De dramady Infinitely Polar Bear (2014) ging in première op het Sundance Festival in 2014 en kreeg in 2015 in enkele landen (waaronder Nederland en Frankrijk) een bioscooprelease. In België werd deze sympathieke film niet vertoond op het grote scherm maar nu is hij wel te verkrijgen op dvd. En dit is een medium dat Infinitely Polar Bear veel beter zal liggen. Deze film moet het immers vooral hebben van zijn charme, warmte en sympathie. Dingen die je niet meteen gaat zoeken in een bioscoopzaal, maar wel thuis in de zetel onder een knus dekentje.
Korte inhoud: Cam Stuart (Mark Ruffalo) is al eeuwen samen met zijn vrouw Maggie Stuart (Zoe Saldana). Ze zijn samen volwassen geworden in de jaren ’60 en hebben nu (eind jaren ’70) twee dochters Amelia (Imogene Wolodarsky) en Faith (Ashley Aufderheide). Het leven zou perfect kunnen zijn voor het gezin ware het niet dat Cam manisch-depressief is en met zijn gedrag het gezin constant ongewild onder druk zet.
Zo durven zijn dochters hun vrienden niet mee naar huis nemen omdat het hele huis vol onafgewerkte projecten van Cam staat of schrikt Cam de buren af met zijn te sociale gedrag. Cam heeft het heel lastig met de grenzen van het sociaal aanvaardbare wanneer hij manisch is. En wanneer hij in een depressieve periode heeft, ziet hij niks meer zitten. Soms lijkt het erop of Amelia en Faith Cam opvoeden in plaats van andersom. Door Cams ziekte is Maggie de kostwinner in huis en ze wil haar toekomstperspectieven vergroten door te gaan studeren in New York. Dat betekent dat Cam samen met hun dochters thuisblijft om voor hen te zorgen en Maggie alleen in de weekends naar huis komt. Het hele huishouden komt op Cams schouders terecht en ook al doet hij zijn razende best, hij leert al snel dat een gezin runnen niet zo eenvoudig is.
Regisseur Maya Forbes maakt met Infinitely Polar Bear haar regiedebuut en schreef ook het scenario. Ze tapt daarbij uit een autobiografisch vaatje want haar vader was zelf ook manisch-depressief en ook haar moeder trok naar New York om verder te studeren. Daardoor weet Forbes natuurlijk als geen ander hoe het leven met een manisch-depressieve vader is en kan ze haar eigen ervaringen in de film verwerken. Forbes’ dochter is overigens Imogene Wolodarsky die Amelia speelt.
Wat mij betreft focust Forbes echter iets té hard op het ‘kijk-eens-het-komt-allemaal-wel-goed’-optimisme. Niet alles is rozengeur en maneschijn, en echt niet alles wat Cam in de film uitspookt blijft in het echte leven zonder gevolgen. De periode waarin Cam depressief in een instelling zit, krijgen we wel te zien in de film maar er wordt vrij snel overheen gegaan. Moest Forbes zowel de positieve als de negatieve periodes van Cam evenwaardig belicht hebben, had je een veel evenwichtigere en meer realistische film gekregen.
Het grootste pluspunt van de film is de vertolking van Mark Ruffalo, die Cam op een heel overtuigende manier weergeeft en de juiste sympathie aan zijn personage meegeeft. Je voelt zijn strijd, je leeft mee met zijn moeilijkheden en frustraties, maar je kan weinig voor hem doen. Ruffalo maakt van Cam een personage van vlees en bloed en werd terecht genomineerd voor een Golden Globe voor beste acteur in een drama of komische film. Ruffalo heeft ook al drie oscarnominaties op zak en ooit blijft het voor deze veelzijdige acteur niet bij nominaties en gaat hij ook eens een grote award winnen.
Ook de jonge actrices die de rol van de kinderen van Cam en Maggie spelen, kwijten zich uitstekend van hun taak. Het samenspel met hen en Ruffalo is echt geloofwaardig en soms waan je je deel van het gezin. Jammer dat het personage van Saldana hier een beetje buiten valt – ook letterlijk, ze zit immers in New York – en dat Ruffalo en Saldana weinig uitdagende scènes samen hebben.
De film speelt zich af eind jaren ’70 toen men over manisch-depressieve mensen nog niet wist wat men nu weet en de behandeling voor de aandoening nog in de kinderschoenen stond en men bipolaire mensen wegstak in een inrichting. We zien ook Cam na een inzinking in een instelling, helemaal verdoofd en tien kilo dikker door de medicatie. Momenteel staat het medisch onderzoek al een pak verder dan veertig jaar geleden en kunnen mensen als Cam veel beter geholpen worden. In die zin toont Infinitely Polar Bear een interessante blik in het verleden.
Kortom, Infinitely Polar Bear schept een beetje een enigszins eenzijdig beeld van een manisch depressie. Het is vooral de sterke vertolking van Mark Ruffalo die laat zien hoe het is om te leven met een bipolaire stoornis. Al bij al een warme ode van Maya Forbes aan haar bipolaire vader. De DVD en Blu-ray ligt inmiddels in de winkelrekken.
Beoordeling: 3 / 5
Recensie door Karen op 20 juni 2016