We hebben er niet zo heel veel van gehoord en de film werd een beetje overschaduwd in de States door The Martian, maar Bridge of Spies (2015) is wel degelijk de nieuwe Steven Spielberg film met Tom Hanks in de hoofdrol.
Korte inhoud: De film vertelt het waargebeurde verhaal van James Donovan (Tom Hanks), een verzekerings-advocaat die zich in het centrum van de Koude Oorlog bevindt wanneer hij door de CIA gerekruteerd wordt om een haast onmogelijke missie uit te voeren: onderhandelen over de vrijlating van een door de Russen gevangen genomen Amerikaanse piloot Gary Powers (Austin Stowell) in ruil voor de Russische spion Rudolf Abel (Mark Rylance), die hij eerder voor de rechtbank had verdedigd.
Niemand kan betere popcornfilms maken dan Steven Spielberg, ook al klinkt dat misschien een beetje ‘minachtend’ voor iemand die bewees dat hij ook volwassen drama’s kon maken, zoals met zijn meesterwerk Schindler’s List (1993). Maar hoe je het ook draait of keert, zijn genialiteit als regisseur komt het meest aan bod in een film als E.T. the Extra-Terrestrial (1982) dan in het meer serieuze Close Encounters of the Third Kind (1977), of nog Jaws (1975) is een betere film dan Munich (2005), Raiders of the Lost Ark (1981) is een betere film dan Lincoln (2012). En ga zomaar door.
En spijtig genoeg hebben we opnieuw zo’n serieuze Spielberg prent. Het is een interessant verhaal, en had een intrigerende spy thriller kunnen zijn. Laat me duidelijk zijn, het acteerwerk, de regie en de fotografie zijn van een dusdanig niveau dat de Bridge of Spies wel nooit echt gaat vervelen, maar verander één van deze 3 elementen en je hebt een zondagfilm waarvan niemand echt opkijkt. De film krijgt in een 92% van Rotten Tomatoes! Toch wel wat overladen, maar het is al een tijdje dat het ratings-systeem niet meer is wat het geweest is – zeker met de toevloed aan journalisten van onbekende sites en filmblogs. Wat mij betreft: Do not believe the hype! Bridge of Spies is niet een meesterwerk waarover veel journalisten ons van willen overtuigen. Het is geen slechtste spionnenfilm, maar je kunt het geen thriller noemen en qua drama ben je nooit echt meegevoerd met de gebeurtenissen.
Het beste zit hem in de eerste act, waar we de sfeer opsnuiven van Amerika in een web van paranoia tijdens de Koude Oorlog. Alles draait rond die vreemde kerel Abel die meer blijkt te zijn dan een talentvolle schilder en we worden verwend met een geweldige achtervolging in het na-oorlogse New York City. De film laat ook de haat zien op alles wat Soviet is. Iets wat nog steeds relevant aanvoelt de dag van vandaag, ook al hebben de Moslims nu de plaats ingenomen van de Russen. Het begin van Bridge of Spies gaat ook over burgerrechten en of dezelfde rechten gelden voor een Amerikaanse burger als voor een spion, iets wat dan weer deed denken aan de affaire met Snowden. Het script van Matt Charman en de Coen Brothers Ethan en Joel bouwt alles goed op en zorgt er voor dat we meteen sympathie beginnen krijgen voor de underdog Abel en zijn advocaat.
20th Century Fox Home Entertainment
Maar alles viel een beetje in mekaar vanaf het moment dat de CIA aan de advocaat vroeg om voor hen een gevangenen-swap te organiseren. Het was voor mij allemaal net iets te banaal en veel minder interessant dan het eerste gedeelte van de film. Ook de dialogen missen scherpte. Bij de scene van de swap zegt Abel tegen James dat hij een geschenk heeft voor hem. James antwoordt dat hij het spijtig vindt dat hij niet gedacht heeft aan een geschenk voor hem. Wij als kijker zouden al voldoende hebben met een veelzeggende blik van Abel dat die gevangenenwissel eigenlijk al een geschenk is. Maar neen, Abel verwoordt het voor ons nog eens letterlijk om er zeker van te zijn dat iedereen de boodschap begrepen heeft. En daarna herhaalt hij alles nog een keer.
Een ander pijnpunt is dat potentieel interessante personages worden geïntroduceerd en tevens een mogelijke romance tussen Donovans dochter Carol (Eve Hewson) en zijn assistent Doug Forrester (Billy Magnussen), maar die verhaallijnen verdwijnen plots. Als kijker vragen we ons af waarom die set-up er dan uiteindelijk is gekomen. En ik zwijg nog over de drie eindes, die nog eens veel te lang duren.
Kortom, Bridge of Spies is een uitstekende film, maar 92% rating lijkt me wel wat aan de hoge kant. Het is een film die ons erop wijst dat we bij een conflict best ook eens door de bril van de andere moeten bekijken – iets wat behoorlijk toepasselijk is bij ons huidige crisis. Het is ook een pleidooi voor gezond verstand die wordt onderstreept met een scène van een vrouw op een metrotrein in het begin en op het einde van de film, en wiens oordeel over Donovan radicaal is veranderd. Maar net zoals Lincoln is het een gevecht van één man die de grondwet wil verdedigen. Bridge of Spies zit vol goede bedoelingen en kwaliteit, maar het is geen film die me zal bijblijven.
De DVD en Blu-rayBridge of Spies komt deze week op 6 april 2016 uit. Zoals we van de films van Steven Spielberg gewend zijn, vinden we geen audio-commentaar track, daarentegen wel een hele reeks making of filmpjes, met ondermeer een terugblik op de slotscène, een film over de U-2 spy plane en een filmpje over de koude oorlog en de muur. De film heeft 6 Oscar-nomiaties gekregen en kon de Oscar voor Beste Acteur in een Bijrol verzilveren voor Mark Rylance.
Recensie door Dave op 30 november 2015