Scenaristen die achter de camera kruipen maken meestal belabberde films, en ook deze Hummingbird (2013) die geschreven en geregisseerd is door Steven Knight (scenarist van Eastern Promises, Dirty Pretty Things) maakt niet direct een goede beurt. Uiteindelijk is het een Jason Statham vehikel geworden, maar dan veel minder overtuigend dan wanneer hij begeleid wordt door Luc Besson of Guy Ritchie. Op 26 november 2013 lag de Blu-ray van Hummingbird in de winkelrekken.
Korte inhoud: Joey Jones (Jason Statham) is zijn tijd bij de Special Forces in het Midden-Oosten nooit te boven gekomen en zwerft nu door de straten van Londen. Op de vlucht voor een drugsbende belandt hij in een luxe appartement dat voor de zomer leeg staat. Joey begint stilaan zijn oude zelve terug te vinden en wil kost wat kost het goede proberen doen voor de mensen die voor hem hebben gezorgd en voor mensen die hem in de steek hebben gelaten. Zijn toewijding gaat vooral naar een Poolse non (Agata Buzek) die hem eten gaf en die ook worstelt met haar verleden. Joey gaat ondertussen werken in een Chinees restaurant waar hij al snel gerekruteerd wordt door zijn baas Mr. Choy (Benedict Wong) als schuldvereffenaar en bodyguard.
De film had een serieus productiebudget van 20 miljoen dollar, maar tegen alle verwachtingen in werd de prent maar in iets minder dan 20 bioscoopzalen vertoond en nadien afgevoerd op VOD. Resultaat, de film bracht wereldwijd slechts 37’000 dollar op. Een zware domper voor de kleine filmdistributeur Roadside Attractions die meteen hun minuscule winst die ze hebben gemaakt met Mud (2012) in rook zagen opgaan. Maar ik heb de indruk dat 2013 geen fameus jaar was voor de filmsector. We zijn nog geen 31 december, maar als we de cijfers bekijken heeft de filmsector 1 miljard dollar minder verdient (9,9 miljard) dan vorig jaar (10,8 miljard). En dat is een serieuze daling in ticketverkoop. Dat de gemiddelde ticketprijs is gestegen van 7,96 dollar naar 8,05 dollar (vooral te wijten aan de duurdere 3D films) zal ook wel een oorzaak zijn.
Maar genoeg over cijfertjes, Hummingbird is al bij al nog zo geen slechte film. Het is in ieder geval een veel betere film dan die Crank vehikels. Hier hebben we nog iets van een karakter-ontwikkeling en een relatie die je niet onberoerd laat, hoe ongeloofwaardig deze bij momenten wel is. Toch kunnen we niet meteen spreken van diepzinnige psychologie, maar nodigt de film ons uit tot een meer literaire lezing van het verhaal, waarin een non moet volstaan om het geweten van Joey voor te stellen. Anderzijds raakt de het verhaal kant noch wal en heeft Steven Knight er echt wel een zootje van gemaakt met iets teveel verhaallijnen die nauwelijks worden uitgewerkt.
© Dutch FilmWorks
Qua verhaal is alles nogal dunnetjes. Daar waar de vorige titel van Redemption slaat op de relaties die Joey heeft, is de Hummingbird titel een verwijzen naar de drones in Afghanistan, maar tevens de politie-helicopters in Londen die Joey aan het bespioneren zijn. Het zijn twee compleet verschillende verhaallijnen, maar uiteindelijk komt het thema van ‘redemption’ toch iets meer op de voorgrond dan de vlucht van zijn verleden. In één bepaalde scène krijgen we dus echte (wel, eigenlijk cgi) hummingbirds (kolibries) te zien, en dat was dan ook één van de weinige linkjes met de titel. Op een poster zag ik zelfs nog een derde titel, met name Crazy Joe. Ik had de indruk dat het marketing-team zelf niet goed wist waarover de film ging.
Statham is een charismatisch acteur, getrained in martial-arts, en bijgevolg is hij een uitstekende actiefiguur. Maar het begint stilaan was afgezaagd te worden. Volgendeweek ga ik naar Homefront, nog een film waar Statham zijn medespelers zal gebruiken als punching ball. In ieder geval weet Statham met zijn vaak “harde aanpak” van criminelen de lacunes in zijn acteerspel toch wat te maskeren. Op een gegeven moment doet hij zich voor als homoseksueel, en even kregen we een heel andere acteur te zien. Maar van een Oscar-waardige prestatie kan men spijtig genoeg niet spreken.
De fotografie van Chris Menges is bijzonder knap, zeker hoe hij schildert met donkere schaduwen en rood/gele kleuraccenten. Maar ook zijn composities zijn vaak om van te smullen. Tevens, de muziek van Dario Marianelli is één van de grote pluspunten. Het zorgt er tevens voor dat deze B-film naar een hoger niveau getild wordt. Toch schiet de film tekort op heel wat vlakken. Het probeert zowel een sociaal drama te zijn, als een actie-thriller, en overtuigt in geen van beide genres.
Vond deze nog wel meevallen. Wel een beetje ongeloofwaardig die relatie met die non, maar al bij al heb ik hier nog van genoten.
Het script zat vol met clichés maar had zo een frisse Britse ondertoon. Von de acteerprestatie van Statham wel goed. Zijn personage op papier is vervelend, maar weet er zelf toch iets van te maken. Goeie karakter-scènes, stevige actie-scènes. Ook het einde was wel leuk, ook al wist ik niet waarom hij met al zijn geld gewoon geen appartement kon huren in plaats van een appartement van iemand anders in te nemen. Had ook in essentie niets te maken met verhaal op zich.