Het aantal found-footage filmpjes sinds de release van The Blair Witch Project (1999) zijn niet meer bij te houden. Soms zijn het verdienstelijke pogingen, zoals Chronicle (2012) of de horrorprent [Rec] (2007), maar meestal is het huilen met de pet. Denk maar aan The Devil Inside (2012). En een paar dagen geleden werd ik blootgesteld aan nog meer foud footage horror, met name V/H/S (2012).
Korte inhoud: Een groepje ongeregeld wordt ingehuurd door een onbekende om in te breken in een verlaten huis op het platteland. Ze moeten er een zeldzame videoband zien te bemachtigen. Ter plaatse ontdekken ze echter een lijk, een aantal oude televisies en een grote partij cryptische videobeelden met gruwelijke taferelen…
V/H/S is een soort anthology prent (cf. New York Stories, Four Rooms, …) bestaande uit verschillende korte filmpjes geregisseerd door een karrenvracht van regisseurs (Matt Bettinelli-Olpin,David Bruckner,Tyler Gillett,Justin Martinez,Glenn McQuaid,Radio Silence,Joe Swanberg,Chad Villella,Ti West,Adam Wingard). De film kreeg gemengde reacties bij zijn release op verschillende filmfestivals, en werd uiteindelijk afgescheept naar het dvd-circuit. In tegenstelling tot een film als [REC] hebben we hier te maken met een compromisloze horrorshow van de meest gruwelijke zaken die je kan inbeelden, waarbij films als Saw meteen van verbleken. Het mag dus duidelijk zijn dat deze prent niet bestemd is voor doetjes. Van opengereten kelen, verminkingen en darmen die uit de buik puilen is hier geen gebrek. En toch is het wat mij betreft zelfs niet noodzakelijk de meest beangstigende film, verre van. Echte horror en gruwel moet je opbouwen, hier zitten we volledig in de geforceerde expositie en bijgevolg raakt het je nauwelijks, tenzij je niet gewend bent aan stevige horrorfilms.
Qua scenario overstijgt het nauwelijks het niveau van een Saw-sequel. De bende boefjes dienen om de verschillende losse horror-verhaaltjes aan mekaar te breien. Maar er zit verder geen structuur in de film, laat staan een plot die alles zin zou geven. Op de vraag waarom al deze gruwel op VHS-tapes stond blijft een mysterie. Elk film werd gemaakt door een andere regisseur en krijg bijgevolg ook een eigen invulling, zowel qua beeldvoering als qua verhaal. De film in zijn geheel functioneert niet, maar afzonderlijk is de ene kortfilm wel iets beter dan de andere. Sommige verdienen zelfs meer tijd, andere vallen dan weer uit de toon. Iets wat typisch is voor het genre film. Wie wil nu het beste van zichzelf geven in een soort co-realisatie package-film. Er zit wel één constante in, namelijk de fel bewegende camera die de misselijkheidsgevoel nog wat kan versterken.
© Splendid Film
De film werd opgenomen op VHS, wat ik dan weer een leuke zet vond. Tegenwoordig worden we met 1080p Hi-Def beelden opgezadeld, producties op 70 mm pellicule en zelfs films met 48 beelden per seconde, en het is een leuke afwisseling om eens een productie te hebben die geen schrik heeft om op een oud en versleten formaat te filmen. Mijn enige spijt is dat er tussen die 10 regisseur geen enkele vrouw zit. Waar zitten die vrouwelijke regisseurs die het horrorgenre willen hervormen? Zelfs in de sequel S-VHS (2013) is het opnieuw een mannen-bedoening. V/H/S is te verkrijgen op Blu-ray en DVD, de nieuwe S-VHS zou voor binnen een paar maanden zijn.
Beoordeling: 3 / 5
Recensie door Dave op 07 februari 2013
