A Nightmare on Elm Street (1984) **** Blu-ray review

De Nightmare on Elm Street remake was op geen enkel gebied een verbetering op het origineel, A Nightmare on Elm Street (1984) van regisseur Wes Craven. En deze film brengt Warner Bros nu uit op blu-ray met een karrevracht aan extras, gaande van essentiële audio-commentaren, alternatieve eindsequenties en behind the scenes. Alles voor de echte fans van het horror-genre.

Korte inhoud: Tina (Amanda Wyss) rent door een tunnel een ketelhuis in en wordt achtervolgd door een verminkte man (Robert Englund) met een bruine hoed op en messen aan de vingers van zijn rechterhand. Net voordat ze aan flarden gesneden wordt, doet ze haar ogen open en is ze weer wakker. Dat haar nachthemd scheuren vertoont, maakt haar nog niet echt bang. Maar als ze dan hoort dat haar beste vriendin Nancy (Heather Langenkamp) over exact dezelfde man heeft gedroomd, beginnen de zenuwen toch op te spelen. Is ze nog wel veilig in haar dromen? Samen met haar vriend Glen (Johnny Depp) probeert Nancy de zaak uit te zoeken. Wanneer Tina uiteindelijk het slachtoffer wordt aan een brutale moord zet Lt. Donald Thompson (John Saxon) alles in het werk om de bizarre moord op te lossen.

Het blijft één van de meest doordachte scenario’s uit het slasher-genre (in een periode waar het slasher-genre al oud en versleten was) en het kan geen verrassing zijn dat er ook 6 sequels zijn gemaakt, naast een ‘Freddy vs Jason’-film. Wes Craven maakte de film met een productie budget van 1,8 miljoen dollar. Bedenker Craven baseerde het personage Krueger op een angstaanjagende herinnering uit zijn eigen kindertijd. Als kind zag Craven naar eigen zeggen vanuit zijn slaapkamerraam een mismaakte man die boosaardig naar hem grijnsde en zei: ja, ik kijk naar jou. Even later was de man verdwenen. Oorspronkelijk zou Krueger een rood met geel gestreepte trui dragen. Later werd gekozen voor rood met groen omdat deze kleuren lastiger te combineren zijn voor het menselijk oog. Het verhaal van de film zelf is gebaseerd op een aantal gevallen van kinderen in de VS die last hadden van hevige nachtmerries en waarvan een aantal om onopgehelderde redenen in hun slaap overleden. Toen horrorfilms als The Shining (1980) en Friday the 13th (1980) aan populariteit begonnen te winnen, gebruikte Craven deze herinnering als inspiratie voor een film. Het idee van Kruegers handschoen was van actrice Langenkamp.

Het grote verschil met de remake zijn de sterke vertolkingen van de acteurs. In die tijd keken vele Amerikanen op naar een acteur als John Saxon, maar het waren vooral Heather Langenkamp en Johnny Depp (zijn debuutrol), maar vooral ook Robert Englund, die deze prent tot leven bliezen. En gezien het verhaal zich voltrok in zowel de reële als de droomwereld, kon de regisseur zich uitleven met creepy surrealistische scènes. Scènes die het horrorgenre pas echt op dreef brachten in de 80’ties. In een droom zijn er geen grenzen, en de kracht van de film lag hem daar waar de realiteit en de droomwereld bij mekaar kwamen. A Nightmare On Elm Street was op zovele vlakken superieur aan Halloween en Friday the 13th. Zelfs tot op de dag van vandaag werkt het origineel nog, zelfs beter dan de remake.

Het verschil ook met de vele zwakkere sequels is dat de film draait rondom de hoofdactrice Nancy, en niet rond Fred Krueger. Hoe minder je te weten komt van die moordenaar, hoe creepier de nachtmerrie is. Je hoort slechts flarden van een verhaal van een man die levend in brand werd gestoken, en dat volstaat om ons de stuipen op het lijf te jagen. Nancy is ook geen doodgewone screamqueen zoals Jamie Lee Curtis in Halloween, maar eerder een slim en heldhaftig meisje die naar het einde toe de strijd zal aanbidden met haar belager. Ze weet zelfs een aantal booby-traps te plaatsen, een beetje zoals de horrorversie van Home Alone. Vreemd genoeg heeft actrice Heather Langenkamp nooit geen echte acteer-carrière kunnen uitbouwen, in tegenstelling tot Depp, die eigenlijk in de film nog op zoek is naar zijn emoties en niet altijd zuiver staat te acteren.

De muziek maakt vaak de film, en hier is het niet anders. Charles Bernstein heeft hier de uitstekende muziekscore gemaakt diebij momenten lijkt op een slaap-melodietje en anderzijds heel dreigend aanvoelt. Het ingenieuze camerawerk in de film komt van Jacques Haitkin en op blu-ray komt zijn werk pas goed tot zijn recht. Wetende dat ze dit met low budget middelen hebben gemaakt blijft het indrukwekkend. Dit is een film die in elke collectie moet steken van iedere filmgeek.