Non-Stop (2014) **½ review

Mocht Alfred Hitchcock zich wagen aan een commerciële guilty pleasure film, dan was de kans groot dat hij met Non-Stop (2014) voor de dag zijn gekomen – weliswaar iets meer geloofwaardig, met meer aandacht voor de paranoia in plaats van de kinetische actie en met een iets betere mise-en-scene. Maar qua suspense vind je niets beter in de bioscoop deze tijd van het jaar. Het lijkt wel een prent die uit het fabriekje van Luc Besson komt, maar Liam Neeson is zowat de enige link tussen deze film en Taken (2008). De regisseur van dienst is de Spaanse Jaume Collet-Serra, die eerder al samenwerkte met Liam op die andere actieprent Unknown (2011).

Korte inhoud: Bill Marks (Liam Neeson) is een afgeleefde veteraan van de Air Marshals service die niet houdt van vliegen. Hij beschouwt zijn job niet als een taak die levens kan redden, maar als een kantoorbaantje in de lucht. De vlucht van vandaag zal echter geen routine blijken. Kort na het opstijgen van een trans-Atlantische vlucht van New York naar Londen krijgt hij een reeks verontrustende tekstberichten die hem bevelen ervoor te zorgen dat de regering het bedrag van 150 miljoen dollar overmaakt op een geheime bankrekening. Indien dit niet gebeurt zal elke twintig minuten een passagier sterven…

Er zijn al heel wat vliegtuig-thrillers de revue gepasseerd, gaande van het absurde Snakes on a Plane (2006), tot intense thrillers als Wes Craven’s Red Eye (2005), Air Force One (1997) en Flightplan (2005) met Jodie Foster. Het is een uitstekende locaties voor intense thrillers, gezien alle karakters opgesloten zitten en hun contact met de buitenwereld beperkt is. Het vliegtuig kan ook op ieder moment neerstorten of uit de lucht geschoten, wat de tikkende bom enkel maar meer angstaanjagender maakt.

Het scenario van John W. Richardson, Christopher Roach en Ryan Engle is niet zonder zijn plot holes. Als je in deze whodunit uiteindelijk te weten komt wie er achter de aanslagen zit, dan kom je meteen tot de conclusie dat het script wel een paar onwaarschijnlijke bokkensprongen heeft gemaakt. Het lijkt me bijvoorbeeld sterk dat iemand als het personage van Neeson ooit gekeurd zou zijn om Air Marshal te worden, gezien hij in deze film behoorlijk opvliegend en snel paniekerig is en eigenlijk heel wat foute conclusies en beslissingen neemt. Met iets meer common sense had hij deze situatie al kunnen ontmijnen zonder slag of stoot . Uiteraard had je dan geen film, maar dat lijkt me iets te gemakkelijk om dan maar een loopje te nemen met de wetten van het gezond verstand. Bijgevolg is de strijd met de villain ook minder op het scherp van de snee, gezien het hoofdpersonage eigenlijk iets te zwak uitvalt. Maar uiteindelijk was de motivatie van de villain ook compleet van de pot gerukt.

Voor Liam is het in ieder geval routine. Na zijn rol als jedi in de eerste Star Wars prequel is hij niet meer weg te branden uit het actie-genre als een iets oudere actieheld. Mijn zijn postuur straalt hij vertrouwen uit en als toeschouwer gaan we meteen met hem meeleven, zelfs al heeft hij heel wat kleine kantjes (hij drinkt, is behoorlijk onvriendelijk en rookt). Bij de nevenpersonages zien we eigenlijk heel wat nieuwe gezichten, met uitzondering van Julianne Moore. Zo krijgen we vertolkingen van Michelle Dockery, Scoot McNairy, Nate Parker en er is zelfs een klein rolletje weggelegd voor de blonde Pain & Gain stoot Bar Paly en House of Cards acteur Corey Stoll. We zien zelfs de Oscar-genomineerde actrice Lupita Nyong’o als hostess in het vliegtuig. Hopelijk komt haar carrière op een andere manier van de grond na dit Oscar-weekend.

© Belga Home Video

Maar al bij al heb ik me niet verveeld. Het is van het niveau van de junkfood actiefilms die gemakkelijk verteerbaar zijn. Achteraf voel je je zelf wat schuldig dat je die nonsense bij momenten nog wel leuk vond. Liam slaat er maar op los met zijn “I will look for you, I will find you, and I will kill you.”– filosofie en ondertussen knabbelen we op onze popcorn en slurpen we aan de Coke Zero. Het is spijtig genoeg niet zo slim als Taken en het einde is bespottelijk. Je wil dat het beter wordt, maar de regisseur slaagt er niet in om met het materiaal te overtuigen. Bekijk Red-Eye als je daarentegen een intelligente airplane wil zien! Non-Stop loopt in de bioscoop vanaf 26 februari 2014.