Een film die behoorlijk rook naar Oscar-bait, en tevens ook 6 nominaties kreeg en twee Oscars won, is deze Manchester by the Sea (2016), geschreven en geregisseerd Kenneth Lonergan. Het had de mogelijkheid om een geweldige melodrama te zijn en de meerderheid van critici vinden dat ook. Spijtig vond ik het toch wat aan de saaie kant.
Korte inhoud: De film speelt zich af in het industriële gedeelte van New England. Na het plotselinge overlijden van zijn oudere broer Joe wordt Lee Chandler (Casey Affleck) aangesteld als voogd voor diens zoon Patrick (Lucas Hedges). Lee keert terug naar zijn geboortedorp om voor hem te zorgen. Daar moet hij om zien te gaan met zowel zijn ex-vrouw Randi (Michelle Williams) als de gemeenschap van North Shore.
Ondanks de Oscars heeft de film wereldwijd slechts 65 miljoen opgebracht, maar wat had je gedacht met deze deprimerend campagne en troosteloze affiches en trailers. De film leek bestemd te zijn voor veel te gelukkige mensen die nood hebben aan een dosis bipolair gejank. Ook al begrijp ik volledig waarom deze prent op handen wordt gedragen door veel journalisten, en dat heeft hoofdzakelijk te maken met de vertolkingen van Affleck en Williams, ook al leken heel wat scènes gewoon zinloos. Op narratief vlak zien we Affleck zijn neef rondbrengen naar verschillende instellingen en huizen, en de eentonigheid van het gehele gebeuren zorgde toch wel voor verveling. De voortdurende somberheid wordt afgewisseld met een vlaag van woede. Je kunt gerust in slaap dommelen en na 15 minuten terug ontwaken en niet echt veel hebben gemist.
Het onderwerp van de film draait rond het moeilijke rouwproces. We worden geconfronteerd met een verlies die het leven compleet op zijn kop zet en waar het verlies vaak hand in hand gaat met schuld. Een leegte die moeilijk opgevuld raakt en die voor omstanders vaak moeilijk is om hierop te reageren. De film duikt ook regelmatig via flashbacks in het verleden, alsof ons verleden zijn impact blijft hebben op onze leven. In essentie is het meer een studie over verdriet dan een verhaal waarbij we dramatisch een weg afleggen met de karakters. De film is wel doorspekt met wat humor maar opgewekt word je er niet van. Het is een trauma waar we vroeg of laat mee geconfronteerd worden en voor sommigen is het een lijden wat niet snel weg gaat.
© Universal Pictures International
Het beste van deze film was de fotografie van Jody Lee Lipes. De locatie speelt een belangrijke rol in het begrijpen van de motivaties van de karakters, maar ik had echt het gevoel dat het camerawerk bijna onzichtbaar was en bijgevolg onze afstand tot de personages behoorlijk klein heeft gemaakt. Ook de muziek van Lesley Barber zorgt voor een extra dimensie.
De DVD en Blu-ray van Manchester By The Sea komt uit op 31 mei 2017. Daarop staat de audio-commentaar van de regisseur, alsook deleted scenes en making of filmpjes.
Beoordeling: 3 / 5
Recensie door Alexander op 29 mei 2017
*** Manchester by the Sea trailer ***