Leatherface (2017) * Blu-ray review

Van alle horrorfranchises is Texas Chainsaw Massacre misschien wel het meest slordig mee omgesprongen, daar waar bijvoorbeeld de Halloween’s en Saw films een zeker niveau halen, een breed publiek aanspreken en het zeker niet onaardig doen aan de box-office. Ik ben al even de tel kwijt van hoeveel keer TCM is geremaked, gereboot, geprequelt. Spijtig genoeg waren de verschillende nieuwe edities geen meerwaarde aan het uitstekende origineel van Tobe Hooper uit 1974, maar wel een verdere afdwaling in de mediocriteit, en deze Leatherface (2017) is daar geen uitzondering op.

Korte inhoud: De film volgt een gewelddadige tiener die op een dag Leatherface zal worden. Hij ontsnapt uit een psychiatrisch ziekenhuis met drie andere gevangenen. Hij ontvoert tevens een jonge verpleegster (Vanessa Grasse) die hij meeneemt op een helse reis. Onderweg worden ze achtervolgd door een eveneens gestoorde agent (Stephen Dorff) die uit is op wraak.

Leatherface is een prequel op Texas Chainsaw 3D (2013), die al een verschrikkelijke film op zich was. Het is uiteindelijk je standaard horrorfilm geworden uit de 21e eeuw die probeert terughoudend te zijn met de onthulling van wie uiteindelijk de legendarische Sawyer wordt, wat deze film maar al te graag gaat. De personages zijn allemaal in stereotypen en de pogingen van de filmmaker om plotwendingen te maken ontsporen allemaal. De film biedt ook niks nieuws wat al niet ad nauseam verteld werd in de vorige edities.

Deze film maakt dezelfde fout als Rob Zombie met zijn Halloween (2007), door een verhaal te vertellen waarmee de gruwel van de mysterieuze moordenaar compleet wordt ontrafeld met pseudo-psychologie en je overblijft met een zielig individu. Nochtans zijn de beste horrorfilms die een deel van de gruwel overlaten aan de verbeelding van de kijkers, in plaats van alles te ontleden en met de paplepel aan het publiek te voeden.

De film werd geregisseerd door het Franse horror regisseurs-duo Alexandre Bustillo en Julien Maury, die eerder hun strepen hadden verdiend met À l’intérieur (2007) en Aux yeux des vivants (2014). Met hun film hebben ze iets zinloos, vervelend en saai gemaakt, en het getuigt echt van een compleet gebrek aan inzicht van waar ‘horrorfans’ naar verlangen.

© 2017 Dutch FilmWorks Home Entertainment

Deze film was spijtig genoeg het laatste wapenfeit van Tobe Hooper. Hij was executive producer, en stierf in augustus van 2017 net nadat de productie achter de rug was op 74 jarige leeftijd. De Oscars hadden deze legende tevens vergeten vermelden in hun ‘In Memoriam’ wat eigenlijk wel een schande is, maar bon, de stokoude Academy is stilaan seniel aan het worden. Spijtig genoeg was deze film niet beter, want dan hadden ze zijn naam wel niet vergeten.

Ik veronderstel dat er toch wel die hard fans zullen zijn die deze film zullen lusten. In dat geval is het goed om weten dat de film reeds uit is op DVD en Blu-ray, alsook op Video On Demand. Op de schijf staan wel geen extraatjes…wat ik persoonlijk niet echt heb gemist.