We hebben er lang op moeten wachten maar toen Ghost in the Shell (2017) van regisseur Rupert Sanders uiteindelijk in de zalen kwam was er niet meteen veel enthousiasme. En dit omwille van een toch wel heel bizarre reden: de verfilming van de anime van Mamoru Oshii en Masamune Shirow leek wel een shot-voor-shot remake van Ghost in the Shell (1995) ontdaan van zijn ziel.
Korte inhoud: ‘Ghost in the Shell’ volgt een unieke hybride cyborg, bekend als de Major (Scarlett Johansson), die leiding geeft aan de politie-eenheid Task Force Section 9. Deze eenheid heeft als doel de meest gevaarlijke criminelen en extremisten uit te schakelen. Ze worden vervolgens geconfronteerd met een vijand die het gemunt heeft op Hanka Robotic’s cybertechnologie en deze probeert te vernietigen.
Het is het eerste wat opvalt bij het zien van deze prent. Alles leunt heel dicht aan bij de visuals van de anime. Het heeft zelfs iets weg van Blade Runner. Je kunt onmogelijk niet onder de indruk te zijn van de beelden en Rupert Sanders, de man achter Snow White and the Huntsman (2012), is het soort regisseur die alles inzet op zijn visuele stijl. Vraag hem echter niet om te vertrekken vanuit de karakters want dat is niet zijn sterkte. Het is een film die behoorlijk wat actie-scènes heeft en speciale effecten, in een visueel verbluffende omgeving. Alles van de production design tot de art direction lijkt te kloppen en de fans van de anime zullen in ieder geval tevreden zijn met de gelijkenissen. Ik ben in ieder geval behoorlijk onder de indruk van het resultaat, ook al kan je de teleurstelling niet wegmoffelen op het einde van de rit.
Tegenwoordig is het allemaal girl power wat de klok slaat met films als Wonder Woman (2017), Miss Sloane (2016) en Atomic Blonde (2017), maar deze is niet meteen van hetzelfde kaliber en leunt iets dichter aan bij Aeon Flux (2005).
De kritiek dat de film aan white washing deed met de casting van Scarlett vind ik zelf naast de kwestie. Je neemt de beste acteur voor een rol en welke huidskleur hij of zij heeft zou in principe geen doorslaggevende rol mogen zijn. Mijn probleem lag bij het script van Jamie Moss, William Wheeler en Ehren Kruger, die zich bij aanvang van het verhaal niet konden losmaken van de al te evidente cliché sci-fi dialogen en de overdaad aan expositie. Ook de montage stak te slordig in mekaar en de opvolging van bepaalde scènes voelde vaak heel stroef. Na verloop van tijd kwam er geleidelijk meer schwung in. Het leek wel dat ze de regisseur van de tweede helft van de film hadden vervangen met een meer bekwaam persoon.
© 2017 Paramount Pictures & DreamWorks Pictures
Uiteindelijk krijgen we een verhaal van zelfontdekking verwoven in een misdaadverhaal, die rijkelijk gebruik maakt van heel wat sci-fi-elementen. Visueel is alles prachtig in beeld gezet, maar net als bij Kong: Skull Island (2017) kan mooie fotografie soms te veel gaan afleiden. Toch moeten we eerlijk toegeven dat de originele animatiefilm ook niet meteen een filosofische reflectie was van een existentieel debat. Iets meer diepzinnigheid had deze nieuwe adaptatie toch kunnen gebruiken.
Ghost in the Shell werd een gigantische financiële flop voor Paramount, die met een productiebudget van 110 miljoen dollar en een gelijkaardige marketing en distributiekost nog geen 170 miljoen kon ophalen wereldwijd. Ook hun Transformers: The Last Knight (2017) deed niet zoals verwacht, ook al heeft deze film wel voldoende winst geboekt om deze GITS-put toch enigszins te vullen. Laten we hopen dat deze flop geen schaduw zal werpen op de verfilming van Akira die keer op keer wordt uitgesteld.
Ghost in the Shell komt nu woensdag 9 augustus 2017 uit op DVD, Blu-ray en 4K Ultra HD. Het zal jullie waarschijnlijk niet verbazen dat er geen audio-commentaar te bespeuren was van de regisseur, maar er staan wel een aantal interessante making of filmpjes. Al bij al is het geen slechte film, ook al had het met een andere regisseur misschien wel een betere film had opgeleverd.
Beoordeling: 3 / 5
Recensie door Dave op 8 augustus 2017
