Sommige filmmakers hebben een rijke fantasie en gevoel voor humor. Iron Sky (2012), van de Finse regisseur Timo Vuorensola, gaat alvast uit van een schitterende premisse: de Nazi’s zitten al jaren op de maan en niemand weet het! Maar ze hebben nog steeds megalomane fanatieke veroveringsplannen. De limited steelbook edition die ik in handen kreeg ziet er alvast erg gaaf uit, vol verwachting stak ik op een dooie zondagnamiddag de Blu-ray in. Inglourious Basterds meets Star Wars zegt de hoes nog en ik nestelde me in mijn zetel.
De verwachtingen werden niet geheel ingelost. Toch is dit zeker geen teleurstelling. Het is een komedie die de draak steekt met de Nazi’s die decennialang op de maan geïsoleerd zaten en dus compleet ‘achter’ zijn en niet verder ontwikkeld, vooral qua gedachtegang dan. Het kan symbolisch geïnterpreteerd worden, maar dergelijke popcornfilm doen we met zo’n diepgang misschien teveel eer aan? De streng hiërarchische wereldorde van de Maannazi’s (het klinkt bijna als een sushi gerecht) contrasteert enorm met de typische nonsens nonchalante we-can-do-it-all-Amerikaanse samenleving in 2018. Er zitten redelijk wat gimmicks in, die misschien oerdwaas zijn, maar ergens toch niet zo heel flauw. OM eerlijk te zijn, ze werken. En bepaalde scenes zijn erg goed in mekaar gezet.
Korte inhoud: De Nazi’s hebben een heuse basis op de maan waar ze in de stijl van de jaren 40 een streng regime hebben ontwikkeld en de meest geavanceerde ruimtetuigen. Renate Richter (Julia Dietze, mooi, blond en zo charmant) is een soort van zedenlerares die het nazi-gedachtengoed aan de jeugd bijbrengt. Haar verloofde de inlichtingenofficier Klaus Adler (Götz Otto) is een volbloed Hitler-dweper die er van droomt de aarde te veroveren en het Rijk op Aarde te herstichten. Op aarde zijn we ondertussen 2018. De vrouwelijke president (Stephanie Paul), een Sarah Palin kloon, wil herkozen worden maar de campagne zit wat in het slop en campagneleider Vivian Wagner (Peta Sergeant) heeft het moeilijk. Door het zwarte model James Washington (Christopher Kirby) naar de maan de sturen (en tezelfdertijd een geheime missie naar Helium 3 uit te voeren) hoopt ze haar campagne op te voeren. De slogan “yes she can” verwijst flauwtjes naar de presidentverkiezingen van enkele jaren geleden. Nu de zwarte dan op de maan zit, botst hij op een basis van de nazi’s en ontmoet hij de maan Führer Wolfgang Kortzfleisch (Udo Kier). Algauw zien de nazi’s hun moment om met James naar de aarde te trekken en de invasie voor te bereiden. In de komst van de lunatics die beweren van de maan te komen, zien ook de president en haar al even geflipte adviseur ook snel mogelijkheden. Maar dan begint het spel echt en begint Renate zich af te vragen in welke mate haar leven op de maan een leugen was.
© Entertainment One
Zoals gezegd, het uitgangspunt is erg goed, maar de uitwerking is beetje minder. Chapeau voor de perfecte animaties en decors. Schitterend gedaan. De nazi’s doen me denken aan de slechteriken uit GI Joe met hun zuurstofmaskers. De nazi’s die sinds decennia qua techniek nog steeds vertrouwen op mechanische technieken die lijken op een mecano en de smartphone van James die voor hen de wonderlijke ontbrekende schakel blijkt voor hun grote missie. Veel meer dan dergelijke gimmicks kan ik niet verklappen. Het enige wat ik mis naast de spanning is diepgang en persoonlijke actie zoals die in Star Wars en vooral in Inglourious Basterds was te zien. Hier blijft het oppervlakkig cartoonesk, maar de film bevat wel alle typische elementen van het genre. De slechteriken tegen de ja iets minder slechteriken en de fanatieke ideologe die zich bekeert al dan niet in samenspel van de zwarte die de ondergang blijkt van het Rijk. De nazi’s mochten wat meer succes geboekt hebben vind ik en er mocht ook meer persoonlijk heldendom in gezeten hebben ook. Het scenario bleef op dat vlak erg op de vlakte en koos voor het makkelijke en daardoor minder goeie pad.
Inhoudelijk stelt de film daarom echt niet veel voor en dat is een gemiste kans. Zoals gezegd, het biedt genoeg entertainment voor op een zondagnamiddag. En ja iets ergs vermeldenswaardig voor de zwartzakken onder ons: de soundtrack werd gecomponeerd door onze Sloveense vrienden van Laibach. Zeer geslaagd, het beste van de hele film, naast Julie Dietze dan.
Beoordeling: 2.5 / 5
Recensie door Jeroen op 3 december 2012
*** Iron Sky trailer ***
Ik vond het eigenlijk nog wel een vermakelijke en originele film. Je ligt misschien niet krom van het lachen, maar de humor is zeker aanwezig. Lijkt zich ook minder serieus te nemen dan gelijkaardige Amerikaanse vehikels. En wanneer er Duits wordt gesproken is het tenminste Duits. Er zit zelfs een zweem van Dr. Strangelove in. Heb er van genoten.