Het was even uitkijken naar de eerste langspeelfilm van Luke Scott, de zoon van Ridley Scott, die zich met Morgan (2016) had omringd met heel wat talentvolle acteurs. Fotografisch is dit Frankenstein relaas – ondanks zijn beperkt productiebudget van 8 miljoen dollar – een pareltje en qua acteursregie heeft de zoon duidelijk de knepen van het vak geleerd van de papa, die nota bene de film heeft meehelpen financieren. Toch werd het een immense flop aan de box-office (met 8,8 miljoen dollar wereldwijd) ondanks dat de film toch in heel wat zalen speelde. En de reden was ook meteen duidelijk. Na 45 minuten valt de intrige in mekaar als een pudding en kijken we naar een opeenstapeling van gratuite gevecht-scènes en achtervolgingen.
Korte inhoud: In een afgelegen laboratorium bevindt zich een kunstmatig gecreëerde levensvorm genaamd Morgan (Anya Taylor Joy), die zich snel lijkt te ontwikkelen. Een bedrijfsadviseuse (Kate Mara) wordt ingeschakeld om het wezen te evalueren. Het is aan haar om te bepalen of deze moet worden vernietigd.
Het verhaal van Seth W. Owen klonk in ieder geval bekend in de oren en zit wel wat in het vaarwater van films als Splice (2009), Species (1995), Ex-Machina (2015) met zelfs een knipoog naar het game F.E.A.R.. Spijtig genoeg wist de regisseur ons niet te verrassen met een origineel verhaal en sterke personages. Toch was de build-up veelbelovend, maar halverwege de film kon ik het volledige verloop van de film voorspellen. Hoe het ging aflopen, inclusief de Blade Runner twist (jaja, ook een Ridley Scott film). Er zitten ook heel wat inconsistenties in het verhaal. Wie zien een personage op onbegrijpelijke manier zelfmoord plegen, en de motivaties van Morgan zijn op z’n minst bizar te noemen. Op een gegeven verspringt de film ook van nacht naar daglicht, terwijl personages nog volop bezig zijn met hun actie. De laatste 45 minuten slaat nergens op en ik had de indruk dat er rewrites waren die niet helemaal doordacht waren de dag van de opname.
Naast de fotografie hadden we hier een uitstekende cast. Naast Kate zien we ondermeer Game of Thrones actrice Rose Leslie, maar ook Jennifer Jason Leigh, Paul Giamatti, Toby Jones en Michelle Yeoh. Met zo’n cast kan je nauwelijks een slechte film maken. Hoewel … Kate Mara speelde op automatische piloot (ook al kon je de plottwist van mijlenver zien afkomen) en op geen enkel moment heb je voeling noch sympathie voor haar, en dat is misschien wel het grootste pijnpunt van deze prent, naast het warrige script van Seth W. Owen.
© 20th Century Fox Home Entertainment
En laat me duidelijk zijn, Morgan is geen slechte film, zeker gezien het een debuutfilm is gemaakt met beperkte middelen, maar het heeft net iets teveel steken laten vallen op het einde toe. Ex-Machina is op zoveel vlakken superieur, maar ook deze film deed het relatief bescheiden aan de box-office met slechts 35 miljoen wereldwijd. Toch zaten de dialogen veel beter en wat het intellectueel spel die de robot speelde op zoveel vlakken superieur. Hier lijkt Morgen iedereen te kennen en te doorgronden bij een eerste aanblik, maar ze heeft niet door dat Dr. Alan Shapiro haar uit haar tent wil lokken op een weinig subtiele manier. En met alle intelligentie en scherpzinnigheid waarover ze beschikt tast ze ook in het donker over de identiteit van Lee Weathers, laat staan dat je via de schoorsteen gemakkelijk naar buiten kon kruipen.
Maar alle ogen in de film gaan uiteraard naar Anya Taylor-Joy, de actrice die we nog kennen uit The Witch (2015) en die we nog in veel meer films willen zien opduiken. Ondertussen was zel al te zien in de Barack Obama biopic Barry (2016) en was ze te zien in de M. Knight Shyamalan thriller Split (2016).
De DVD en Blu-ray van Morgan is gisteren 25 januari 2017 uitgekomen, met making of, deleted scenes en audio-commentaar van de regisseur. Er steekt tevens een kortfilm tussen van Luke Scott, genaamd Loom (2012). Zeker de moeite waard om te ontdekken.
Recensie door Dave op 26 januari 2017
