Eén van de grootste film critici is overleden. Roger Ebert stierf op de leeftijd van 70 jaar ten gevolge van kanker. Ebert recenseerde 45 jaar voor de Chicago Sun-Times. Ook presenteerde hij tv-programma’s en schreef hij boeken over films. Eberts kritieken waren zowel gegeerd als gevreesd en was zonder enige twijfel de meest prominente en invloedrijke criticus van de States. Ebert won als eerste filmcriticus ooit een Pulitzerprijs. Hij kreeg ook een ster op de Hollywood Walk of Fame. Door operaties aan die ziekte was hij jaren geleden zijn stem al kwijtgeraakt, maar hij bleef schrijven.
Ebert was een inspiratiebron was voor heel wat filmcritici en hij heeft het mede mogelijk gemaakt dat filmkritiek zo hoog wordt aangeschreven. Een review kan tegenwoordig een grote impact hebben op de box-office resulaten. Soms stond de man alleen met zijn kritiek en ging hij tegen de stroom in. Zo was er heel wat discussie rond zijn 3 sterren op 4 review van Paul Blart: Mall Cop (2009) die door zowat alke andere recensent de grond was ingeboord. Ebert schreef hoe dan ook het volgende: “It’s as slam-bang preposterous as any R-rated comedy you can name. It’s just that Paul Blart and the film’s other characters don’t feel the need to use the f-word as the building block of every sentence.”
Soms kwam hij ook wel eens terug op een film en wijzigde zijn mening. Zo kreeg The Brown Bunny (2003) een betere quotering dan de review die hij schreef na de visie in Cannes. Ebert bleef er bij dat de film op Cannes een slechte cut was, maar Vincent Gallo had de controversiële prent opnieuw gemonteerd en het resultaat beviel de recensent veel meer. “Make no mistake: The Cannes version was a bad film, but now Gallo’s editing has set free the good film inside. The Brown Bunny is still not a complete success — it is odd and off-putting when it doesn’t want to be — but as a study of loneliness and need, it evokes a tender sadness.”
Ebert was zelfs een comic-fan. Hij was tevens één van die critici die The Amazing Spider-Man (2012) een uitstekende film vond met 3.5/4 quotering. “If we didn’t really need to be told Spidey’s origin story again, at least it’s done with more detail and provides better reasons for why Peter Parker throws himself into his superhero role.”
Maar Ebert heeft ook zijn foutjes, en gezien zowat al zijn reviews toch wel spot on zijn, zijn hier 5 reviews waar hij misschien toch wel de bal mis heeft geslagen. Of niet, daar kan over gediscussieerd worden. Het getuigt in ieder geval wel van de kritische geest van de man. Hij is niet de zoveelste meeloper die eerst afwacht wat de anderen van de film denken alvorens zijn opinie openbaar te maken. RIP Ebert.
1. The Raid (2011) Gareth Evans (*/****)
Daar waar iedereen het over eens was dat The Raid een intense en inventieve actiefilm was, die zelfs bij de beste films van 2012 werd geplaatst, vond Ebert deze prent maar niks. Ebert schreef het volgende: This film is about violence. All violence. Wall-to-wall violence. Against many of those walls, heads are pounded again and again into a pulpy mass. If I estimated the film has 10 minutes of dialogue, that would be generous. Lees hier zijn review.
2. Brazil (1985) Terry Gilliam (**/****)
Dit wordt nog steeds gezien als één van de beste science-fiction films aller tijden. Maar Ebert had er een andere mening over. Perhaps it is not supposed to be clear; perhaps the movie’s air of confusion is part of its paranoid vision. There are individual moments that create sharp images (shock troops drilling through a ceiling, De Niro wrestling with the almost obscene wiring and tubing inside a wall, the movie’s obsession with bizarre duct work), but there seems to be no sure hand at the controls.
Lees hier zijn review.
3. Blue Velvet (2011) David Lynch (*/****)
Het is misschien wel Lynch zijn meesterwerk, waarvoor hij tevens een nominatie kreeg voor Beste Regisseur op de Academy Awards. Ebert was niet onder de indruk. So strong, so shocking and yet so audacious that people walk out shaking their heads; they don’t know quite what to make of it. Blue Velvet contains scenes of such raw emotional energy that it’s easy to understand why some critics have hailed it as a masterpiece. A film this painful and wounding has to be given special consideration.
Lees hier zijn review.
4. Kick-Ass (2010) Matthew Vaughn (*/****)
Ook al kon Ebert comic-adaptaties waarderen, vond hij Kick-Ass (2010) maar niks. Nochtans werd de film door de comic-fans op handen gedragen, alsook door heel wat toonaangevende critici. Will I seem hopelessly square if I find Kick-Ass morally reprehensible and will I appear to have missed the point? Let’s say you’re a big fan of the original comic book, and you think the move does it justice. You know what? You inhabit a world I am so very not interested in.
Lees hier zijn review.
5. Die Hard (1988) John McTiernan (**/****)
Zeker in het licht van de recente Die Hard films was deze eerste film echt wel een schot in de roos. Het blijft een mijlpaal in de actie filmgeschiedenis, die zelfs tot op de dag van vandaag wordt gebruikt als blauwdruk voor actievehikels, cf. Olympus Has Fallen (2013). De mening van Ebert stond dan ook in schril contrast met de mening van de andere critici. On a technical level, there’s a lot to be said for Die Hard. It’s when we get to some of the unnecessary adornments of the script that the movie shoots itself in the foot.
Lees hier zijn review.
