Op het eerste gezicht leek The Judge (2014) van David Dobkin (The Change-Up, Fred Claus, Wedding Crashers), op een Oscarwaardig drama met twee klasbakken van acteurs die hier tegenover elkaar staan als vader en zoon. Het resultaat is echter een soort lichtvoetig melodrama volgepakt met clichés van de meest getelefoneerde soort.
Korte inhoud: Hank Palmer (Robert Downey Jr.) is een bekende advocaat uit de grote stad. Hij keert terug naar zijn geboortedorp waar zijn vader Joseph (Robert Duvall), de rechter van het dorpje die lijdt aan Alzheimer, verdacht wordt van moord. Ondanks het feit dat Hank van zijn vader vervreemd is geraakt gaat hij toch op zoek naar de waarheid en ondertussen haalt hij de banden met zijn familie opnieuw aan.
Scenaristen Bill Dubuque en Nick Schenk (Gran Torino) maken er echt een zootje van door net iets teveel banaliteiten aan hun script toe te voegen. De rechtszaak waar alles om draait verzeilt naar de achtergrond en dat is misschien wel één van de grootste zwaktes van deze prent. Anderzijds bezit het verhaal voldoende elementen voor een sterk drama. Vader en zoon kunnen met moeite door één deur en hier belanden ze in het oog van een storm waarin ze gedoemd zijn elkaar te helpen en naar elkaar toe te groeien. Spijtig genoeg blijft het echte vuurwerk uit.
Er worden ook heel wat verhaallijnen aangesneden maar nooit ten gronde uitgewerkt. Het personage van Downey heeft op jonge leeftijd zijn wagen in de prak gereden en hiermee de carrière van zijn oudere broer (Vincent D’Onofrio) als baseballspeler om zeep geholpen. je zou verwachten dat dit op een gegeven moment tot een conflict-situatie zal leiden, maar dat blijft uit.
Er wordt in de film sterk geacteerd, zelfs door de nevenpersonages. Ik denk dan aan Billy Bob Thornton en Vera Farmiga. Zelfs de jonge Leighton Meester heeft een verdienstelijke rol. Maar de twee hoofdacteurs trekken toch de meeste aandacht. In de film zit zelfs een kleine scène in een badkamertje die de vernedering van fysieke menselijke zwakheid blootlegt. Jammer genoeg worden deze momenten overschaduwd door trivialiteiten en clichés in een script die net iets teveel de mainstream toer wil opgaan.
Foto’s van Claire Folger © Warner Home Video
We verwachten misschien net iets teveel van deze film en daarom ook de teleurstelling. Het is een simpel verhaal over een verloren zoon die thuis komt, verteld met net iets teveel meligheid en trivialiteit, maar nooit plakkerig met vertolkingen die gezien mogen worden. The Judge is vanaf vandaag 18 maart 2015 beschikbaar op DVD en Blu-ray met audio-commentaar van de regisseur , deleted scenes en twee making of reportages.
Beoordeling: 3 / 5
Recensie door Dave op 18 maart 2015
Vond ik wel wat te lang duren (tegenwoordig is dat een mode geworden), maar toch wel een goeie film met een geweldige Duvall. Downey is ook wel goed maar ik vond hem eigenlijk altijd wel een beetje in hetzelfde patroon vallen. Had de film tot 30 minuten korter geweest had ik het een betere film gevonden. Er is gewoon net iets teveel ballast.
Het personage van Downey (Vincent D’Onofrio) heeft op jonge leeftijd zijn wagen in de prak gereden en hiermee de carrière van zijn oudere broer als baseballspeler om zeep geholpen.
??
Moet dit niet het volgende zijn?
Het personage van Downey heeft op jonge leeftijd zijn wagen in de prak gereden en hiermee de carrière van zijn oudere broer (Vincent D’Onofrio) als baseballspeler om zeep geholpen.
En ja, het einde van de film is inderdaad een huizenhoog cliche.
Maar als “acteurs” film kan het er zeker mee door.