Gisteren is de DVD en Blu-ray uitgekomen van Belgica (2016) van Felix van Groeningen, een film waarvan je waarschijnlijk van zal houden indien je van Gent bent, maar ik had zelf niet zo heel veel interesse in een los verhaaltje van kerels die het varken uithangen. Het gaat trouwens niet echt om het feest, dan wel de kater achteraf, en met alle respect voor het werk van Felix, vind ik deze toch wel zijn meest teleurstellende prent.
Korte inhoud: Jo (Stef Aerts) is een niet erg grote en magere twintiger. Als jonge gast had hij artistieke ambities, maar hij is uiteindelijk – uit liefde voor de muziek – café Belgica begonnen. Frank (Tom Vermeir) is zeven jaar ouder en op alle vlakken de grote broer. Hij is de man van vele plannen die er steeds 100% voor gaat. Hij wordt binnenkort voor de tweede keer vader, heeft een autohandel en wil zijn eigen huis bouwen. Maar toch is Frank ongelukkig met zijn iets te voorspelbare leven. Bij een bezoek aan Jo’s café vinden de broers mekaar weer. Al snel draait het erop uit dat Frank in het café komt helpen. Jo apprecieert de hulp, want cafébaas zijn is zwaar. Frank, van zijn kant, herleeft door de rock ’n roll van het nachtleven. Samen bouwen ze bruine kroeg Belgica in no time uit tot dé hotspot van het uitgaansleven. Jo en Frank zijn het gouden duo, het feest is compleet. Maar elk succesverhaal heeft ook een keerzijde en hoe beter de zaken lopen, hoe meer de broers elkaar verliezen…
In tegenstelling tot The Broken Circle Breakdown (2012) met zijn troosteloos verhaaltje, ga je na deze film niet echt in een depressie vallen. Bij deze prent voelen we zelfs niets, we leven niet echt mee met de personages. Ook het verhaal is allesbehalve grappig of tragisch. Het lijkt bij momenten wel de Felix van Groeningen versie van Tom Barman’s Any Way the Wind Blows (2003). Het is vooral sfeerschepping ingepakt met muziek van Soulwax, maar inhoudelijk slaat het nergens op.
En als het je al niet in slaap wiegt, zal het op je zenuwen werken, tenzij je (misschien) van Gent bent. Er zitten wel een paar verhaallijnen in, maar deze worden nauwelijks uitgewerkt. De vader van de broers sterft, maar je vraagt zich als kijker af waarom je deze scène te zien kreeg gezien het verder geen impact heeft op de karakters of het verhaal. Een brandweerman merkt op dat er te weinig nooduitgangen zijn, ‘ok’ bedankt voor de input, maar de bedoeling van deze scène ontgaat me compleet. En zo zijn er nog tal van kleine scènes in die tot nergens toe leiden. En dan vraag je je af of dit te wijten is aan het luie script Arne Sierens of gewoon de inspiratieloze regie van Felix.
Maar voor de mensen die de Charlatan kennen, zal deze film wel zijn verdienste hebben om de rise and fall ervan te zien. Ook voor mensen die terug willen beginnen roken kan ik deze film enkel en alleen maar aanraden want bijna in elk shot wordt er gerookt, tussendoor het occasionele druggebruik en de gebruikelijke vechtpartijen. De vader van Felix was ooit nog verbonden met dat café en ik begrijp volledig waarom de regisseur zo aangetrokken was om hierover een film te maken. Ik heb hier zelf niks aan en had veel liever gehad dat we een echt dramatisch verhaal hadden, in plaats van 2 uur lang moeten kijken naar een vrij oninteressant en tergend saai hoofdpersonage en cliché nevenpersonages met simplistische motivaties. Toch is het een film die gemaakt is met veel liefde en passie, en dat druipt dan weer van het scherm in bepaalde scènes. Ze zijn spijtig genoeg veel te weinig dominant.
Op de Blu-ray vinden jullie trailers van de film en een making off met een paar interviews van de twee hoofdacteurs en de regisseur.
Beoordeling: 2.5 / 5
Recensie door Natalie op 16 juni 2016
Die bruine groezelige vlaamse films zijn stillekes uit de mode aan het geraken. Hoeveel bioscoopbezoeken heeft Belgica gehad? 30’000 bezoekers?! En dat met mega veel publiciteit in talkshows en tussen de uitzendingen. 30’000 x 10 euro (en ik reken ruim) is 300’000 euro. Als je weet dat een gemiddelde vlaamse film tussen de 800’000 en de 3 miljoen kost dan moet ik er zelf geen tekening bij maken.
@Dominiek: Ik begrijp je reactie, maar achteraf is het altijd gemakkelijk praten. Neem nu De Helaasheid der Dingen van Felix (en ik wil in geen geval zeggen dat Belgica nog maar in de buurt komt) was in feite niet zo heel veel verschillend qua genre film dan deze Belgica. En deze kreeg meer dan 450’000 bezoekers over de vloer.
Ik heb geen probleem met de subsidie voor dergelijke films, en zie liever belastingsgeld gaan naar dergelijke projecten dan naar pakweg een Safety First film – die wat mij betreft zichzelf kan financieren met taxshelter programma’s. Ook Black had maar net de 100’000 bezoekers gehaald en dat was geen “bruine groezelige vlaamse film”, ondertussen wel opgepikt door Jerry Bruckheimer. Ik bedoel, met een eenvoudig rekensommetje vertel je niet altijd het gehele verhaal 😉