What Lies Beneath (2000) **½ Blu-ray review

Vanavond is nog eens een thriller op televisie met twee Hollywood iconen. Het verhaal van What Lies Beneath (2000) werd bedacht door documentariste Sarah Kernochan die het verhaal schreef gebaseerd op persoonlijke ervaringen met paranormale fenomenen.

Het project werd doorgespeeld aan Steven Spielberg die er scenarist Clark Gregg had opgezet voor een DreamWorks productie. Maar op het einde van de rit besloot Spielberg het project door te geven aan collega regisseur Robert Zemeckis.

Korte inhoud: De briljante wetenschapper Norman Spencer (Harrison Ford) maakt zich zorgen over zijn echtgenote Claire (Michelle Pfeiffer). Sinds hun enige dochter Caitlin (Katharine Towne) op kamers is gegaan, hoort Claire stemmen en ziet ze voortdurend een gezicht van een jonge vrouw gereflecteerd in het water. Claire vermoedt dat de bizarre verschijnselen alles te maken hebben met de nieuwe buren. Ze verdenkt Warren Feur (James Remar) er zelfs van zijn echtgenote Mary (Miranda Otto) te hebben vermoord. Haar geest zou nu in Claires huis ronddwalen. Voor Norman gaat dit te ver en hij stuurt zijn echtgenote naar een therapeut. Die raadt Claire aan om in contact te treden met de geest…

Zemeckis heeft er in ieder geval voor gezorgd dat het mysterie er lang genoeg in blijft. Hij heeft er tevens voor gezorgd dat het geen spektakel film is, maar wel degelijk een acteursfilm. Tot zover het positieve van deze prent. De film had een soort Fatal Attraction meets Poltergeist kunnen worden, maar het werd een saaie en hemeltergend trage thriller met een slaapverwekkende vertolking van Ford die er blijkbaar ook niet veel zin in had. Er steekt NUL originaliteit in de manier hoe alles is verfilmd en de motivaties van de kwelgeest zijn op zijn minst lachwekkend te noemen. De regisseur serveert de onzin met een uitgestreken gezicht en plundert schaamteloos uit het verzameld werk van vadertje Hitchcock (Vertigo, Psycho, Rebecca, Suspicion om maar een paar films te noemen waaruit werd geplunderd). Ik had de indruk dat hij deze film heeft gemaakt als tussendoortje, wachtend tot Tom Hanks voldoende mager was om zijn Cast Away (2000) verder af te maken.

Je zou denken dat het opmerkelijk is dat twee Hollywoodsterren meespelen in zo’n onnozel en versleten spookhuis drama vol opgeblazen B-filmclichés, maar het is de studio van Steven Spielberg en niemand wil Spielberg afwijzen. Misschien hadden ze beter verzonnen dat ze bezet waren op een andere film. Naar het einde toe zit er wat spanning in de film, ook al vond ik de badkuip-scène in Diabolique (1955) of zelfs die in A Nightmare on Elm Street (1984) net iets schrikwekkender.

© Twentieth Century Fox Home Entertainment

Michelle Pfeiffer is wel de enige echte reden om alsnog naar deze film te kijken. Ze zit dan ook in bijna elke scène van de film. De fragiliteit waarmee ze haar rol vertolkt roept meteen sympathie op, en zonder haar vertolking hadden we al sneller afgehaakt. Pfeiffer houdt haar koele zelve ondanks de kunstmatigheid van de film. Op z’n minst heeft ze er een mooie showreel aan overgehouden. What Lies Beneath is technisch een goed gemaakte film, maar ‘nothing lies beneath’.