UFO niet erg hoog ligt, blijft de film het meeste van de tijd boeien. Dat heeft grotendeels te maken met Dereks obsessie die hem hoe langer hoe meer in de greep krijgt. Eerst begint de briljante student lessen te missen, daarna verwaarloost hij zijn vrienden Nathalie (Ella Purnell) en Lee (Benjamin Beatty) om tenslotte te eindigen met het stalken van zijn wiskundedocent professor Hendricks (Gillian Anderson).
Er zijn verschillende denkpistes om het bestaan van buitenaards leven te bewijzen (of ontkennen). Zo heeft de ene mens genoeg aan enkele vage concepten of geloof, anderen hebben liever keiharde bewijzen. In UFO staat de wiskunde centraal. Derek gebruikt mathematische vergelijkingen om de aanwezigheid van ufo’s te bewijzen. Met eenvoudige algebraïsche berekeningen uit de middelbare school, afgewisseld met de meest ingewikkelde mathematische theorieën, stelt hij vast dat sommige hoeken, snelheden of andere waarneembare gegevens niet van van ons bekende luchtschepen kunnen zijn en dus uit een andere wereld moeten komen. In UFO wordt er dan ook heel veel gepraat over wiskunde en zijn deeldisciplines.
UFO wil duidelijk scoren in de slipstream van Dennis Villeneuves Arrival die de kwestie van buitenaardse leven benaderde vanuit de linguïstiek. Arrival is echter een veel betere film, niet alleen omdat het budget groter is, maar voornamelijk omdat het script van Arrival een pak beter is dan dat van UFO. Het blijkt voor regisseur en scenarist Ryan Eslinger moeilijk om een ingewikkelde wiskundige materie steeds te moeten uitleggen voor een publiek dat niet bestaat uit mathematische bollebozen. Dat haalt de vaart uit de film en leidt tot onnatuurlijke conversaties tussen experten in hetzelfde vakgebied.
Gillian Anderson heeft een kleine en ondankbare rol om sympathie te blazen in een professor wiskunde met een bad hair day. Ook zij kan UFO niet redden van de voorspelbaarheid en middelmatigheid. Wie hoopt op een film vol special effects en vliegende schotels is eraan voor de moeite, wie geen zin heeft in traditionele sciencefiction en een beetje wil meedenken, kan met UFO misschien wel zijn gading vinden.
De DVD, zonder extra’s, is inmiddels verkrijgbaar.
Beoordeling: 2.5 / 5
Recensie door Dave op 9 november 2018
