Dit jaar won de Taiwanese regisseur Hsiao-Hsien Hou de Gouden Palm voor Beste Regisseur voor The Assassin (2015) (Nie yin niang). Het was ondertussen zijn zevende Palme d’Or nominatie, en de film ziet er behoorlijk betoverend uit, dus uiteindelijk een terechte laureaat.
Korte inhoud: China in de 9de eeuw. Nie Yinniang, de tienjarige dochter van een generaal, wordt ontvoerd door een non die haar inwijdt in de wereld van de martial arts. Nie Yinniang (Qi Shu) wordt omgevormd tot een uitzonderlijke huurmoordenaar die wrede en corrupte lokale gouverneurs uitschakelt. Op een dag faalt ze in haar opdracht en wordt ze door haar meesteres teruggestuurd naar haar geboortestreek, met de opdracht om de man te doden aan wie ze was beloofd – een neef die nu de grootste militaire regio in Noord-China leidt. Na 13 jaar ballingschap moet de jonge vrouw de confrontatie aangaan met haar ouders, haar herinneringen en haar lang onderdrukte gevoelens. Nie Yinniang, die de bevelen van haar meesteres slaafs opvolgt, zal nu moeten kiezen: de man van wie ze houdt opofferen of voorgoed breken met het heilige pad der rechtvaardige moordenaars.
De film is een stuk trager zijn dan datgene wat we gewend zijn uit de States. Het resultaat is een soort mix tussen kinetische en meer abstracte scènes. Dit is tevens de eerste Wuxia-film van de cineast in 35 jaar tijd. In de Chinese filmgeschiedenis kan je twee grote soorten martial-arts films onderscheiden, enerzijds Wuxiapian en anderzijds Kung Fu. Kung Fu is inmiddels wereldwijd bekend, deels met de Bruce Lee films. WuxiaPian bestaat daarentegen al sinds de 9e eeuw als populair verhalengenre in geschreven vorm en kent zijn oorsprong in de Chinese mythologie en de meer mystieke kant van de martial arts.
De rode draad van een Wuxia-verhaal is meestal iets in de richting van een grote held die gevolgd wordt op zijn pad van gerechtigheid en evenwicht in een mythische wereld, waar machtige vijandelijke clans en slechteriken vechten om absolute overheersing van deze wereld. De gebruikelijke elementen in deze verhalen zijn zwaardgevechten, vliegende krijgers, magie en wapens met speciale vaak magische eigenschappen. De meest bekende film in het genre is zonder twijfel Crouching Tiger, Hidden Dragon (2000).
In tegenstelling tot veel andere films waar geweld op gratuite manier wordt gebruikt op het spektakel niveau artificieel hoog te houden, hebben we hier een film die geweld beschouwd als een kunstvorm. Onze assassin doodt op een manier zoals een schaakspeler zijn aanval inzet; berekend in een precies aantal stappen, rekening houdend met de tegenaanval, om zo lijnrecht en op de meest efficiënte manier de vijand uit te schakelen. Ze gebruikt een kleine dolk zodat ze haar slachtoffers van dichtbij geruisloos kan vermoorden, maar uiteindelijk heeft ze haar wapen zelfs niet echt nodig.
Ook de shots in deze film zijn zo berekend en gekalibreerd dat elk frame bijna in te kaderen is. Mooi om naar te kijken en bijzonder intrigerend: we horen een waterval in een groen bos, een shot van druiven die wel uit een schilderij van de Vlaamse primitieven lijkt te komen, een ontmoeting in een met mist gesluierde berglandschap of nog gezang is een tuin. Eigenlijk is deze The Assassin geen publiekstrekker zoals Ang Lee’s Crouching Tiger, Hidden Dragon of Zhang Yimou’s Hero – maar een streling voor het oog voor al wie net iets meer zoekt.
Het budget van The Assassin bedroeg 15 miljoen dollar, ook al lijkt de film een pak meer hebben gekost. Toch heeft de film maar een kleine recette van 12 miljoen opgebracht, iets wat dan weer te maken heeft met de kleine release. De film is reeds beschikbaar vanaf 23 augustus 2016 op DVD en Blu-ray.
Beoordeling: 4 / 5
Recensie door Dave op 1 september 2016
*** The Assassin trailer ***
Ik heb hier echt wel zin in!!
Spijtig dat ik deze niet in de bioscoop heb gezien.
Niet tegenstaande ik wel van het genre hou, en zelfs het ‘experimentele’.. Ben ik bij deze film toch in slaap gevallen. Wat dus bijna nooit voorkomt, ik zeg het maar 😉 Mooie fotografie, dat zeker. Maar geef mij dan toch maar een fotoboek van deze film, daar had ik dan toch meer van genoten.