Binnenkort krijgen we een antwoord op het concept van Memento (2000) te zien. Met dit verschil dat de nieuwe Before I Go to Sleep (2014) een chronologische en lineaire structuur heeft en het hoofdpersonage een vrouw is. De film is gebaseerd op het gelijknamige bestseller van de Engelse schrijver Steve Watson, gepubliceerd in 2011.
Korte inhoud: Christine (Nicole Kidman) wordt ’s ochtends wakker in een vreemd bed, in een vreemd huis, naast een man die ze niet kent. Ze herinnert zich niets van wat er die nacht is gebeurd en besluit snel haar kleren aan te trekken en naar huis te gaan. Maar dan ziet ze zichzelf in de spiegel. Christine herkent zichzelf niet: ze is veel ouder dan ze dacht. Ben Lucas (Colin Firth) vertelt haar dat ze al tweeëntwintig jaar getrouwd zijn. Ze krijgt ook telefoon van een zekere Dr. Nash (Mark Strong) die onderzoeken doet op haar korte termijn geheugen.
De regie van de film kwam in handen van Rowan Joffé, de zoon van Roland Joffé die zijn cerrière begon met meesterwerkers als The Killing Fields (1984) en The Mission (1986), maar gaandeweg afgleed in de pulp met films als Captivity (2007), de t.A.T.u. film You and I (2011) en het halfbakken drama There Be Dragons (2011). De zoon is begonnen als scenarist (28 Weeks Later, The American) en maakte zijn onopmerkelijke debuut met de zielloze Brighton Rock (2010) gebaseerd op het bekende boek van Graham Greene.
Rowan koos ervoor om de film op te nemen op 35mm Fuji filmpellicule, en zou bij deze de laatste langspeelfilm zijn die nog met deze drager heeft gewerkt alvorens het bedrijf definitief afscheid nam van het celluloid tijdperk. De fotografie lijkt dan ook iets groener te zijn dan de films die we normaal te zien krijgen. De productie van de film is in handen van Ridley Scott die de rechten van de film al eerste had opgekocht, met de bedoeling de film zelf te regisseren. De muziek werd gecomponeerd door Ed Shearmur en de fotografie is in handen van de Kick-Ass, Layer Cake Director of Photography Ben Davis.
Ik verwacht geen geniale thriller, ook al heeft de film wel iets weg van een Hitchcock intrige. Na het zien van de trailer mis ik toch wat het pre-botox gezicht van Nicole Kidman. Ik heb de indruk dat ze nog maar één expressie heeft overgehouden. Het is in ieder geval al iets beter dan The Railway Man (2013), waar ze letterlijk alle rimpels uit haar gezicht hebben geblurred. De film is niet om aan te zien. Als ik moet kiezen tussen Botox-face of Blurry-face kies ik toch voor het eerste, maar toch vind ik het allemaal wel behoorlijk spijtig voor zo’n talentvolle actrice.
***Related Post***
13/03/2016: Before I Go to Sleep Blu-ray review
