Shadow of the Tomb Raider is een visueel pareltje

We hebben er een tijdje op moeten wachten maar de fans zullen niet teleurgesteld zijn met de nieuwe Shadow of the Tomb Raider (2018), want niet alleen is het visueel opnieuw een knap game, maar inhoudelijk is het stukken beter dan de vorige Lara Croft (2013) reboot zo’n 5 jaar geleden en zeker dan het warrige verhaal in Rise of the Tomb Raider (2015) met zijn teleurstellende finale. Dit zou tevens het sluitstuk zijn van de reboot trilogie.

Maar misschien neemt het zich wel een beetje te serieus voor zijn eigen goed. Het verhaal van de game komt er simpelweg op neer dat Lara probeert te voorkomen dat een mercenary-achtige organisatie bekend als Trinity een moderne Maya-apocalyps tot stand brengt. Er zit zo goed als geen humor in de game en bijgevolg zijn de problemen met de verhaallijn soms net iets te markant. Bij andere games waar meer humor wordt gebruikt zie je deze zaken gemakkelijk door de vingers. De relatie tussen Lara en Jonah zit dan weer wel goed met zelfs uitstekende dialogen. Jonah houdt haar vaak ‘in check’ en confronteert Lara met haar zelfzuchtige motieven op een speelse manier.

Als je van de voorgaande twee games hebt genoten, zal je dit waarschijnlijk ook wel lusten. Qua activiteiten is het een typisch Tomb Raider game, met veel verkenningen, gevechten, puzzelwerk en uiteraard klimmen. De grootste toevoeging is de focus op de stealth-gevechten. Lara kan zich nu in de modder bedekken en vijanden aanvallen door zich langs muren als een kameleon naar hen toe te bewegen. Ze maakt ook gebruik van boomtakken en struiken om haar compleet onzichtbaar te maken. Uiteraard is dit geen waterdicht systeem want sommige van haar vijanden gebruiken nachtkijkers die haar verblijfplaats onthullen, dus er is een strategisch element die er bij komt kijken en analyse van de beweegpatronen van je tegenstander. Stealth-fights zijn veel leuker dan simpelweg een granaat te gooien of met een machinegeweer iedereen overhoop te schieten. Het vergt geduld maar op het einde is er uiteraard meer spelplezier. De hand-to-hand combat is dan weer iets waar nog werk aan was.

Typisch aan de Tomb Raider games is dat je als gamer kan proeven van die exotische landschappen en oude tempels. Ook hier heeft Eidos en Crystal Dynamics geen moeite gespaard om naar buiten te komen met een visueel knap game. Shadow of the Tomb Raider speelt zich voornamelijk af in de Peruaanse jungle, waar een mengeling van wezens te vinden is. De wereld is gevuld met vogels, insecten, apen, lama’s, piranha’s, jaguars en kikkers, die allemaal prachtig zijn geanimeerd. Op sommige van deze dieren kan je jagen of hun pels oogsten, of zelfs wapens en vergif mee maken. Maar je hoeft de dieren niet te doden want de huiden kunnen op handelsplaatsen gekocht worden.

De actie-sequenties kunnen adembenemend zijn. Zo moet Lara zien te ontsnappen aan een legioen woedende bewakers, of stort ze in een door regen doordrenkt ravijn. Ze zijn niet alleen leuk om te spelen, ze maken ook het verhaal een stuk aantrekkelijker. En het zet je behendigheid wel op de proef want op een zeker moment zal je de juiste bewegingen moeten maken om je doorheen bepaalde netelige situaties te worstelen. Een handig instrument in het beklimmen van die lastige kliffen is de rapel, iets wat al zijn verdiensten had bewezen in games als Just Cause waarvan in december deel 4 zal uitkomen. Het voelt geweldig, en het draagt bij aan de uitdaging van klimmen. De semi-open wereld is gevuld met optionele tombes, side quests en geheimen die je kunt ontdekken terwijl je de ongelooflijk gedetailleerde wereld verkent.

© 2018 Square Enix Limited. Ontwikkeld door Eidos Interactive Corporation. Alle rechten voorbehouden.

Maar het beste van de game is en blijft het puzzelwerk. En ze zijn deze keer enorm en vinden hun oorsprong in oude duivelse ontwerpen. Spelers worden aangemoedigd om de puzzels vanuit alle mogelijke hoeken te bekijken om zo de oplossing te ontrafelen. Het is ’tomb raider’ dus er wordt hier ook aan ‘grafdelving’ gedaan, waarbij gewichten, vloeistoffen, fysica en mechanica de sleutels zijn van succes of dood. Je kan op elk moment de instellingen aanpassen indien het allemaal wat moeilijk begint te worden.

Kortom, Shadow of the Tomb Raider is een solide actie-avontuur waar je toch een paar dagen zoet mee zal zijn, zeker met de vele puzzels en side-missions. Trophy hunters zullen hier ook wel een vette kluif aan hebben. Toch is het geen Uncharted, want hoe je het ook draait of keert, Lara Croft is niet zo’n boeiende persoonlijkheid (ze is zelfs wat irritant) en niets vergeleken met de Uncharted-karakters (Nathan Drake, Chloe, en zelfs Nadine). De game heeft ook een ‘Immersion Mode’, waarschijnlijk ingegeven door de nieuwe diversiteitsnormen waarmee we om de oren worden geslaan, en waarbij de niet-speelbare-karakters praten in hun oorspronkelijke landstaal. Het ding begint echter onnozel te worden wanneer Lara met hen praat in Engels en zij in een andere taal antwoorden, alsof iedereen perfect Engels begrijpt en vise-versa. De nieuwe Lara-reboot heeft de nodige lichamelijke correcties doorgevoerd die door herkenbaar waren, zonder afbreuk te doen aan haar intelligentie en kracht. Toch kan je je afvragen of haar positieve rolmodel voor jongere gamers niet belemmerd wordt door het feit dat de games volledig ongeschikt zijn voor een jonger publiek. De game is nu beschikbaar voor Xbox One-consoles, PS4 en Windows pc/Steam.