Final Fantasy XV grijpt terug naar de Amerikaanse roadmovies

Er is een nieuwe Final Fantasy game uit van Square Enix, met name Final Fantasy XV (2016) uit. Ja, inderdaad, we zitten ondertussen aan het 15de game uit de reeks. Indien je al niet vertrouwd bent met Final Fantasy lijkt dit dus niet meteen een game voor u, maar de makers zijn duidelijk: Dit game is zowel voor de fans als voor de nieuwkomers.

Sinds 1987 verscheen er om de twee à drie jaar een nieuwe genummerde aflevering uit de Final Fantasy-videogamereeks. Vreemd genoeg hebben de fans hier zowat 10 jaar op zitten wachten, en dat na een chaotische ontwikkelingsgeschiedenis. Is het eindeloze wachten dan uiteindelijk de moeite gebleken? Wel, ik vind van wel. Ik heb de game nog niet helemaal kunnen uitspelen, want je bent gemakkelijk voor honderden uren zoet, maar het is een geslaagd en modern Roll Playing Game. We nemen dus meteen ook afstand van het turn-based gevechtssysteem, een spel-methode waarbij de acties in beurten uitgevoerd worden. Het is een actie-RPG geworden met dynamische battles in een open wereld, vol van knipogen naar de vorige games. Ik had nog maar een paar FF games gespeeld, maar deze editie is zeker wel een game die ook nieuwkomers zal aantrekken.

Alle voorgaande afleveringen van de Final Fantasy-reeks speelden zich af in uiteenlopende werelden. Bepaalde games speelden zich af in een sprookjesachtige middeleeuwse wereld, terwijl andere games het gingen zoeken in een cyberpunk-universum van staal en elektronica. Final Fantasy XV speelt zich af in de fictionele wereld van Eos. Alle landen liggen onder het voogdij van Niflheim rijk. Noctis Lucis Caelum, erfgenaam van de Lucian troon, gaat op een queeste om zijn homeland en de magische crystal terug te veroveren van Niflheim. Niet meteen de meest boeiende plot. In het begin speel je dus prins Noctis, die samen met drie goede vrienden naar een trouwfeest rijdt in de cabrio van zijn vader. En ook al hebben we te maken met prinsen zien deze kerels er uit als typische Japanse teenagers met rechtopstaand haar en zwarte kleren, ook al bevinden we ons in het Amerika van de roadmovies van Easy Rider tot Thelma & Louise, met kitscherige wegrestaurants en eindeloze autowegen.

Het game begint ons onder te dompelen is een ontspannende, paradijselijke wereld zonder veel gevaren, waarbij je met de dochter van de garagist leert vissen en jagen. Je krijgt ook meteen een taal zijmissies te spelen. Maar de volgende dag lijkt de game echt te beginnen, na de van van Insomnia en de dood van de koning. Nadien krijgen we moeilijke gevechten te verduren en worden jou skills iets meer op de proef gesteld.

Na een paar uur gamen unlock je heel wat nieuwe mogelijkheden, zoals het zelf besturen van je voertuig, al is rijden in FF verre van leuk. Vergeet tevens de wagen niet te vullen met benzine, of hij zal stil vallen. En wanneer het volgende tankstation ver weg ligt, kan het spel echt wel uren gaan duren. Gelukkig kan je een paar uur later een Chocobo huren – een gigantisch struisvogel-achtig beest waarop je kan rijden – voor je verplaatsingen, wat al stukken beter is. De verplaatsingen zijn alsvolgt ook een stuk dynamischer en levendiger.

Maar ook de karakters krijgen steeds meer skills naargelang het spel vordert. Op grafisch vlak bengelt de game tussen prachtige visuals met open landschappen en de vaak ietwat slordige texturen, naast de gewoonlijke bugs. De soundtrack van het game is dan weer betoverend goed. Zoals bij vele games boek je vooruitgang door het op te nemen tegen gevaarlijke tegenstanders. Enkel spijtig dat de visuals wel wat ontsporen wanneer je een strijd moet leveren met verschillende tegenstanders. Het ziet er allemaal behoorlijk verwarrend en rommelig uit. Je moet er dus wel even aan wennen. Maar al bij al toch een leuk eindejaarsgame. Final Fantasy XV verscheen op PlayStation 4 en Xbox One.