Terug Naar Morgen (2015) *** DVD review

Voor één ding mogen we de makers van Terug naar morgen (2015) alvast dankbaar zijn. Ze durven de platgetreden paden van de Vlaamse film te verlaten en doen een poging om een van de eerste Vlaamse sciencefictionfilms te maken. Een zeer verdienstelijke poging trouwens, Terug naar morgen verveelt nooit, maar er wordt wel een beroep gedaan op de welwillendheid van de kijker om mee te gaan in het verhaal.

Korte inhoud: Wereldvermaard professor Victor Van Der Sype (Koen De Graeve) en zijn doctoraatstudent Titus (Robrecht Vanden Thoren) doen een revolutionaire ontdekking waardoor ze e-mails kunnen terugsturen in de tijd. Vooral Titus wil meteen aan de slag om bepaalde gebeurtenissen in het verleden te verhinderen, maar de professor houdt hem tegen. Hij vindt het ethisch niet verantwoord om te knoeien met het verleden en aldus het heden en de toekomst te manipuleren.

Toch stuurt Van Der Sype zelf ook een mail naar het verleden om te verhinderen dat zijn vrouw Lena (Charlotte Anne Bongaerts) 25 jaar eerder wordt aangereden en in een rolstoel belandt. Bestemmeling van zijn mail is Tom (Matteo Simoni) die het ongeval van Lena inderdaad kan voorkomen maar dit zet een hele reeks gebeurtenissen in gang die hun invloed hebben op alle personages, zowel in het verleden, het heden als de toekomst.

Terug naar morgen is het regie- en scenariodebuut van Lukas Bossuyt – zelf ingenieur trouwens – die erin slaagt om de kijker niet te verstrikken in een al te technische uitleg over tijdreizen en wormgaten, maar toch een degelijke wetenschappelijke uitleg aan het hele concept meegeeft. Jammer is dat Bossuyt op het einde van de film zichzelf een beetje vergaloppeert en het geheel aan geloofwaardigheid inboet door een time shift te veel. Maar Bossuyt laat zeker zien dat hij talent heeft en er zijn erg knappe shots te zien (bijvoorbeeld de scènes op een hoogtewerker).

De premisse (en de titel) van Terug naar morgen doet natuurlijk denken aan de Back to the Future-reeks, maar het is vooral The Butterfly Effect met Ashton Kutcher die in dezelfde vijver vist. Superinventief is Terug naar morgen dus niet, maar wel origineel is dat het een Vlaams jasje heeft en er ook in Leuven sciencefictiongeschiedenis kan worden geschreven.

De makers hebben universiteitsstad Leuven met subtiele architectonische ingrepen 25 jaar ouder gemaakt. De personages rijden rond op een soort elektrische fietsen en auto’s komen in de scènes uit de toekomst niet in beeld. Dat spaart natuurlijk op computereffecten. Een pluim voor de decorbouwers en designers, de futuristische wereld in Terug naar morgen ziet er heel aannemelijk uit.

Koen De Graeve weet het personage van professor Van Der Sype het morele dilemma tussen ingrijpen in het verleden en zijn grote liefde een leven in een rolstoel besparen of het verleden laten rusten goed weer te geven. Ook de rest van de cast levert goed werk. Het enige vreemde in de casting is dat het personage van Matteo Simoni in bepaalde scènes ouder moet zijn dan De Graeve. Totaal niet geloofwaardig met enkel wat penseelstreken grijze haarverf.

Terug naar morgen loopt over van goede bedoelingen, je merkt dat de makers hun stinkende best doen om de kijker te blijven boeien. Toch zakt de film na een sterk eerste half uur een beetje in elkaar. De personages blijven een beetje hangen in ééndimensionaliteit en er worden een paar mails te veel naar het verleden gestuurd waardoor de kijker zijn hoofd bij het verhaal moet houden en de geloofwaardigheid van het script een knauw krijgt. Toch is dit zeker geen slechte film en hulde dat een Vlaamse sciencefictionfilm überhaupt een kans krijgt.

Vreemd genoeg heb ik de trailer van Terug naar morgen meermaals zien voorbij komen in de bioscoop, maar ik heb de film nergens in Antwerpen op de uiteindelijke programmatie weten staan. Inmiddels is de dvd al verschenen, daarop geen extra’s, alleen de keuze tussen Nederlandstalige, Franstalige of Engelstalige ondertitels.