Tom Hardy’s eenmansfilm Locke

Soms heb je niet veel nodig om een spannende film te maken. Een personage kan vast zitten in een kofferbak van een wagen of gewoon levend begraven in een kist. In Locke (2013) zit een man in een wagen achter het stuur, vluchtend van problemen en zoekend naar een uitweg.

Korte inhoud: Ivan Locke (Tom Hardy) heeft hard gewerkt om een goed leven voor zichzelf te hebben. Vanavond zal zijn leven echter totaal uiteenspatten. Aan de vooravond van de grootste uitdaging uit zijn carrière, krijgt hij een telefoontje dat een reeks gebeurtenissen in beweging zet die zijn familie, werk en ziel zal ontrafelen.

Dergelijke scenario’s zijn een droom voor acteurs, want de gehele film berust op hun acteervermogen en met dergelijke filmrollen kunnen ze al de facetten van hun acteertalent aan het publiek laten zien. Het zijn ook films waar de regisseur uiterst creatief moet zijn om de saaiheid en monotonie tegen te gaan. En als je al 90 minuten lang kan boeien met enkel maar een man in een kist, denk ik dat je wel een spannende prent kunt maken met een man achter het stuur. Anderzijds moet het geen simpele klus geweest zijn, want daar waar je met het verhaal van de kist op één locatie bent en zo goed als alles kan controleren, zit je met Locke op de weg en constant in beweging. Gezien de beelden is het wel duidelijk dat het niet in de studio werd gedraaid.

Het originele script en de regie zijn van Steven Knight. Dit is zijn tweede langspeelfilm na Hummingbird (2013) met Jason Statham. Net zoals bij de bovenvermelde films zien we dat het hoofdpersonage wel degelijk interactie heeft met andere acteurs, maar dat de camera toch op hem gericht blijft. Zo is er ondermeer een rol weggelegd voor Ruth Wilson, Andrew Scott en Tom Holland.

De film komt op 18 april 2014 uit in de UK, en hopelijk nadien bij ons. Tom Hardy is een geweldig acteur en de fotografie van Haris Zambarloukos lijkt wederom bijzonder knap.