The Keeper of the Lost Causes (2013) ***½ Blu-ray review

Lumière Films bezorgde me een Scandinavische spannende thriller, The Keeper of the Lost Causes (2013) van Mikkel Nørgaard. De film kwam op 20 augustus 2014 bij ons in de bioscoop, en nu is de film uit op DVD en Blu-ray. Kvinden I Buret is de Scandinavische titel.

Scandinavische cinema had het ruim een decennia geleden enkel van vrij alternatieve trage bijna stand-still films en dergelijke. Kijk maar naar Breaking the Waves (1996) van Lars Von Trier de eerste Scandinavische regisseur die wereld beroemd werd en de deuren opende voor de films uit zijn deel van Europa. Susanne Bier is nog zo’n ferme regisseur die het menselijk drama in onze huiskamers bracht. De vloed aan meesterwerken kwam en we werden getrakteerd op een boel ijzingwekkende thrillers en detectives uit het Hoge Noorden.

Korte inhoud: Carl Morck (Nikolaj Lie Kaas) is een nogal norse en eigenzinnige (wat hadden we verwacht?) politieman die zijn instinct volgt eerder dan de regels. Dat loopt opeens falikant af met een dode en zwaargewonde partner tot gevolg. Zijn oversten willen hem dan ook uit de gevarenzone en dumpen hem in een nieuwe afdeling Q. Waar hij oude cold cases moet klasseren. Hij krijgt ook ongewild een assistent Assad (Fares Fares). Zonder veel morren gaat Carl aan het werk en laat vooral zijn assistent het initiatief nemen. Tot zijn oog valt op de verdwijning van een jonge politica 5 jaar geleden. Hij krijgt meteen de wind van voren wordt geschorst. Niettemin bijten ze zich vast in het verleden van de politica en reconstrueren ze stap voor stap de gebeurtenissen. Langzaamaan ontdekken ze de ontstellende waarheid over de verdwijning.

Het hoofdpersonage van Keeper of the Lost Causes, Nikolaj Lie Kaas, ken ik dan ook al van zijn film Brothers (2004) van eerder genoemde Susanne Bier. Sindsdien zag ik hem al verschillende keren verschijnen. Het grote publiek kent hem van “The Killing” (2007-2012) of eerder zelfs al van Angels & Demons (2009). Nikolaj Lie Kaas is een beetje onze Matthias Schoennaerts.

De film is opgenomen zoals we gewend zijn van de Scandinavische cinema; vrij sober, grimmig, geen flitsende acties, lange shot, veel stills en weinig dynamische beelden. Samen met de immer norse Carl zit je meteen in de sfeer van The Bridge (2011-)
en The Killing. De plot is verder vrij klassiek. De historie van de misdadiger is misschien wat ver gezocht, maar steekt niet af. Als kijker ben je altijd blij als ze weer een stapje dichter komen en je kan zelfs voorspellen wat er in dergelijk scenario zal gebeuren. Toch blijft het spannend.

De personages zijn geen superhelden. Ze zijn mensen van vlees en bloed. Origineel is dat we een kijk krijgen op het leven van het slachtoffer. De regisseur pakt dit aan om zo de feiten te reconstrueren. Leuk gevonden. Ik zou zeggen, ik voel een serie aankomen, maar die zijn er al genoeg in dit genre.