Iedereen heeft de mond vol van Ben Affleck in de opkomende Batman film, we zouden The Accountant (2016) nog vergeten, een misdaad thriller geschreven door Bill Dubuque (The Judge).
Korte inhoud: Christian Wolff (Ben Affleck) is een genie. Van kleins af aan goochelt hij met cijfers, een job als boekhouder was een logische keuze. Wie denkt dat daarmee de kous af is, is eraan voor de moeite. Wolff beheert namelijk de boeken van ’s werelds grootste criminele organisaties. Wanneer de regering hem op de hielen zit, besluit hij een nieuwe job aan te nemen bij een roboticabedrijf. Maar ook daar lijken de cijfers het een en ander te verhullen. Ook Raymond ‘Ray’ King (J.K. Simmons) van het Department van Financiën wil ‘The Accountant’ klissen en chanteert hiervoor een jonge data-analist Medina (Cynthia Addai-Robinson) om de klus te klaren en het verleden van Wolff te ontrafelen.
De regie van de film lag in handen van Gavin O’Connor (Pride and Glory, Warrior) die zeker wel een degelijke thriller heeft ingeblikt, maar inhoudelijk heeft deze prent weinig te bieden. Ik had een snuggere thriller verwacht, maar we gaan een beetje alle kanten uit. En dan moet je nog overheen de premisse dat autisten per definitie gemaakt zijn om perfecte assassins te worden. Met een acteur als Ben Affleck kreeg dit script toch voldoende middelen (44 miljoen dollar) om er toch nog iets behoorlijk van te maken, maar neem Ben Affleck weg en deze prent komt niet in de bioscoop en belandt het in het televisie-circuit. Dit neemt niet weg dat er wel voldoende spannende momenten zijn om ons toch 128 minuten lang te ontspannen.
Natuurlijk kan je geen verhaal uitschrijven met iemand die een expert assassin, zonder een verklaring te geven van waar hij zijn training heeft gehad. En dat krijgen we voorgeschoteld met flashbacks waarin we zien dat hij training kreeg van zijn vader die in het leger actief was als een deskundig officier in psychologische oorlogsvoering en dat de man bijzonder veel geheimen heeft en heel wat boekhouding doet voor ’s werelds meest gevaarlijke klanten. Ben Affleck zien als een Jason Bourne achtige killer moet toch wat wennen – laat staan zijn portrettering van een autist – , maar de kerel is hoe dan ook een talentvol acteur. En ook het acteerwerk van de nevenpersonages (Jeffrey Tambor, John Lithgow) tilt deze B-film naar een hoger niveau. Het is geen slechte film, ook al kan je dit ook geen goede film noemen. Ik moet tevens nog de eerste film met Anna Kendrick zien die ik de moeite vond. Ik vind haar een one-trick-pony en snap niet waarom zij zoveel gecast wordt. En van one-trick-pony gesproken, Jon Bernthal is in dat opzicht niet veel beter. Ook al liggen deze nevenpersonages niet aan de basis voor de wat matige film.
© Warner Bros.
De film had beter geweest mocht het korter zijn. De film is bijzonder onevenwichtig en voelt wat bizar aan, ook al valt het bij momenten mee. De premisse klinkt heel interessant, maar stilistisch en narratief werkt het niet altijd even goed. Het is het verhaal over een man met autisme en een verhaal over een man die een assassin is. Een beetje zoals Batman en Bruce Wayne, met dit verschil dat de twee werelden in The Accountant niet echt samen gaat. Het verhaal klopt niet qua toon. Het is ontspannend en tezelfdertijd incoherent. Op het einde blijf je over met heel veel vragen in de stijl van: “Waarom heeft hij dat moeten doen? Waarom heeft hij dat niet gezegd? Waarom heeft hij dat niet gedaan? …”
Deze week in The Accountant uitgekomen op DVD, Blu-ray, 4K UHD, en Video on Demand. Er is geen audio-commentaar van de regisseur maar wel heel wat making-of filmpjes.
Recensie door Dave op 10 maart 2017
Ik vond het nog wel een leuke film. Actie en goed verhaal. Ik moest soms echt lachen ook met die kop van Affleck. Wat mij betreft een zwaar onderschatte film.