Een serie waarover op deze website nog niets is geschreven, is het originele Canadese “Orphan Black” (2013-) waarvan ondertussen het vijfde en laatste seizoen is begonnen op Netflix. De serie draait rond outsider Sarah Manning die toevallig een vrouw voor een trein ziet springen en daardoor in een samenzwering beland. De gestorven vrouw lijkt als twee druppels water op Sarah, die later ontdekt dat ze klonen zijn. Op dvd verschijnt nu het derde seizoen waarin Sarah en haar zussen tegenover de mannelijke klonen van project Castor komen te staan.
Korte inhoud: Op het einde van het tweede seizoen kwamen Sarah en haar zussen Helena, Cosima en Alison (Tatiana Maslany) tot de schokkende ontdekking dat er naast project Leda – waarin zijzelf werden gekloond – ook een mannelijk deel van het experiment bestond, namelijk project Castor. Dit nieuws brengt een nieuw gegeven in hun al onzekere leven. Wie zijn immers deze mannelijke klonen en, vooral, waarvoor zijn ze gecreëerd?
De Castor-klonen (Ari Millen) zetten de jacht in op de vrouwelijke klonen omdat ze origineel DNA willen om verder mee te experimenteren. Ondertussen is de zwangere Helena gekidnapt en wordt ze gevangen gehouden in een afgelegen militair domein in de woestijn. Daar begint Helena te ijlen en ziet ze een pratende schorpioen. Ze wordt er geregeld onderzocht door een nieuwe vijand van de klonen.
Terwijl Sarah naar Helena op zoek gaat, loopt ze ook in de val en ze belandt bij Helena. Haar lange afwezigheid doet alarmbellen afgaan bij haar pleegbroer Felix (Jordan Gavaris) en Siobhan Sadler (Maria Doyle Kennedy), die naar haar op zoek gaan. Ondertussen probeert Cosima wanhopig om meer te weten te komen over de biologie van de Castors om haar eigen ziekte te begrijpen en genezen. Alison en haar man Donnie (Kristian Bruun) hebben dan weer een drugshandeltje opgezet en moeten afrekenen met dealer Jason Kellerman (Justin Chatwin).
Dé hoofdreden waarom “Orphan Black” zo goed is, is Tatiana Maslany. De Canadese actrice speelt immers alle vrouwelijke klonen zelf. Een heuse tour de force want alle klonen hebben hun volstrekt unieke karakter en manier van doen. Van de Britse loner Sarah Manning, tot neurotisch soccermom Alison Hendrix, over de creepy Oekraïense Helena, tot de lesbische wetenschapster Cosima, Maslany speelt het allemaal met dezelfde naturel en overgave en elk van de klonen heeft hun eigen accent en hun eigen merkwaardige maniertjes.
Het is wat mij betreft niet meer dan terecht dat Maslany in 2014 werd genomineerd voor een Golden Globe voor beste actrice in een dramaserie. Het beeldje moest ze uiteindelijk aan Robin Wright laten voor “House of Cards”, maar hopelijk krijgt Maslany voor het laatste seizoen van “Orphan Black” eindelijk een opperste bekroning. Het vergt niet alleen een enorm acteertalent om de helft van de cast voor je rekening te nemen, maar ook logistiek aangezien elke scène waarin de “clones” met elkaar in interactie gaan, twee keer moet worden opgenomen.
Een andere grote troef van “Orphan Black” zijn de originele scenario’s. Het valt meteen al op dat “Orphan Black” geen simpele serie is. Door het gegeven van klonen, het bestaan van verschillende schimmige organisaties of het goochelen met rare termen (DYAD, Castor, Leda e.d.) kan de kijker snel in verwarring gebracht worden. Het is de verdienste van de schrijvers dat dit niet gebeurt en dat nieuwe informatie met mondjesmaat wordt voorgeschoteld en je telkens de tijd krijgt om die nieuwe informatie te verwerken in het grote geheel.
Daarvoor dient bijvoorbeeld het duo Alison Hendrix en haar man Donnie. De soccer mom onder de klonen die zich steeds weer in nauwe schoentjes weet te wringen, maar met een hoop humor erin slaagt zich overeind te houden. Zo vermoordt Alison in het tweede seizoen ‘per ongeluk’ een belangrijke wetenschapper die ze samen met Donnie begraaft onder hun garagevloer. Alison en Donnie hebben wel een deel in het grotere kloongeheel, maar hun scènes staan hier meestal toch los van en bieden zo het nodige comic relief.
© Dutch FilmWorks Home Entertainment
Fundamenteel is het grootste thema van de serie het verschil tussen ‘nature’ en ‘nurture’. Alle vrouwelijke klonen hebben dezelfde genetische samenstelling, maar zijn door hun opvoeding opgegroeid tot verschillende individuën. De mannelijke klonen zijn dan weer grotendeels op dezelfde militaire manier opgevoed. Hoewel “Ophan Black” in de eerste plaats topentertainment is, biedt het zo voer om over na te denken.
In het derde seizoen ligt de klemtoon vooral op het hebben van familie en sterke vriendschappelijke banden. Sarah en Helena leggen hun wantrouwige relatie bij en aanvaarden dat ze zussen zijn, Sarah wordt verraden door haar ‘moeder’ Siobhan, Cosima herstelt van de breuk met Delphine en ontmoet een nieuwe liefde, Alison en Donnie versterken hun band…
Meer dan ooit draait het om wat de personages in extreme omstandigheden zouden doen om hun geliefde te beschermen. Hiermee bieden de tien afleveringen van het derde seizoen een mooie aanvulling op en natuurlijk evolutie van de eerste twee seizoenen. “Orphan Black” blijft zo een van de betere series die er vandaag gemaakt worden.
Ondanks het feit dat er op de Engelstalige dvd’s een hele hoop extra’s staan, zijn deze voor de Nederlandstalige uitgave gewist. Jammer want “Orphan Black” is een boeiende serie en meer achtergrondinformatie, een blik achter de schermen of hoe het technisch verloopt wanneer één actrice alle hoofdpersonages speelt, was wel interessant geweest.
Beoordeling: 4 / 5
Recensie door Karen op 17 juni 2017
Bezig met seizoen 4, echt wel een super serie.