Iets waarin Engelsen goed in zijn, ook een beetje vanwege hun eeuwenlange ervaring met de materie, is het verfilmen van koningsdrama’s, al dan niet gebaseerd op werk van Hamlet of waar gebeurde verhalen. Toch is The King’s Speech (2010) een beetje van een buitenbeentje en is het geen typisch historisch drama met luisterrijke bals en intriges in en rond het paleis. Vanavond kan je er van genieten, gezien deze indrukwekkende prent te zien is op Eén. En gezien we deze film hier nog niet hadden besproken, konden we niet anders dan deze manco te corrigeren.
Korte inhoud: Nadat zijn broer aftreedt wordt George (Colin Firth) nogal ongewild de nieuwe Koning van Engeland en gaat door het leven als George VI. Helaas stottert hij, wat niet echt Koninklijk overkomt. Hiervoor schakelt hij de hulp in van de onorthodoxe spraaktherapeut Lionel Logue (Geoffrey Rush) wat resulteert in een reeks ongewone technieken en een bijzondere vriendschap.
The King’s Speech werd genomineerd voor maar liefst twaalf Oscars, en won er uiteindelijk vier, waaronder deze voor Beste Acteur (Colin Firth), Beste Scenario (David Seidler), Beste Regie (Tom Hooper) en Beste Film. In plaats dat we een koning zien die zijn land regeert of zijn jonge dochter uithuwelijkt aan een ongemanierde snotaap van een andere koningsfamilie, krijgen we hier een intiem project van een koning met een handicap. Iets waar wij als Vlamingen wel sympathie voor kunnen hebben, gezien ons koningshuis ook moeilijk uit hun woorden kunnen in het Nederlands – ook al was dat niet te wijten aan een handicap.
In het verhaal zien we een wel heel ongewone relatie ontstaan tussen de koning en zijn logopedist. En ook al zien we op de achtergrond de troonsafstand van Edward VIII en de opkomst van het nazisme, gaat deze film vooral over een man die worstelt met zijn demonen. Iedereen weet van hem dat hij een groot koning kan zijn, maar wanneer hij het woord moeten voeren lijkt van dat Koninklijke niet al teveel van overgebleven.
Een film over iemand die stamelt kan ook heel stuntelend overkomen, maar Hooper koos er voor om zijn film te bezetten met uitstekende acteurs. Colin Firth, belichaamt George VI met voldoende nuance zonder in de karikatuur te vallen. Hier is geen ruimte voor overdreven sentimentaliteit of pathos, maar wordt men overweldigd door ingetogen verdriet. Hier hebben we geen bekkentrekkerij, geen geschreeuw en geen tranen, maar het publiek houdt wel de adem in bij elke toespraak.
Geoffrey Rush zorgt in deze prent voor de humor. Net zoals in de Pirates of the Caribbean films of in Shakespeare in Love (1998) steelt hij de show met zijn ondeugende ogen en scherpe humor. De eenvoud waarmee hij omgaat met zijn Koninklijke patiënt is heerlijk om te zien. De sprankelende Helena Bonham Carter zorgt dan weer voor een perfecte aanvulling van het driemanschap waarrond de film lijkt draaien.
© Paradiso Home Entertainment
De mise-en-scenes steken vrij klassiek in mekaar en bepaalde frames zien er bijna uit als schilderijen, maar het resultaat is wel doeltreffend en past perfect bij de emoties en gevoelens van het hoofdpersonage. Tom Hooper laat ons tevens de radio herontdekken, en vooral ook de vereisten van dat toestel. De cineast is een ware virtuoos om de intieme relaties tussen de personages bloot te leggen. Lionel Logue ontpopt zich een beetje als een behulpzame vader en zoon George VI nog steeds onderdrukt door zijn vader. The King’s Speech is een zeldzaam pareltje die door zijn eenvoud, verfijning en elegantie een lust is om naar te kijken. Het intieme menigte zich perfect met de geschiedenis en we beleven een mooi cinemagebeuren. Op de Blu-ray vinden we niet alleen de audio-commentaar van de regisseur, maar tevens een making of featurette en nog heel wat deleted scenes. En oh ja, de film heeft een R-rating gekregen. Geen flauw benul waarom maar dit is dus allesbehalve een R-rated film.
Beoordeling: 4 / 5
Recensie door Dave op 28 februari 2015
*** The King’s Speech trailer ***