It (2017) **** Blu-ray review

Volgende week woensdag (24 januari 2018) komt één van de meest succesvolle horrorfilms ooit op DVD en Blu-ray, met name de Stephen King verfilming It (2017). Het leek op het juiste moment te vallen, naast het tweede seizoen van de succesvolle serie “Stranger Things” die ook al draaide rond tieners.

Korte inhoud: ‘It’ volgt een groep kinderen, beter bekend als de ‘Losers club’, in het kleine stadje Derry, Maine. Op een dag wordt het stadje geterroriseerd door het bloeddorstigste monster It dat het elke 27 jaar op de kinderen voorzien heeft. Dit monster, dat de vorm van een clown genaamd Pennywise (Bill Skarsgård) aanneemt, komt lijnrecht tegenover het groepje kinderen te staan dat er alles aan zal moeten doen om hem te verdrijven.

De originele It (1990) (net 27 jaar geleden – zal wel geen toeval zijn) was eigenlijk een wat vervelende en weinig inspirerende tv-adaptatie, maar deze nieuwe adaptatie is echt een horrorfilm die verdomd goed in mekaar steekt. Meer nog, het één van de betere horrorfilms van de laatste 5 jaar, en dat heeft voor een groot stuk te maken met de feilloze regie van het nieuwe horror-icoon Andy Muschietti die eerder al indruk maakte met de horrorprent Mama (2013). Hij weet als geen ander een perfecte balans te brengen tussen het coming-of-age drama en de onversneden Stephen King gruwel, en respecteert volledig de ziel van de auteur van het boek. Er zijn al heel wat Stephen King verfilmen geweest die niet om aan te zien zijn (The Mangler, Graveyard Shift, Silver Bullet, Cat’s Eye, Needful Things, Dreamcatcher,…), maar deze film mag gerust in het rijtje komen van de geslaagde adaptaties (The Shining, Carrie, The Dead Zone, The Shawshank Redemption, Misery).

En zoals zo vaak zijn de vertolkingen van de acteurs datgene wat een kijker in het verhaal kan meesleuren. En hier was het geen evidente zaak, want het eerste gedeelte draait rond pubers. En in deze film heeft elk kind, net zoals in The Goonies (1985) of die andere Stephen King film Stand by Me (1986), een eigen persoonlijkheid en karaktertrek. En wat opviel is dat scenarist Gary Dauberman deze film ook in de jaren 80 heeft gezet en dus niet in de jaren 50 zoals in het boek, een juiste beslissing wat mij betreft.

Elk van de acteurs laat geen enkele steek vallen, te beginnen bij de hoofdacteur Jaeden Lieberher in de rol van Bill, die fysiek en psychologisch nog steeds het zware verlies draagt van zijn jongere broertje Georgie (Jackson Robert Scott). Dit wordt nog eens extra in de verf gezet door het feit dat zijn personage stottert. Toch ontpopt hij zich al vrij snel tot de leider van de “Losers Club”. Daarnaast hebben we de slimme en over-voorzichtige Eddie Kaspbrak, gespeeld door Jack Dylan Grazer. Hij is stukken minder heldhaftig als Bill en biedt een perfect tegengewicht. Richie Tozier gespeeld door Finn Wolfhard is de grappigste van de bende en hij zorgt voor heel wat comic relief, en deze komt nooit gedwongen over.

Het iets dikkere jongetje die al een tijd lang bezig is met het onderzoek naar de mysterieuze verdwijning van kinderen in hun stadje is Ben Hanscom, gespeeld door Jeremy Ray Taylor. En dan zijn er nog het zwarte jongetje Mike Hanlon (Chosen Jacobs) en het joodse jongetje Stanley Uris (Wyatt Oleff). Het enige meisje van de bende werd briljant vertolkt door Sophia Lillis. Bill heeft meteen een oogje op haar en hun flirt lijkt bijzonder veel op de flirt in The Goonies tussen Sean Astin en Kerri Green.

Zelfs de villains in deze film zijn zo goed gecast. Kwajongen Henry Bowers gespeeld door Nicholas Hamilton leek bij momenten als de jongere bully versie van Kiefer Sutherland. En uiteraard is er de vertolking van Bill Skarsgård als de killer clown die enige tijd zal blijven nazinderen. Ik hoop in ieder geval dat hij zal terugkomen en dat ze geen oudere versie van hem nemen voor de volwassen-cast. Pennywise had eerst vertolkt moeten worden door Will Poulter (Revenant, Maze Runner) onder de regie van Cary Fukunaga (True Detective s1), maar hij clashte met de studio over “creatieve meningsverschillen” en werd vervolgens vervangen. Uiteindelijk bracht deze switch enkel maar positieve zaken, want Bill Skarsgård was geknipt voor de rol met zijn 1m91 van lengte en zijn oogbollen die net iets uit elkaar staan. Het was tevens geen gemakkelijke taak om in de voetsporen te treden van de vorige Pennywise gespeeld door Tim Curry.

Het is een R-rated film, en kinderen worden in deze film zwaar mishandeld of vermoord. En toch is het nooit echt gory. Daar ligt het verschil tussen een regisseur als Andy Muschietti, die in tegenstelling tot bijvoorbeeld een Eli Roth, kiest voor subtiliteit en vaak is deze terreur des te doeltreffender. Er zijn dan ook een paar horror-scènes die in het boek stonden verwijderd uit de filmversie (zoals het kind wiens rug breekt en in het toilet wordt getrokken). Toch is deze adaptatie meer schrikwekkender dan de vorige. Het is wat mij betreft nu al uitkijken naar deel 2.

Op de Blu-ray van It vinden we heel wat making of filmpjes alsook deleted scenes. Spijtig genoeg geen audio-commentaar van de regisseur.