De gouden regel bij sequels is dat ‘zolang de film geld in het laatje brengt, komen er vervolgfilms. En met de belachelijk lage kosten en hoge opkomst van de Paranormal Activity films, zullen er nog wel vervolgfilms komen. Maar, hoe origineel kunnen die familie videodagboeken nog worden? Gelukkig voor hen is ‘het zoeken naar originele verhalen’ niet altijd een must voor de box-office. En toch blijft deze minimalistische horrorfilm ons prikkelen, ook al werkt deze franchise beduidend beter in een bioscoopzaal dan op het tv-scherm. En dat zeker omwille van een arsenaal aan kleine geluidjes, stille zuchtjes en die schaarse visuele effecten die in de bioscoop véél beter aankomen. Maar voor diegene die thuis met een uitstekend surround-systeem en een grote flatscreen zit, zou dit toch bijna te benaderen zijn.
Korte inhoud: Achttien jaar voor de gebeurtenissen van deel 1 en 2 volgen we Katie (Chloe Csengery) en haar zus Kristi (Jessica Tyler Brown) in het huis van hun ouders. Na verloop van tijd merkt Dennis dat Kristi zich raar begint te gedragen nadat ze heeft beweerd een onzichtbare vriend te hebben, genaamd Toby. Op aanraden van Randy plaatst Dennis (Christopher Nicholas Smith) een aantal camera’s in het huis om te zien of er ook echt iets rondspookt. Ze doen een schokkende ontdekking…
Als je van de eerste twee films hebt gehouden, dan bestaat de kans erin dat je ook van deze Paranormal Activity 3 (2011) zal genieten. Anderzijds word je in het eerste uur bediend met alle truukjes-van-de-foor uit de vorige films, iets wat voor mij toch enigszins teleurstellend was. Hier en daar zit wel een nieuw ideetje. De camera die ze aan de ventilator hebben gehangen is wel leuk, maar het blijft toch allemaal heel dunnetjes. Komt daar nog bij dat de spanning en angst wat moet inboeten omwille van de humor die in deze prequel is binnengeslopen.
Het tweede deel van de film is iets beter, ook al moest ik nooit echt in mijn stoel wegkruipen van de angst. Ook het einde van de film slaat nergens op en je blijft achter met nog meer vragen dan voorheen. Deze films moeten het hebben van de creepy atmosfeer, en hier hebben regisseurs Henry Joost en Ariel Schulman toch wel wat steken laten vallen. Hopelijk leren ze uit hun fouten in de volgende film, Paranormal Activity 4 (2012). Inderdaad, we zijn er nog niet helemaal van verlost.
De Paranormal Activity franchise blijft één van de meest succesvolle films als je startkapitaal en opbrengst gaat vergelijken. Als je op zoek bent naar diepgaande verhalen, dat ben je uiteraard aan het verkeerde adres. Dit zijn films die spelen op het gemoed en net zoals een Blair Witch film, ingebakken zijn in het voyeuristische reality-tv concept en het less-is-more paradigma. Het nummertje achter de titel wijst er alleen maar op dat het eigenlijk dezelfde film is maar met een nieuwe twist, en hier duiken we ver in de tijd, waar alle onheil is begonnen. De karakters worden behoorlijk vertolkt en de weinige effecten die gebruikt worden zijn ook doelmatig. Fans van ghost stories zullen hier echter meer van genieten dan de doorsnee horrorfan.
*** Paranormal Activity 3 trailer ***
Ik vond net het derde deel het meest beangstigende. Deel 1 en 2 waren eigenlijk gewoon een deel want het speelde zich af op hetzelfde ogenblik. Maar het laatste deel is wel het meest heftige. Trouwens de eerste keer dat ik toch even moest wegkijken. En ja Noa, het einde was rotslecht !! Ik snap niet dat je hiermee je film kan afsluiten. Je blijft met heel wat vragen over. Is dat een wijze om mensen te lokken naar PA 4??
Ik heb de eerste twee films zelfs nooit gezien, maar vond deze uiteindelijk wel boeiend. Voordeel was dat ik geen déjà-vue gevoel had.
ik hou van horor comedy en waargebeurde films