San Andreas (2015) **½ Blu-ray review

Volgende week woensdag komt een nieuwe disaster films uit op DVD en Blu-ray.
En misschien wel de meest ambitieuze in zijn genre, met name San Andreas (2015), met Dwayne Johnson in de hoofdrol. Spijtig brengt het script minder deining teweeg dan gehoopt.

Korte inhoud: De beruchte San Andreasbreuk maakt zijn gevreesde reputatie waar. Californië wordt getroffen door een allesverwoestende aardbeving. Een SAR-helikopterpiloot (Dwayne Johnson) is erin geslaagd zijn ex-vrouw (Carla Gugino) op te bikken van tussen te brokstukken en proberen nu al het mogelijke om ook hun enige dochter (Alexandra Daddario) te redden. Maar al snel wordt duidelijk dat deze aarbeving nog niet gedaan en is en een gigantische tsunami de stad van de kaart dreigt te wassen.

Wat meteen opvalt was dat deze film niet in regie was van disaster-master Roland Emmerich, maar van Brad Peyton. Een Canadees die in zijn 15 jarige carrière nog maar 2 films op zijn actief had staan, en niet meteen langspeelfilms waarmee je kan uitpakken, tenzij je van slappe humor houdt (Journey 2: The Mysterious Island) of slappe humor met beestjes (Cats & Dogs: The Revenge of Kitty Galore). In deze San Anreas zijn er geen beestjes, en is er zelfs quasi geen humor te bespeuren. Meer nog, de regisseur slaagt er nooit in enige dreiging op te wekken en alles voelt behoorlijk fake aan. Al van bij het begin worden we getrakteerd met een scène die uit een Final Destination sequel had kunnen komen. We zien een blondine die met haar wagen op een bergpas een aantal gevaarlijke stoten uithaalt met haar gsm en haar sjakos op de achterbank, en dit terwijl er tegenliggers voorbij razen. Maar de dame komt goed weg, tot een aardbeving haar voituurke de ravijn induwt. Je zou er bijna bij juichen dat die trut niet langer een gevaar is op de weg.

Maar dit is uiteraard een voorproefje van wat komen zal, want analist Lawrence Hayes (Paul Giamatti), die zijn assistent Dr. Kim Park (Will Yun Lee) verloor tijdens een aardschok nabij de Hoover Dam – een scène die wel erg veel weg had van Superman (1978). En misschien was deze film ook wel iets van een inspiratiebron, want Lex Luthor had toen ook een nucleaire raket afgevuurd in de San Andreas breuk om zo Californië van de kaart te vegen. En de film zit eigenlijk vol van zaken die we al in andere films hebben gezien. Neem nu die wolkenkrabbers die in elkaar storten, dit hadden we al eerder gezien in heel wat Transformer films of zelfs 2012 (2009) van Roland Emmerich, inclusief de tsunami’s uit die andere Emmerich film The Day After Tomorrow (2004). Alles wordt gerecycleerd en de makers komen met niets nieuws voor de dag.

Ook het script van Carlton Cuse blinkt niet meteen uit in originaliteit. Het ene cliché volgt het andere op en we voelen ons als toeschouwer telkens 2 stappen verder dan onze hoofdpersonages. Ik vermoed tevens dat de makers weinig kaas hebben gegeten van fysica of aerodynamica, laat staan basis natuurwetten. Ze nemen zelfs een loopje met de geloofwaardigheid. ***spoiler*** Op een gegeven moment zien we de dochter vast zitten in een ruimte van een gebouw die onder water komt te staan na een inslaande tsunami. Haar vader (die daar héél toevallig in de buurt was) slaagt er maar niet in het glas te breken en het meisje verdrinkt. Maar de vader geeft niet op en probeert alsnog het boeltje te forceren en haar naar het oppervlak te brengen. Daar moet hij haar op een tafel zien te leggen (ondertussen zijn we al 4 minuten verder) voor hartmassage. Maar dat lukt niet (meer dan 6 minuten verder). Dan komt plots het rubberen bootje van de moeder in het gebouw binnencrashen, via de stalen roostering en het versterkte glasraam. Het meisje wordt op het bootje gedragen en weggevaren (ondertussen al 10 minuten verder). Opnieuw hartmassage, lukt nog steeds niet. Maar de vader geeft niet op en na een kwartier hersendood komt het meisje dan toch bij bewustzijn, alsof ze even aan het rusten was. Dit moet de langste reanimatie ooit geweest zonder hersenschade. Proficiat! ***end spoiler***

Foto’s van Jasin Boland © Warner Home Video

Over Dwayne Johnson heb ik niets op aan te merken. Hij doet wat hij kan met datgene wat hem aangereikt wordt en bewijst nog maar eens dat hij een echte leading man kan zijn. Maar daarnaast hebben we een casting op losse schroeven met soms wel heel bedenkelijk acteerwerk van de intervenanten. De azuurblauwe ogen van Alexandra Daddario kunnen ons nog bekoren, maar de dochter van de protagonist is allesbehalve een personage die we willen volgen. Vreemd genoeg hebben we meer interesse in haar love-interest, gespeeld door de Olly Murs look-alike Ben (Hugo Johnstone-Burt), wiens kleine broertje grappig genoeg Ollie heet.

De slechterik van dienst wordt gespeeld door ex-Fantastic Four lid Ioan Gruffudd, die met dergelijke rollen zijn carrière geen dienst bewijst. Er zit zelfs een onnozel klein rolletje in voor Kylie Minogue (pics) die iets te nadrukkelijk dienst deed als ‘product placement’, gezien deze film voor een groot stuk in Australië werd gedraaid en de productie waarschijnlijk goed wou staan met het gastland. Maar zij is verre van de enige productplacement. Er zit zelfs een flagrant Apple shot in een aula van een universiteit waar 90% van de studenten met een Apple laptop de les aan het volgen zijn. Ja, disasterfilms kosten blijkbaar veel geld.

Op 28 oktober 2015 komt San Andreas uit op DVD, Blu-ray en Video On Demand. Op de schijf staan deleted scenes, gag reel, stunt filmpjes en heel wat making of filmpjes, maar bovenal ook de audio-commentaar van Brad Peyton.