The Wolverine (2013) *** review

Laat me meteen duidelijk maken dat The Wolverine (2013) van James Mangold een veel betere film is dan X-Men Origins: Wolverine (2009) van Gavin Hood, maar dat was dan ook een weergaloze stinker. Maar dit uitstapje in Japan komt nauwelijks aan de knieën van de eerste twee X-Men films, om nog maar te zwijgen van het superieure X-Men: First Class (2011). Toch was het de bedoeling van Fox, die alle rechten in handen had (en dus niet Marvel) om met een PG-13 rating zoveel mogelijk bezoekers te lokken. Wel, één ding is zeker, ze zullen hiermee ook heel wat bezoekers wegjagen.

Korte inhoud: Na de gebeurtenissen in X-Men: The Last Stand (2006) zondert de onsterfelijke Logan (Hugh Jackman) zich af van de buitenwereld. Hij heeft het verlies van Jean Grey nog steeds niet verwerkt en nu komt er zich een nieuwe persoon aanmelden uit zijn verleden, of althans de bode. Yukio (Rila Fukushima) heeft de opdracht gekregen om Logan naar Tokio te brengen voor een laatste groet met de stervende Yakuza-baas Yashida (Hal Yamanouchi), een man die hij heeft gered van de dood tijdens de atoomexplosie op Nagasaki. Yashida weet dat Logan moeite heeft met zijn onsterfelijkheid en stelt voor dat hij hem tot een sterfelijk wezen kan maken, maar Logan weigert. De volgende dag lijkt het leven Mariko Yashida (Tao Okamoto), de kleindochter van Yashida, gevaar te lopen. Logan probeert haar te beschermen, volledig tegen de zin van haar vader Shingen (Hiroyuki Sanada).

Het begin van The Wolverine is indrukwekkend. We krijgen Wolverine te zien, opgesloten in een soort vergeetput in een Japans strafkamp, terwijl een B-29 bommenwerper zijn lading lost op Nagasaki. En dit is toch wel een balsy begin voor een Wolverine film. Mangold wou waarschijnlijk zijn publiek meteen gerust stellen dat hij als drama-regisseur ook wel popcorn comic-adaptaties tot een goed einde kon brengen. Het probleem van Mangold is dat de lat van comic verfilmingen de laatste 5 jaar echt wel hoog is komen te liggen, zowel op vlak van comic relief, opwinding als drama en gravitas. En deze nieuwe stand alone Wolverine prent voelt aan als een ouderwetse formule film die misschien een betere beurt had gemaakt begin jaren ’90 en eigenlijks niets nieuws te bieden heeft van wat we van dit personages al tientallen keren hebben gezien. Tenzij jullie natuurlijk geilen van de gespierde blote torso van Jackman kan ik jullie gerust stellen dat zijn blote biceps meer in beeld komen dan Kenuichio Harada, aka. silver samurai -> niet te verwarren met de mechanische silveren samurai op het einde van de film.

In een periode waar de filmproducties overdonderd worden met megalomane cgi (World War Z, Pacific Rim, Man of Steel, …) hebben we hier een comic adaptatie die de beide voetjes op de grond probeert te houden en zijn toeschouwers hand-to-hand combat (of beter claw-to-sword combat) serveert. Ook in deze prent hebben we het cliché van de bar fight, maar ook een leuk opstootje op de rug van een Bullet Train. Scenaristen Mark Bomback en Scott Frank hebben al bij al een goede beurt gemaakt om de limited series uit 1982 met Wolverine in Japan, door Chris Claremont en Frank Miller, tot een coherent verhaal te vertalen naar het witte doek.

© Twentieth Century Fox Home Entertainment

Maar ik vraag me in ieder geval af of de vorige versie van het script door Christopher McQuarrie (The Usual Suspects, Valkyrie) niet iets meer klauwen had. Het had eigenlijk een Darren Aronofsky prent moeten worden, met een stevig R-rated label, beladen met brutaal geweld en stomende (hetero-) seksscènes (in plaats van de huidige homo-erotische frivoliteiten). Maar Fox kon niet leven met het R-rated script en Darren trapte het dan maar af. De studio bedacht wel een drogreden voor het vertrek van de regisseur – alsof hij de lange filmperiode in het buitenland ver weg van zijn familie te moeilijk zou vinden. Wisten zij veel dat Darren eigenlijk toen al gescheiden was van Rachel Weisz. Als de geruchten echter kloppen zou er wel een R-rated versie zijn op de Blu-ray, maar in deze oude verkooptruc val ik al lang niet meer.

© Twentieth Century Fox Home Entertainment

Ik ben zelf nooit geen grote fan geweest van het Wolverine personage, maar de film biedt voldoende ontspanning om hiervan toch te kunnen genieten. The Wolverine is echter geen hoogvlieger, zeker omwille van het al te brave PG-13 karakter, die iets teveel op veilig wou spelen in plaats van de regels op zijn kop te zetten en ons mee te voeren in een compleet nieuwe benadering van het personage. Ik heb niets tegen PG-13 vehikels op zich, maar dit personage in deze context snakte wel naar een iets meer kick-ass benadering. Mangold slaagt er niet voldoende in om deze comic-adaptatie uit het slijk van een ordinaire actiefilm te halen, de vertolking van Viper door Svetlana Khodchenkova is ronduit lachwekkend en op het randje van de pulp (…kan mij trouwens iemand vertellen wat haar motivatie was?) en het script mocht zeker wel iets ambitieuzer zijn met meer intrige. De prent had het ook kunnen stellen met een pak minder clichés en voorspelbare plotwendingen. En blijf vooral NIET zitten in de zaal want je zou wel eens serieus geïrriteerd kunnen raken door de sullige uitsmijter die ze nog in petto hadden na de eindgeneriek. The Wolverine is vanaf 23 juli 2013 bij ons in de zalen. (quotering 3/5)