Mission: Impossible 5: Rogue Nation (2015) **** review

Ik ging met twijfels naar Mission Impossible 5: Rogue Nation (2015). Niet alleen omdat we al aan de 4de sequel toe waren, maar ook omdat de film in regie was van Christopher McQuarrie, de regisseur van de serieus ontgoochelende Jack Reacher (2012). Maar ik moet toegeven, niet alleen heeft Ethan Hunt een paar keer zijn adem moeten inhouden, dat deden wij ook van de spanning. En dat allemaal in 2D.

Korte inhoud: The Impossible Mission Force, onder leiding van Ethan Hunt (Tom Cruise), infiltreert een vliegveld in Minsk, Wit-Rusland, om een levering van chemische wapens tegen te houden. Wanneer tech expert Benji Dunn (Simon Pegg) er niet is in geslaagd de lading uit het vrachtvliegtuig te halen besluit Hunt dan maar op het vliegtuig te springen in de hoop dan Benji de zijdeur kan openen. Deze stunt heeft in ieder geval de aandacht van de CIA getrokken en wil directeur Alan Hunley (Alec Baldwin) er alles aan doen IMF op te doeken en Ethan Hunt te klissen. Nadien zou de operatie de schuld krijgen toebedeeld van de vernieling van het Kremlin, zie Mission Impossible: Ghost Protocol (2011).

Ondanks het feit dat William Brandt (Jeremy Renner) niet opgezet is in de ontbinding van IMF wil hij er toch alles aan doen om Hunt te vinden alvorens de CIA hem uitschakelt. Hij roept hierbij de steun in van Luther Stickell (Ving Rhames). Maar ondertussen krijgt Hunt een spoort van een geheime organisatie genaamd The Synicate, een multinationale groep van ex-agenten, die wel eens achter heel wat aanslagen zit. Het hoofd van de organisatie (Sean Harris) heeft zijn rechterhand ‘The Bonebreaker’ (Jens Hultén) en de assassin Ilsa (Rebecca Ferguson) ingezet om op te sporen wat de IMF agent weet.

Je kan er haast niet omheen dat de franchise op dezelfde golven wil surfen als James Bond en het script van McQuarrie en Drew Pearce wel heel wat ging lenen bij de franchise, en met name The Syndicate die wel heel erg trok op SPECTRE. Maar wat M:I franchise ook moge proberen, het zal qua flair nooit een echte Bondfilm worden, maar ze blijven wel indruk maken met het ingewikkelde actie-sequenties. En in deze Rogue Nation stelt niet teleur. We krijgen een waanzinnige vliegtuigstunt waar Tom Cruise echt aan een vliegtuig is gaan hangen, een onderwaterjump waar de adem net iets langer dan 3 minuten moest ingehouden worden en een krankzinnige race in Marokko met moto’s. Daarnaast worden we ook bediend met het betere vecht- en schietwerk op riante locaties zoals het Weense Staatsopera. Je moet al echt slecht gehumeurd zijn om hier niet van te kunnen genieten.

© Universal Pictures Home Entertainment

De villain wordt vertolkt door de oncharismatische en stokstijve Sean Harris (die we nog kennen van The Borgias), misschien wel één van de minpunten uit de film. Op geen enkele moment voel je echt een dreiging uitkomen van die man, laat staan dat de inzet van de gehele operatie ons iets kan schelen als toeschouwer. Maar zijn kleurloze uitstraling wordt dan weer goed gemaakt door de verschijning van de Zweedse actrice Rebecca Ferguson (niet te verwarren met de X-Factor zangeres), vrijwel het enige vrouwelijke personage van belang in deze 2 uur durende film. Haar driedubbele agenda en haar vecht en moto-skills maken van haar een zeer aantrekkelijk personage om te volgen. En neen, het is niet zomaar een romantic interest. Maar ook Simon Pegg zorgt opnieuw voor de nodige comic relief.

Kortom, Rogue Nation is een geslaagde aanvulling op de franchise met een regisseur die wil terugkeren naar de essentie met klassieke actie-sequenties en voldoende intrige. Het is geen Brain De Palma film geworden, maar we zitten er toch niet zo heel ver vandaan. Beter of slechter dan de vorige films? Moeilijk om te zeggen gezien elke film toch anders aanvoelt. Brian De Palma zette met Mission: Impossible (1996) de toon met een geslaagde intrige, maar wordt visueel toch achterhaald door de nieuwe stunts en visuele effecten, de actie-balletten van John Woo in Mission: Impossible II (2000) waren vermakelijk maar de rest viel zwaar tegen, de dramatiek van J.J. Abrams in Mission: Impossible III (2006) was beklijvend en adembenemend, met Mission Impossible: Ghost Protocol (2011) ging Brad Bird echt wel de 007 toer op en ging alles grootschaliger maken en deze Rogue Nation wil duidelijk terugkeren naar waar het allemaal begonnen is voor de franchise. Vanaf 5 augustus 2015 te zien bij ons in de bioscoop.