A Quiet Place (2018) **** Blu-ray review

Dit horror-debuut van acteur en regisseur John Krasinski heeft indruk gemaakt op pers en publiek. A Quiet Place (2018) brengt tevens John Krasinski samen met zijn ‘echte’ vrouw Emily Blunt.

Korte inhoud: ‘A Quiet Place’ volgt een familie die woont op een boerderij. Het vredige bestaan van Evelyn (Emily Blunt), Lee (John Krasinski), en hun 3 kinderen wordt verstoord wanneer ze geterroriseerd worden door een soort van buitenstaande kracht. Vervolgens proberen ze zo stil mogelijk te zijn om te overleven.

Er zijn tegenwoordig heel weinig horrorfilms die me nog echt kunnen verrassen op conceptueel vlak. Een tijd geleden was er nog Get Out (2017) van Jordan Peele die horror zowaar linkte met een verhaal over rassen. Het werd ook meteen een sociaal relevante en significante horrorfilm. Deze film is meer van een genre horrorfilm maar blinkt uit op conceptueel vlak door de klank bijna geheel weg te halen. Alles moet stil zijn, en met reden, want het kleinste geluidje zorgt voor een moordende aanval van monsterachtige aliens. Het gezin communiceert dus ook via gebarentaal, en heeft uiteindelijk al één van de weinige gezinnen kunnen overleven omdat ze net die gebarentaal onder de knie hadden doordat hun dochter Regan (Millicent Simmonds) doof is.

De monsters in kwestie krijgen we zelden te zien, maar je hebt de indruk dat ze overal aanwezig zijn. Om de aliens te slim af te zijn moeten ze systemen ontwikkelen om het geluid te beperken. Zo strooien ze assen op de grond om zo meer geruisloos buiten te kunnen lopen. Ze hebben rond hun huis ook een plan uitgewerkt met lampen die op rood konden slaan indien gevaar dreigde. Volledig logisch is de film nooit, want zo hadden ze een kist ontworpen waarin ze een huilende baby in konden opbergen, maar indien de aliens die doorheen hout en een beetje isolatie kunnen horen, hoe kunnen ze dan alles horen in een huis (met hout én isolatie). Wat deze film miste was volgens mij wezens die soms ‘ook al was er geen geluid’ voorbij kwamen lopen. Ik begrijp dat het niet paste binnenin het concept, maar nu had je de indruk dat die aliens zo’n ontwikkeld gehoor hadden dat ze gewoon een hartgeklop in een lichaam zouden moeten horen, die toch zwaar zou afwijken van de constante geluiden die de natuur maakte.

Anderzijds snap ik niet waarom die wezen niet op een simpele manier in een val konden worden gelokt. Het waren duidelijk geen slimme wezens. Zet te midden van een veld explosies en laat een geluidje weerklinken en hup, je kan meteen zo’n wezen in stukken blazen. Nergens in de film werd aangegeven dat zoiets al dan niet zou werken.

De relaties zijn echt de emotionele kern van de film. Zoals ik al zei, wordt het verhaal verteld door middel van gebarentaal en acties. En dat is misschien wel het meest indrukwekkende, omdat de film verrassend veel diepte heeft, in termen van zijn karakters, de wereld waarin ze wonen en de buitenaardse monsters die op hen jagen. En dit allemaal zonder het gebruik van conventionele dialogen. Als er meer dan 200 woorden gesproken dialoog in deze film zit, zal dat al veel zijn. Maar het gaat erom dat deze gesproken woorden extra diepte geven aan deze personages en meer inzicht in hoe ze zijn geworden tot het punt waar ze nu staan.

© 2018 Universal Pictures Benelux

En ja, Evelyn die ook nog eens zwanger is, creëert nog een extra dimensie. Hoe je het in je hoofd haalt om geruisloos seks te hebben en je vrouw doelbewust zwanger maken om een baby op deze aardbol te zetten, moet je even aan de kant zetten. Ik vermoed dat scenaristen Bryan Woods en Scott Beck hiermee een metafoor wilden brengen van hoe gruwelijk opvoeding wel niet kan zijn; van de geboorte, de opvoeding van de kinderen en het verwerken van verlies en tegenslag tot zelfs het beschermen van de kroost met zijn eigen leven. De karakters komen in ieder geval op de eerste plaats, dan komt de horror. En in een stille film is de muziek van Marco Beltrami net iets meer efficiënt en ook de fotografie van de Deense DoP Charlotte Bruus Christensen is bijzonder doeltreffend. En ja, het is een nieuwe trend of wave die we hier doormaken, die de grenzen van het genre echt wel aan het verleggen is.

Op 19 september 2018 is A Quiet Place uitgekomen op DVD, Blu-ray en UHD. Er staat geen audio-commentaar op van de regisseur, wel zijn er 3 making of filmpjes beschikbaar die iets vertellen over het stilte-concept. Platinum Dunes van Michael Bay stond normaal bekend voor commerciële horror-troep, wel met deze prent hebben ze veel goed gemaakt.